หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1325

ด้วยเหตุนี้เธอจึงไม่มีทางเลือกนอกจากเอาเจ้าสำนักของตนมาขู่เฉินผิง เพราะหวังว่าจะยับยั้งมิให้เขาสังหารพวกตนได้

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชายหนุ่มก็โมโหอยู่บ้างแล้วถลึงตามองตอบมาที่เธอ

จู้จื่อซานคิดจะใช้หุ่นเชิดผีดิบของสำนักศพโลหิตทั้งแปดตนมาสังหารเฉินผิง แต่พวกมันกลับถูกเฉินผิงสังหารแทนเสียเอง! การที่เธอหยิบยกนามของเจ้าสำนักขึ้นมาคงจะไม่ทำให้มันยิ่งโกรธขึ้นไปอีกหรอกนะ? เกิดมันคลั่งขึ้นมา พวกเราคงไม่มีใครรอกชีวิตไปได้แน่!

“จ้าวอสูรเจ็ดดารางั้นเหรอ?”

เมื่อได้ยินชื่อดังกล่าว กลิ่นอายสังหารอันรุนแรงก็พลันปะทุขึ้นมาจากร่างของเฉินผิง “หุ่นเชิดผีดิบพวกนั้นก็ถูกสำนักของพวกแกควบคุมเอาไว้ด้วยใช่ไหม?”

เมื่อเขาตรวจพบเจตจำนงสังหารของเฉินผิง ชายหนุ่มก็รู้ว่าคงไม่มีจุดจบที่ดีเป็นแน่

แต่ดูเหมือนหญิงสาวจะไม่ตระหนักถึงเรื่องนั้นจึงตอบพลางผงกศีรษะ “ถูกต้อง! สำนักศพโลหิตเป็นเพียงสำนักเดียวที่สามารถควบคุมหุ่นเชิดผีดิบพวกนั้นได้!”

หลังจากเอ่ยเช่นนั้น เธอก็ถึงกับผุดรอยยิ้มยินดีใส่เฉินผิงโดยมิได้นำพาต่อสีหน้าสิ้นหวังของชายหนุ่ม

“ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็จงอย่าโทษที่ฉันกำลังจะสังหารพวกแกสองคนเลยนะ ในเมื่อสำนักศพโลหิตมีชื่อเสียงในเรื่องการใช้พลังจิต ฉันก็จะสังหารพวกแกสองคนไปพร้อมๆ กับพลังจิตด้วยกันเสียเลย!” เฉินผิงกล่าวพลางปลดปล่อยคลื่นพลังจิตอันแกร่งกล้าจากความนึกคิดของตนเอง

หญิงสาวคิดจะพูดอะไรสักอย่าง แต่เธอกลับรู้สึกปวดศีรษะราวกับจะแตก สิ่งต่อมาที่เธอรู้ก็คือ ศีรษะของเธอระเบิดทันที

ไม่กี่วินาทีต่อมา ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอก็ตกอยู่ในชะตากรรมเดียวกับเธอ

“หึ! นั่นคือสิ่งที่พวกแกสมควรได้รับจากการจู่โจมใส่ฉัน!” เฉินผิงกล่าวพลางแค่นเสียงระหว่างที่จ้องมองศพไร้หัวเหล่านั้น

ขณะที่เขากำลังจะจากไป จู่ๆ ก็มีเงาร่างหลายสายพุ่งเข้ามาหาเขาด้วยความเร็วสูง

สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เป็นองค์กรที่ก่อตั้งขึ้นยามที่สำนักยุทธ์ต่างๆ จากทุกภูมิภาคมารวมตัวกัน เนื่องจากตอนนั้นวิชามารเป็นเรื่องปกติ สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เองต่างก็หาวิธีรับมือกับสำนักพวกนั้น

กระทั่งทุกสำนักที่ฝึกวิชามารได้หลบเร้นกาย สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้จึงได้พุ่งทะยานขึ้นสู่อำนาจอย่างแท้จริง จากนั้นก็กลายมาเป็นองค์กรขนาดใหญ่ที่สุดในยุทธภพ

ด้วยเหตุนั้นเอง เฉินผิงจึงไม่เข้าใจสาเหตุที่ทำให้พวกมันมีสายสัมพันธ์กับสำนักวิชามารเอาเสียเลย

เขาครุ่นคิดเรื่องนั้นอยู่สักพัก ตอนนั้นหลังจากลอบเข้ามาในอาคารสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ เขาเห็นผู้ฝึกวิชามารอยู่สี่คน

“ยุทธภพในตอนนี้ไม่แบ่งแยกดีชั่วอีกต่อไปแล้ว นั่นคือสาเหตุที่ทำให้จำเป็นต้องกวนน้ำให้ขุ่นแล้วปลาตัวใหญ่ก็จะออกมาจากที่หลบซ่อนเอง เมื่อเวลาผ่านไปน้ำก็จะแยกออกจากดินและทราย มันเป็นวัฏจักรตามธรรมชาติที่ต้องเกิดขึ้น” สิงจวินอธิบายให้ฟัง

เนื่องจากตัวเขาไม่มีวิสัยทัศน์มากขนาดนั้น ทุกอย่างที่เขาบอกมาล้วนเป็นสิ่งที่เคยได้ยินมาจากคุณชี่ทั้งสิ้น