เมื่อตัดสินจากผลลัพธ์ของการโจมตีแล้ว ก็เห็นได้ชัดว่าพลังของหลัวจินโย่วไม่อาจเทียบได้กับหนิงต้าไห่
ในเมื่อเฉินผิงไม่กลัวหนิงต้าไห่ ก็ไม่มีเหตุผลให้เขาต้องเห็นหลัวจินโย่วเป็นภัยคุกคามเลย
ในขณะเดียวกัน เมื่อหลัวจินโย่วเห็นว่าเฉินผิงมิได้รับอันตรายแต่อย่างใด เพียงแค่ถูกแรงแทะผลักกลับไปเล็กน้อยเท่านั้น ก็ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจอย่างถึงที่สุด
ระหว่างที่หลัวจินโย่วสับสนอยู่นั้น เฉินผิงก็กำหมัดแน่น เมื่อลำแสงสีทองสาดส่องมาถึง เขาก็เขวี้ยงหมัดสังหารใส่หลัวจินโย่ว
ร่างของเฉินผิงที่กำลังลอยอยู่กลางอากาศ กลืนกินหลัวจินโย่วด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่เขาปลดปล่อยออกมา
เมื่อสัมผัสได้ถึงอันตราย หลัวจินโย่วก็เขวี้ยงหมัดทั้งคู่ไปข้างหน้าเพื่อต้านทานคลื่นกระแทก ขณะที่คลื่นกระแทกที่เริ่มบิดเป็นลมหมุน ก็จะปะทะเข้ากับลมหมุนของเฉินผิง
ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!
แต่ถึงกระนั้น หลัวจินโย่วก็ไม่สามารถหยุดการโจมตีได้และสัมผัสได้ถึงความแข็งเกร่งเต็มขั้นของแรงปะทะ ซึ่งบีบให้เขาต้องก้าวถอยหลังไปหลายก้าวกว่าจะยืนได้มั่นคงในท้ายที่สุด
“คงนับเป็นเรื่องเสียมารยาท หากฉันไม่ตอบแทนสิ่งที่แกได้ก่อเอาไว้ ถ้านี่คือสิ่งที่แกมีอยู่ทั้งหมด ก็เห็นได้ชัดว่าพลังของคระกูลหลัวช่างไม่คู่ควรกับชื่อเสียงเอาเสียเลย” เฉินผิงเอ่ยด้วยความดูแคลน
หลัวจินโย่วกัดฟันแน่น พลางหรี่ตาแล้วจ้องมองเฉินผิง
ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็ยืนอยู่ตรงนั้นเงียบๆ ลมหายใจสงบนิ่งและไม่แสดงสีหน้าแม้แต่น้อย
ทันใดนั้นหลัวจินโย่วก็ใช้นิ้วมือคีบเอาบางอย่างออกมาจากกระเป๋า แล้วสะบัดใส่เฉินผิง
สามารถมองเห็นลำแสงสีขาวหลายสายที่กำลังพุ่งมาทางฝ่ายหลัง จากนั้นโอบล้อมเขาไว้เพื่อมิให้เขามีทางหนีรอดไปได้
แคร๊ง! แคร๊ง! แคร๊ง!
ท่ามกลางเสียงแหลมที่ดังชัดเจน กลับมีประกายไปปะทุขึ้นทั่วทุกสารทิศ หลังจากนั้นหมากไม่กี่ตัวก็ตกลงบนพื้นแล้วแหลกสลายกลายเป็นผุยผง
“แกคิดจะใช้หมากเจาะทะลวงร่างเกราะทองคำของฉันงั้นรึ?”
เฉินผิงไม่เข้าใจว่าหลัวจินโย่วกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ อย่างไรเสียก็ไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่ร่างเกราะทองคำจะถูกหมากไม่กี่ตัวทำลายเอาได้
แต่หลัวจินโย่วกลับหน้าถอดสี เพราะเจ้าพวกนั้นมิใช่หมากธรรมดาสามัญ
แต่พวกมันสร้างขึ้นมาจากหยกเย็นเทียนซานซึ่งเป็นวัสดุที่แข็งแกร่งเป็นพิเศษ เพราะฉะนั้นตอนที่หมากปะทะกับเป้าหมายของพวกมัน ไอเย็นก็จะรุกล้ำเข้าสู่ร่างของเป้าหมาย ซึ่งทำให้อีกไม่นานเป้าหมายก็จะแข็งตาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...