หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1322

จู้จื่อซานสังเกตท่าทีตอบสนองของทุกคนอยู่เงียบๆ ก่อนจะเบนสายตาไปทางหลงจิ้งกั๋ว

“ประมุขหลง คุณมีความคิดเห็นกับเรื่องนี้ยังไงครับ? เท่าที่ผมนึกออก ตระกูลของคุณก็มีความแค้นกับเฉินผิงเหมือนกันนี่ครับ ดูท่าคุณคงรู้จักมันมานานแล้วใช่ไหมล่ะ?” เขาเอ่ยถามขึ้นมาทันที

“ประธานจู้ การที่จู่ๆ เฉินผิงก็มีพลังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว คุณเคยนึกถึงความเป็นไปได้ที่เฉินผิงอาจจะไม่ใช่ตนเดิมกับที่เคยเป็นหรือเปล่า? เอกสารที่คุณมอบให้พวกเรามาล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องของเฉินผิงคนเก่า แต่มีความเป็นไปได้มากทีเดียวที่ตัวมันในตอนนี้จะเป็นคนละคนโดยสิ้นเชิง” หลงจิ้งกั๋วกล่าวอย่างมีเลศนัย

หลังจากได้ยินสิ่งที่เขาพูด ทุกคนก็ตัวแข็งทื่อด้วยความตกตะลึงและสับสน จู้จื่อซานขมวดคิ้วเล็กน้อย

เมื่อเห็นท่าทีตอบสนอง หลงจิ้งกั๋วก็รู้สึกโล่งอก

แน่นอนเขาย่อมรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเฉินผิงกันแน่ แต่เขาจะไม่ยอมให้ใครล่วงรู้ว่ามันเป็นความลับในตระกูลของเขาหรอก

เขาคิดจะอาศัยความลับนั้นเพื่อควบคุมยุทธภพแห่งจิงตู

“ประมุขหลง คุณหมายความว่าเฉินผิงถูกวิญญาณร้ายอะไรสักอย่างสิงร่างงั้นเหรอ? เฉินผิงที่พวกเราเห็นกันอยู่ตอนนี้เป็นเพียงแค่ภาชนะของวิญญาณที่ว่าใช่ไหม?” มีคนเอ่ยถามด้วยความสับสน

“เรื่องนั้นไม่มีทางเป็นไปได้หรอก ถ้าหากเฉินผิงถูกวิญญาณร้ายสิงร่าง หลังจากติดต่อสัมพันธ์กับมันอยู่หลายครั้งเสียขนาดนั้น คุณชี่ก็คงสังเกตเห็นอะไรบางอย่างได้แล้ว” จู้จื่อซานเอ่ยขัดขึ้นมาทันที

“แต่ดูเหมือนว่าเฉินผิงจะสามารถใช้วิชามารได้เหมือนกัน มิหนำซ้ำมันยังสามารถดูดพลังของคนอื่นได้อีกต่างหาก ฉะนั้นย่อมมีความเป็นไปได้ว่ามันอาจจะถูกวิญญาณร้ายสิงร่าง” มีบางคนกล่าวท้วงติงขึ้นมา

“เอาล่ะ หยุดหารือหัวข้อนี้ก่อน ผมจะหาทางยืนยันให้ได้ว่าเฉินผิงถูกวิญญาณร้ายเข้าสิงร่างหรือเปล่า ผมเชิญพวกคุณมาวันนี้ก็เพื่อหารือวิธีการที่พวกเราจะสังหารมันให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ไม่ช้าก็เร็วเฉินผิงจะต้องเป็นภัยคุกคามต่อยุทธภพของพวกเราแน่” จู้จื่อซานเตือนพวกเขา

“ประธานจู้ คุณส่งนักฆ่าตามไปสังหารเฉินผิงแล้วไม่ใช่เหรอ? เกิดอะไรขึ้นกันแน่? พวกมันสังหารมันไม่สำเร็จงั้นเหรอ?” หลงจิ้งกั๋วเอ่ยถาม