หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1334

แรงกระแทกประเดประดังเข้าใส่เฉินผิงครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก็ไม่อาจทะลวงผ่านร่างเกราะทองคำของเขาไปได้

ดวงตาของเขาแดงก่ำไปด้วยเพลิงโทสะ “วันนี้ฉันจะฆ่าพวกแกทุกคนให้หมด!”

จากเสียงคำรามที่ดังลั่น ส่งให้ทั่วทั้งธรณีใต้เท้าของเฉินผิงนั้นสั่นสะเทือนราวแผ่นดินไหว และพลังที่แผ่ขยายออกมาจากพื้นราวอาฟเตอร์ช็อคก็ทำให้คู่ต่อสู้กระเด็นถอยหลังไปหลายร้อยเมตร

ไม่ใช่เพียงแค่กระเด็นออกไปเท่านั้น แต่คลื่นกระแทกนั้นยังอัดไปด้วยมวลพลังงานมหาศาล ร่างกายบางคนที่อ่อนแอถึงกับปริแตกจนเลือดกระฉูดออกมาทุกทิศทาง และแน่นอนว่าคนเหล่านั้นสิ้นใจตั้งแต่นาทีแรกอย่างไม่ต้องทรมาน

ไม่รอช้า เฉินผิงส่งกำปั้นของเขาอัดเข้าใส่หน้าอกของรองเจ้ายุทธ์ที่พุ่งตัวเข้าหาเขาอย่างรวดเร็ว

คนของจู้จื่อซานตอนนี้เริ่มตัวสั่นสะท้านหวาดหวั่นครั่นคร้ามกับความบ้าบิ่นอันโหดร้ายของเฉินผิง

“กงเล็บดักมาร” หนึ่งในคนของจู้จื่อซานตะโกนขึ้น จากงั้นเงากงเล็บนับไม่ถ้วนก็จับตรึงแขนขาทั้งสี่ของเฉินผิงเอาไว้

ตามมาด้วยไหมนับหมื่นนับพันเส้นพุ่งมาจากทุกทิศทุกทางพันรอบตัวของเฉินผิงอย่างแน่นหนา

คนหลายคนเพ่งพลังของตนอย่างเต็มที่เพื่อป้องกันไม่ให้ศัตรูในรังไหมนั้นหนีออกไปได้ จนเส้นไหมเรืองแสงวูบวาบออกมาขณะที่ถูกดึงให้ตึงขึ้น

ทันทีที่ตรึงเขาจนแน่นิ่งได้แล้ว ฝ่ายตรงข้ามก็ไม่รอช้ากระหน่ำอาวุธในมือเข้าใส่เฉินผิงไม่หยุดหย่อน ภาพที่เห็นสร้างความตกตะลึงให้กับต่งลี่ฉวินกับจ้าวอู๋ฉีอย่างมาก

ตรงกันข้าม จู้จื่อซานกลับยิ้มกว้างอย่างยินดี เฉินผิง วันนี้เป็นวันตายของแกแล้ว

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

เสียงกระทบกันของโลหะดังมาไม่ขาดสาย จนอาวุธทั้งหลายเริ่มแตกหักเป็นเสี่ยงๆ และรังไหมที่หุ้มตัวเฉินผิงอยู่นั้นก็ปริแตกด้วยเช่นกัน

ร่างจริงสีทองของเฉินผิงเปล่งประกายออกมาหลังจากที่เกล็ดทั้งหลายร่วงกราวกันออกมาและอันตรธานหายไปในพริบตา

การโจมตีนั้นทำลายเพียงร่างเกราะทองคำของเขาเท่านั้น ร่างกายที่แท้จริงของเฉินผิงยังคงไร้รอยขีดข่วนใดๆ

“ไปลงนรกซะเถอะ!” เฉินผิงตะโกนพร้อมกับส่งกำปั้นของเขาออกไป

ทันใดนั้นก็เกิดเสียงดังคำรามของมังกรขึ้น ท่ามกลางเสียงนั้นมีลมกระโชกแรงหอบใหญ่เกิดขึ้น พลันกำปั้นที่ทะยานอย่างเร็วและแรงนั้นก็กลายร่างเป็นมังกรทอง กลืนกินผู้ที่ตั้งค่ายกงเล็บดักปีศาจในทันที

ดูท่าฉันต้องลงมือเองเสียแล้วสิ เพราะไม่อย่างนั้นถึงแม้ว่าจะฆ่าเฉินผิงได้ในที่สุด แต่สมาพันธ์ก็จะต้องเผชิญกับความสูญเสียครั้งใหญ่เป็นแน่แท้

นักสู้คนอื่นเริ่มล่าถอยออกมาเมื่อเห็นว่าจู้จื่อซานลงมือเอง มีเพียงจู้จื่อซานเท่านั้นที่เป็นคู่ประมือของเฉินผิงได้

เฉินผิงคาดไม่ถึงว่าจู้จื่อซานจะมีของวิเศษระดับเจ้ายุทธ์ในครอบครอง ราวกับว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้นั้นร่ำรวยมหาศาล

ตูม!

หลังจากเสียงอื้ออึงสะท้านฟ้าสะเทือนดินดังขึ้น ก็ปรากฎปล่องภูเขาไฟมหึมาตรงที่เขายืนอยู่

จากนั้นเฉินผิงก็ถูกส่งให้ลอยถอยหลังออกไปไกลลิบ เขาล้มลงกระแทกพื้นอย่างแรง แต่ก็ตะเกียกตะกายลุกขึ้นมายืนในทันที

จู้จื่อซานจ้องมองฉินผิงด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความไม่เชื่อ เขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้เห็น

นี่เฉินผิงสามารถต้านทานพลังของเจ้ายุทธ์ด้วยเนื้อหนังมังสาของร่างจริงเขาโดยไร้การป้องกันจากร่างเกราะทองคำอยู่ใช่ไหม?

จู้จื่อซานงัดของวิเศษที่มีออกมาหวังกำจัดเฉินผิงได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

ของวิเศษที่ว่านั้นเป็นสิ่งประดิษฐ์อันล้ำค่ามาก แต่ทว่าการใช้งานแต่ละครั้งก็จะก่อให้เกิดความเสียหายที่แก้ไขไม่ได้ จากนั้นก็จะไร้ประโยชน์ไม่ต่างกับขยะเมื่อใช้งานไปจนถึงจุดหนึ่ง

อวัยวะภายในของเฉินผิงปั่นป่วน แม้ว่าดูจากภายนอกแล้วเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่รัศมีที่เขาแผ่ออกมานั้นกลับเปลี่ยนไป

อย่างไรก็ตาม เขาอดทนโดยไม่แสดงความเจ็บปวดใดๆ ออกมาให้ใครเห็น “มีของวิเศษแล้วไง แกจะทำอะไรฉันได้?” เขายังคงเย้ยหยันถากถาง