หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1332

“เขาไม่ใช่ผู้ฝึกวิชามาร” คุณชี่ปัดตกข้อกังขาของจู้จื่อซานไปในทันที

“แล้วเฉินผิงจะพิสูจน์ได้ยังไงล่ะครับคุณชี่ว่าเขาไม่ใช่ผู้ฝึกวิชามาร?” จู้จื่อซานถามออกไปหลังจากข่มใจตัวเองลงแล้ว

“เพราะมันไม่มีวิญญาณชั่วร้ายตนใดที่จะเล็ดลอดสายตาของผมไปได้”

พูดจบคุณชี่ก็โบกมือของเขา

แสงสีขาวนวลดูอ่อนโยนเข้าห่อหุ้มเฉินผิงในทันที เขารู้สึกสบายตัวอย่างมากราวกับว่ากำลังแช่อยู่ในบ่อน้ำพุร้อน

แสงสีขาวนวลนั้นล้อมรอบและหมุนวนอย่างต่อเนื่องรอบๆ ตัวเขาแล้วค่อยๆ กระจายและจางหายไป

ทุกคนต่างอุทานออกมาเป็นเสียงเดียวกัน เมื่อได้เห็นชัดแล้วว่าเฉินผิงไม่ได้ถูกวิญญาณร้ายเข้าสิง

ตรงกันข้ามจู้จื่อซานถึงกับทรุดตัวลงบนเก้าอี้ของตน

เป็นที่ประจักษ์ว่าเฉินผิงนั้นไม่ได้ถูกวิญญาณร้ายเข้าสิงแต่อย่างใด คุณชี่ได้พิสูจน์ให้เราทุกคนเห็นแล้ว ถ้ามีวิญญาณร้ายจริงมันก็ต้องปรากฎตัวขึ้นภายใต้แสงอันอ่อนโยนนั้นอย่างหนีไม่พ้น ถ้าอย่างนั้นแล้ว ความแข็งแกร่งของเฉินผิงก้าวหน้ามาอย่างรวดเร็วแบบนี้ได้อย่างไรกันเล่า?

จู้จื่อซานนั้นไม่อาจจะเข้าใจเรื่องนี้ได้เลย แต่หลงจิ้งกั๋วที่นั่งอยู่ข้างๆ เขานั้น กลับจ้องมองเฉินผิงอย่างสนใจ

ร่างกายและทักษะที่เฉินผิงบำเพ็ญเพียรมานั้นช่างเป็นอะไรที่ฉันปรารถนาจริงๆ

“เอาล่ะ จบการประชุมเท่านี้ แล้วก็ช่วยกันจับตาดูให้ดีหากพบเห็นชายชุดดำให้รายงานทันที”

ทันทีที่คุณชี่โบกมือ การประชุมครั้งใหญ่ในประวัติศาสตร์นี้ก็จบลงอย่างรวดเร็ว

เหล่าผู้นำจากสำนักต่างๆ ล้วนตกตะลึง

พวกเขาล้วนแปลกใจ ว่าทำไมคุณชี่จึงต้องเสียค่าใช้จ่ายมากมาย ในการเชิญให้พวกเขาทั้งหมดมารวมตัวกันที่นี่ ถ้าหากเขาต้องการที่แจ้งเรื่องเกี่ยวกับชายในชุดดำเพียงเท่านี้ เขาแค่ส่งหนังสือแจ้งไปก็ได้

หลังจากที่จู้จื่อซานพาคนของเขาพ้นจากประตูไปแล้ว คุณชี่ก็หันไปหาเฉินผิง “ช่างกล้าหาญชาญชัยจริงนะเฉินผิง บังอาจลงมือฆ่าคนที่นี่ในงานนี้ได้ยังไงกัน? คิดว่าผมจะไม่กล้าแตะต้องคุณงั้นเหรอ? หรือคุณคิดว่าตัวเองเป็นคนพิเศษไปแล้ว?”

รัศมีของคุณชี่ทำให้ต่งลี่ฉวินและต่งเจียห่าวหวาดกลัวจนตัวสั่น แต่ทว่าเฉินผิงกลับยืนนิ่งเฉยอย่างไม่สะทกสะท้านอยู่ตรงหน้าของพวกเขา

“นั่นไม่ใช่สิ่งที่คุณอยากจะเห็นหรอกเหรอครับ คุณชี่?” เฉินผิงถามด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

คุณชี่มองเฉินผิงอย่างพินิจพิเคราะห์ด้วยความตกใจ "พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง?"

“วันนี้คุณมาสายนะครับคุณชี่ นี่เป็นการให้เวลากับผมอย่างมากทีเดียว” เฉินผิงอธิบายอย่างใจเย็น “คุณไม่ได้อยากให้ผมสร้างความโกลาหลระหว่างการชุมนุมนี้หรอกหรือครับ? ปลาจะปรากฏก็ต่อเมื่อน้ำถูกกวนเท่านั้น นั่นไม่ใช่สิ่งที่คุณอยากเห็นเหรอครับ?”

“ฮ่าฮ่าฮ่า บ๊ะไอ้หนุ่มนี่หนิ…”

คุณชี่หัวเราะเสียงดัง ความเย็นชาในสีหน้าของเขาเมื่อครู่หายไปในทันที “ในเมื่อคุณกวนน้ำแล้ว ก็จงทำความสะอาดมัน จงออกจากกระทรวงยุติธรรมไปซะ ความอยู่รอดปลอดภัยของคุณไม่ใช่ความรับผิดชอบอะไรของผมอีกต่อไป”