หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1323

หลังจากได้ยินเช่นนั้น จู้จื่อซานก็โมโหจนหน้าซีด “คนสำนักศพโลหิตอย่างพวกแกมันช่างเป็นเศษสวะจริงๆ! หุ่นเชิดผีดิบทั้งเจ็ดตัวนั้นก็เป็นพวกโง่เง่าทั้งนั้น มิหนำซ้ำพวกแกสองคนก็ยังใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้อีก—”

“คุณว่าอะไรนะ?” สีหน้าของชายหญิงคู่นั้นเริ่มเย็นชามากขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่ร่างกายของพวกเขาปลดปล่อยพลังจิตปริมาณมหาศาลออกมา

พวกเขาทั้งสองคนมาจากสำนักศพโลหิตและมีจ้าวอสูรเจ็ดดาราเป็นเจ้าสำนัก โดยสำนักศพโลหิตมุ่งเน้นไปที่การฝึกฝึกบำเพ็ญฌานของศพ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องการพลังจิตปริมาณมหาศาลเพื่อควบคุมหุ่นเชิดผีดิบ

“ประธานจู้ ในเมื่อเป็นเช่นนั้น พวกเราก็คงต้องขอตัวก่อน ผมจะถ่ายทอดคำพูดของคุณให้เจ้าสำนักของพวกเราได้ทราบเอง” ชายหนุ่มกล่าวพลางหันหลังเตรียมจะเดินจากไป

“ช้าก่อน! เอาล่ะ พวกแกสองคนแค่ไปตรวจสอบว่าเฉินผิงถูกวิญญาณร้ายเข้าสิงหรือเปล่าก็พอ! เรื่องอื่นไว้เป็นหน้าที่ฉันเอง!” จู้จื่อซานร้องตะโกนอย่างร้อนใจ

แม้จะมีเหรียญตรา จู้จื่อซานก็รู้ว่าไม่มีคนของสำนักสักคนที่จะเชื่อฟังเขาด้วยความเต็มใจ

หลังจากได้รับคำสั่ง ไม่นานชายหญิงคู่นั้นก็จากไป

เมื่อเห็นพวกเขาหายลับตาไปแล้ว แววโหดเหี้ยมก็ผุดขึ้นในดวงตาของจู้จื่อซาน

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงกำลังเดินไปตามถนนหนทางของจิงตู

ถึงแม้ว่าเขาจะช่วยซูอวี่ฉีไม่สำเร็จ แต่เขาก็มิได้จากไปเพราะเขารู้ว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ยังคงตามล่าเขาอยู่

ด้วยเหตุนี้เขาจึงตัดสินใจเดินอาดๆ แสดงตัวต่อหน้าผู้คน เพื่อล่อให้พวกมันมาหาเขา

ขณะที่พลังของเฉินผิงในตอนนี้ยังไม่เพียงพอที่จะต่อสู้กับทั้งสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ถ้าหากเจอปรมาจารย์พวกนั้น เขาก็สามารถคุ้มครองตัวเองได้

โดยเฉพาะยามนี้เขามีวงแหวนจักรวาลอยู่ในมือ ต่อให้เขาต้องแพ้การต่อสู้ เขาก็สามารถหลบหนีไปได้ไม่ยากเลย

เฉินผิงมีทางเลือกสำหรับตัวเองแล้ว เขาคิดว่าหากล่อพวกมันออกมาจากที่ซ่อนตัวได้สำเร็จ เขาก็จะสังหารพวกมันได้ แต่ถ้าเขาไม่สามารถเอาชนะพวกมันได้ เขาก็หนีไปได้

หรือว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ส่งปรมาจารย์ที่อ่อนแอขนาดนั้นมาตามสังหารฉันงั้นเหรอ? ถ้าหากพวกมันอยู่ในระดับปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นต้น ฉันก็สามารถสังหารพวกมันไม่กี่คนในตบเดียว!

ตอนที่เขาพยายามที่จะสลัดให้หลุดพ้น ร่างของเขาก็ถูกพลังที่มองไม่เห็นตรึงเอาไว้

เฉินผิงขมวดคิ้วพลางดิ้นรนกระเสือกกระสนด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรเขาก็ไม่อาจหลุดพ้นได้

ขณะที่เขากำลังจะยอมแพ้ เฉินผิงก็พลันสมองปลอดโปร่งขึ้นมาทันที จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นกันแน่

พลังที่มองไม่เห็นที่ตรึงฉันเอาไว้เมื่อก่อนหน้านี้ล้วนอยู่ในหัวของฉัน ในเป็นเพียงสัญญาณที่ร่างกายของฉันได้รับจากสมอง โดยไม่มีพลังภายนอกมาผูกมัดฉันไว้เลย สิ่งนี้หมายความว่ามีบางคนใช้พลังจิตในปริมาณมหาศาลเพื่อเจาะเข้ามาในสมองแล้วควบคุมความนึกคิดของฉันเอาไว้ ต้องขอบคุณที่ฉันมีพลังจิตในปริมาณมหาศาลพอๆ กันเป็นของตนเอง นอกเหนือไปจากนั้น คาถาใจพิสุทธิ์ก็ช่วยให้ความคิดของฉันหลุดพ้นจากการควบคุมอย่างรวดเร็ว

เพื่อหลอกล่อให้ผู้โจมตีปรากฏตัว เฉินผิงจึงตัดสินใจที่จะแสดงท่าทางดิ้นรนกระเสือกกระสนต่อไป ราวกับว่าเขายังคงติดกับอยู่

ชั่วอึดใจต่อมา เขาก็เห็นชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามาหาตนเอง เนื่องจากพวกมันยังคงหวาดกลัวพลังของเขา พวกเขาจึงหยุดอยู่ห่างจากเขาประมาณหลายสิบเมตร

เฉินผิงรู้ได้แต่แวบแรกว่าพวกมันเป็นเจ้าพวกที่ไล่ตามเขามาเมื่อก่อนหน้านี้ หากตัดสินจากพลังของพวกมันแล้ว เขาก็สามารถยืนยันได้ว่าพวกมันแข็งแกร่งพอๆ กับปรมาจารย์ยุทธ์เท่านั้น