หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1326

หลังจากสิงจวินกล่าวเช่นนั้น เฉินผิงก็หรี่ตามองฝ่ายแรก “ดังนั้นคุณกำลังจะบอกว่าผมเป็นคนนำพาความโกลาหลมาสู่ยุทธภพแห่งจิงตูใช่ไหมครับ?”

อย่างไรเสีย ตลอดหลายปีที่ผ่านมา การแบ่งอำนาจในยุทธภพแห่งจิงตูมีขอบเขตชัดเจน ทุกสำนักนิกายและตระกูลศิลปะการต่อสู้ต่างตรวจสอบอีกฝ่ายเพื่อถ่วงดุลอำนาจเอาไว้ ไม่มีใครกล้าประจันหน้ากับทั้งยุทธภพโดยเปิดเผยหรอก ถึงพวกเขาจะทำอะไรสักอย่าง ก็ได้แต่เคลื่อนไหวอยู่ในเงามือเท่านั้น

แต่การปรากฏตัวของเฉินผิงได้ทำลายสมดุลลงและสร้างความโกลาหลไปทั่วยุทธภพแห่งจิงตูโดยสิ้นเชิง

ตอนนั้นเองที่ทำให้เฉินผิงเข้าใจถึงสาเหตุที่ทำให้คุณชี่มักจะคอยหนุนหลังเขามาโดยตลอด

สิงจวินยิ้มให้เฉินผิงโดยไม่พูดอะไร เมื่อจัดการศพทั้งสองแล้ว ฝ่ายแรกก็โยนก้นบุหรี่ลงกับพื้น

“คุณชี่สั่งให้ผมมาบอกคุณว่าพรุ่งนี้เขาจะเรียกทุกสำนักนิกายในจิงตูมาประชุมกัน เขาอยากให้คุณเข้าร่วมด้วย” สิงจวินเอ่ยกับเฉินผิง

“ผมต้องไปที่นั่นด้วยเหรอครับ? คุณชี่ไม่รู้ว่าคนพวกนั้นอยากให้ผมตายหรือไงครับ?” เฉินผิงเอ่ยถามด้วยความสับสน

“อืม นั่นคือสิ่งที่เขาบอกมา ผมทำหน้าที่ในส่วนของตนเองด้วยการถ่ายทอดคำพูดให้คุณฟังแล้ว”

เมื่อพูดจบ สิงจวินก็หันหลังเดินจากไป

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็มีสีหน้าฉุนเฉียวอย่างถึงที่สุด เขาไม่ชอบให้ใครมาชักเชิดราวกับหุ่นตัวหนึ่ง

“ในเมื่อคุณชอบความโกลาหลนักล่ะก็ ผมจะทุ่มเทความพยายามเพื่อสร้างความวุ่นวายแก่ยุทธภพให้มากขึ้นเอง!”

มีแววชั่วร้ายผุดขึ้นในดวงตาของเฉินผิง จากนั้นเขาก็หันหลังเดินจากไป

ณ อาคารสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ จู้จื่อซานคอยจนกระทั่งตะวันตกดิน แต่เขาก็ยังไม่ได้ข่าวที่ต้องการเลย

จู้จื่อซานทุบโต๊ะอย่างแรกพลางสบถว่า “ให้ตายสิวะ! เกิดอะไรขึ้นกับสำนักศพโลหิตกันแน่?”

จู้จื่อซานคาดว่าคงไม่ได้ข่าวใดๆ ในวันนั้นอีก เขาจึงลุกขึ้นแล้วเตรียมจะไปพักผ่อน

ในยามนั้นเอง ก็มีคนจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้รีบเข้ามามอบบัตรเชิญให้แก่เขา

จู้จื่อซานรู้สึกตื่นตะลึง “ใครส่งเจ้าสิ่งนี้มาให้งั้นรึ? ใครเขาส่งบัตรเชิญกันกลางค่ำกลางคืนบ้างเล่า?”

จู้จื่อซานไม่ได้นอนทั้งคืน เนื่องจากเขาเชิญทุกคนจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้มารวมตัวกันเพื่อคาดเดาจุดมุ่งหมายของการจัดการประชุม

หลังจากตรวจสอบดู พวกเขาก็พบว่าการที่จู่ๆ คุณชี่ก็อยากจัดการประชุมก็เพราะเมื่อไม่นานมานี้เกิดเรื่องที่ผู้ฝึกยุทธ์ตายเพราะโดนดูดแก่นแท้ นั่นคือสัญญาณการฟื้นคืนที่คัญของวิชามาร

เมื่อเห็นว่าการประชุมไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเฉินผิง จู้จื่อซานก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกในที่สุด

แต่เมื่อเขาได้ยินว่าเฉินผิงได้รับเชิญให้เข้าร่วมการประชุมเช่นกัน จู้จื่อซานก็รู้สึกตกใจอยู่บ้าง

เมื่อถึงเวลา เขาจะจัดวางแหฟ้าตาข่ายดินอยู่ในบริเวณข้างเคียง ขอเพียงเฉินผิงเข้าร่วมการประชุม เมื่อมันเดินออกมา จู้จื่อซานก็จะสามารถจับตัวหรือสังหารมันได้ทันที

ถึงตอนนั้น จู้จื่อซานก้ไม่ต้องกังวลเรื่องจัดการกับเฉินผิง ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องกังวลเรื่องของคุณชี่อีกต่อไปแล้ว

ฉันจะจัดการเสียก่อนแล้วจากนั้นค่องสังหารเฉินผิง ถึงคุณชี่อยากจะลงโทษฉัน พอถึงเวลาเขาก็ไม่มีทางที่จะฆ่าฉันหรอก แต่ถ้าฉันไม่ฆ่าเฉินผิง ตำแหน่งประธานสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของฉันก็จะถูกคุกคาม ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงเรื่องที่ฉันอาจจะต้องตายไปด้วยเลย!

หลังจากชั่งน้ำหนักระหว่างข้อดีและข้อเสียแล้ว ในที่สุดจู้จื่อซานก็ตัดสินใจที่จะสังหารเฉินผิงให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เพื่อให้เขาสามารถรักษาชีวิตเอาไว้ได้