แรงกระแทกประเดประดังเข้าใส่เฉินผิงครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก็ไม่อาจทะลวงผ่านร่างเกราะทองคำของเขาไปได้
ดวงตาของเขาแดงก่ำไปด้วยเพลิงโทสะ “วันนี้ฉันจะฆ่าพวกแกทุกคนให้หมด!”
จากเสียงคำรามที่ดังลั่น ส่งให้ทั่วทั้งธรณีใต้เท้าของเฉินผิงนั้นสั่นสะเทือนราวแผ่นดินไหว และพลังที่แผ่ขยายออกมาจากพื้นราวอาฟเตอร์ช็อคก็ทำให้คู่ต่อสู้กระเด็นถอยหลังไปหลายร้อยเมตร
ไม่ใช่เพียงแค่กระเด็นออกไปเท่านั้น แต่คลื่นกระแทกนั้นยังอัดไปด้วยมวลพลังงานมหาศาล ร่างกายบางคนที่อ่อนแอถึงกับปริแตกจนเลือดกระฉูดออกมาทุกทิศทาง และแน่นอนว่าคนเหล่านั้นสิ้นใจตั้งแต่นาทีแรกอย่างไม่ต้องทรมาน
ไม่รอช้า เฉินผิงส่งกำปั้นของเขาอัดเข้าใส่หน้าอกของรองเจ้ายุทธ์ที่พุ่งตัวเข้าหาเขาอย่างรวดเร็ว
คนของจู้จื่อซานตอนนี้เริ่มตัวสั่นสะท้านหวาดหวั่นครั่นคร้ามกับความบ้าบิ่นอันโหดร้ายของเฉินผิง
“กงเล็บดักมาร” หนึ่งในคนของจู้จื่อซานตะโกนขึ้น จากงั้นเงากงเล็บนับไม่ถ้วนก็จับตรึงแขนขาทั้งสี่ของเฉินผิงเอาไว้
ตามมาด้วยไหมนับหมื่นนับพันเส้นพุ่งมาจากทุกทิศทุกทางพันรอบตัวของเฉินผิงอย่างแน่นหนา
คนหลายคนเพ่งพลังของตนอย่างเต็มที่เพื่อป้องกันไม่ให้ศัตรูในรังไหมนั้นหนีออกไปได้ จนเส้นไหมเรืองแสงวูบวาบออกมาขณะที่ถูกดึงให้ตึงขึ้น
ทันทีที่ตรึงเขาจนแน่นิ่งได้แล้ว ฝ่ายตรงข้ามก็ไม่รอช้ากระหน่ำอาวุธในมือเข้าใส่เฉินผิงไม่หยุดหย่อน ภาพที่เห็นสร้างความตกตะลึงให้กับต่งลี่ฉวินกับจ้าวอู๋ฉีอย่างมาก
ตรงกันข้าม จู้จื่อซานกลับยิ้มกว้างอย่างยินดี เฉินผิง วันนี้เป็นวันตายของแกแล้ว
เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!
เสียงกระทบกันของโลหะดังมาไม่ขาดสาย จนอาวุธทั้งหลายเริ่มแตกหักเป็นเสี่ยงๆ และรังไหมที่หุ้มตัวเฉินผิงอยู่นั้นก็ปริแตกด้วยเช่นกัน
ร่างจริงสีทองของเฉินผิงเปล่งประกายออกมาหลังจากที่เกล็ดทั้งหลายร่วงกราวกันออกมาและอันตรธานหายไปในพริบตา
การโจมตีนั้นทำลายเพียงร่างเกราะทองคำของเขาเท่านั้น ร่างกายที่แท้จริงของเฉินผิงยังคงไร้รอยขีดข่วนใดๆ
“ไปลงนรกซะเถอะ!” เฉินผิงตะโกนพร้อมกับส่งกำปั้นของเขาออกไป
ทันใดนั้นก็เกิดเสียงดังคำรามของมังกรขึ้น ท่ามกลางเสียงนั้นมีลมกระโชกแรงหอบใหญ่เกิดขึ้น พลันกำปั้นที่ทะยานอย่างเร็วและแรงนั้นก็กลายร่างเป็นมังกรทอง กลืนกินผู้ที่ตั้งค่ายกงเล็บดักปีศาจในทันที
ดูท่าฉันต้องลงมือเองเสียแล้วสิ เพราะไม่อย่างนั้นถึงแม้ว่าจะฆ่าเฉินผิงได้ในที่สุด แต่สมาพันธ์ก็จะต้องเผชิญกับความสูญเสียครั้งใหญ่เป็นแน่แท้
นักสู้คนอื่นเริ่มล่าถอยออกมาเมื่อเห็นว่าจู้จื่อซานลงมือเอง มีเพียงจู้จื่อซานเท่านั้นที่เป็นคู่ประมือของเฉินผิงได้
เฉินผิงคาดไม่ถึงว่าจู้จื่อซานจะมีของวิเศษระดับเจ้ายุทธ์ในครอบครอง ราวกับว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้นั้นร่ำรวยมหาศาล
ตูม!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...