เสียงแตกร้าวดังมาจากกระดูกของเฉินผิง เขารู้สึกได้ว่ากระดูกของเขาใกล้จะหักแล้ว
หยดเลือดผุดขึ้นบนผิวหนังของเขา แรงกดดันนั้นรุนแรงมากจนเส้นเลือดใต้ผิวหนังถูกทำลาย
แม้ว่าร่างกายของเฉินผิงจะแข็งแกร่ง แต่ก็ยังถือว่าเปราะบางเมื่อเผชิญกับแรงกดดันของโจวเทียนหยิน
สถานการณ์ของเฉินผิงพลิกผันจนหลายมาเป็นคับขันในทันที ถ้าประมาทเขาคงจะต้องตายเป็นแน่ โจวเทียนหยินแข็งแกร่งเกินไป! พลังของเขาอย่างน้อยๆ ก็ต้องเป็นเจ้ายุทธ์ขั้นกลางอย่างแน่นอน
แม้ว่าเฉินผิงจะทรงพลังยิ่งกว่าเดิมมาก แต่เขาก็ยังเอาชนะโจวเทียนหยินไม่ได้ เพราะความต่างชั้นระหว่างพวกเขานั้นมันมากเกินไป
ยิ่งระดับการบำเพ็ญเพียรสูงขึ้นเท่าไร ความแตกต่างระหว่างแต่ละระดับก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น และยิ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่คนอ่อนแอจะเอาชนะผู้ที่แข็งแกร่งได้
แม้ว่าเฉินผิงจะเพิ่งกลายเป็นเจ้ายุทธ์ แต่ช่องว่างระหว่างความแข็งแกร่งของเขากับโจวเทียนหยินก็ยังมีอยู่มาก
เขาไม่ได้พยายามหลบรัศมีของโจวเทียนหยินด้วยซ้ำ เพราะเขาทำไม่ได้ ถ้าเขาพยายามหลบก็ยิ่งจะบาดเจ็บหนักกว่าเดิม เขาจึงตัดสินใจเผชิญกับโจวเทียนหยินซึ่งๆ หน้า
มาถึงตอนนี้ ทั่วทั้งร่างกายเฉินผิงแทบจะเต็มไปด้วยเลือด
แต่กระนั้น เขาก็ยังคงยืนหยัด
ถ้าเป็นคนอื่นก็คงเข่าทรุดลงกับพื้นเมื่อเผชิญกับแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ อย่างเลวร้ายที่สุด คนผู้นั้นคงจะตายหลังจากที่ร่างกายระเบิด
การที่เฉินผิงยังไม่ตายทำให้โจวเทียนหยินประหลาดใจ
“คุณไม่คู่ควรที่ผมจะคุกเข่าให้!” ลูกบอลเพลิงสีทองสองลูกพุ่งออกมาจากดวงตาของเฉินผิง
ด้านหลังเขาคือร่างเลือนรางของมังกรทองอันทรงอำนาจ พร้อมด้วยความสง่างามที่ไม่มีใครเทียบได้
มังกรทองที่อยู่ภายในตัวผิงผิงถูกกระตุ้นขึ้นอีกครั้งเมื่อเขาใกล้ตาย
ในขณะนั้น ราวกับว่าเฉินผิงได้กลายเป็นจักรพรรดิผู้มีอำนาจล้นเหลือและไม่อาจมีใครขัดคำสั่งเขาได้
ตูม!
พลังมหาศาลระเบิดออกจากร่างของเขา ทำให้เขาหลุดพ้นจากรัศมีการกดดันอย่างรุนแรงของโจวเทียนหยิน
"นี่มันอะไรกัน? แกเป็นใครกันแน่?" สีหน้าของโจวเทียนหยินเปลี่ยนไป
โฮก!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...