หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1324

ถึงกระนั้น การที่ปรมาจารย์ยุทธ์มีพลังจิตแกร่งกล้าถึงเพียงนั้นก็ย่อมหมายความว่าพวกเขามีฝีมือทางด้านวิชาเวทย์เป็นอันมาก

“พวกแกสองคนเป็นใครกัน?” เฉินผิงขมวดคิ้วพร้อมแสดงท่าทางเจ็บปวด จากนั้นพวกเขาทั้งสองคนก็เอ่ยถามว่า

พวกเขาทั้งสองคนเหลือบมองมาที่เขด้วยสายตาเย็นชาโดยไม่พูดอะไรสักคำ

เมื่อหญิงสาวค่อยๆ ยกมือขึ้น ปราณสัมผัสก็โอบล้อมร่างของเฉินผิงเอาไว้ จากนั้นเธอก็รุกล้ำเข้าไปในความนึกคิดของเขา ดูเหมือนว่าเธอกำลังค้นหาอะไรสักอย่าง

ชั่วอึดใจต่อมา หญิงสาวก็ขมวดคิ้วแล้วส่ายหน้าให้ชายหนุ่ม

ชายหนุ่มพยักหน้ารับ หลังจากนั้นพวกเขาทั้งสองคนเดินจากไปทันที

พวกเขาทั้งสองคนมิได้พยายามจู่โจมใส่เฉินผิง มิหนำซ้ำยังไม่พูดอะไรสักคำอีกต่างหาก

เฉินผิงที่รู้สึกสับสนจึงตัดสินใจที่จะขวางพวกเขาไว้แล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เฉินผิงแตะปลายเท้าเล็กน้อย จากนั้นเขาก็กระโดดสูงขึ้นกลางอากาศก่อนจะร่อนลงตรงหน้าพวกเขา

ขณะที่พวกเขาคิดว่าเฉินผิงตกอยู่ภายใต้การควบคุมของตนแล้ว พวกเขาก็ต้องรู้สึกหวาดกลัว เมื่อเฉินผิงปรากฎตัวขึ้นตรงหน้าพวกเขาเช่นนั้น

จากนั้นหญิงสาวก็รีบปลดปล่อยพลังจิตของตนเองเพื่อที่จะได้ควบคุมความนึกคิดของเฉินผิง แต่ยามที่เข้ามาในความนึกคิดของเขา พลังจิตของเธอกลับถูกแสงสีทองตัดขาด

“อ๊าก!” หญิงสาวกรีดร้องด้วยความตกใจแล้วรีบถอยห่างออกไป

ขณะที่เขาก้าวเข้าไปประคองเธอเอาไว้ ชายหนุ่มก็ถึงกับหน้าเปลี่ยนสี

“พะ... พลังจิตของแกแข็งแกร่งถึงขนาดนั้นได้ยังไงกัน?” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยแววตาหวาดกลัว

“แกอ่อนแอเกินไปต่างหากล่ะ!” เฉินผิงตอบพลางยิ้มเยาะ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของหญิงสาวก็พลันเต็มเปี่ยมไปด้วยโทสะ เธอไม่ถือโทษที่ผู้อื่นบอกว่าเธออ่อนแอ แต่เธอไม่อาจทนให้ใครมาสบประมาทพลังจิตของตนเองได้