“ฮึ!” โจวเทียนหยินเย้ยหยันก่อนที่จะเร่งพลังลมปราณภายในตัวเขาขึ้นมา
ทันใดนั้นแสงเจิดจ้าก็ปะทุขึ้นตรงจุดที่พลังดาบของพวกเขาปะทะกัน
ตูม!
แรงระเบิดจากพลังดาบดังสนั่น
กระทั่งพื้นดินก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ฝุ่นและควันจำนวนมหาศาลลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า คลื่นกระแทกที่น่าสะพรึงสาดซัดออกไปทุกทิศทาง
ผืนทรายปกคลุมท้องฟ้า ดูราวกับว่าวันอวสานโลกได้มาเยือน
แม้แต่แผ่นดินไหวขนาดสิบริกเตอร์ก็ยังไม่น่ากลัวขนาดนี้
ยอดเขาถูกเฉือนออกไปหนึ่งเมตรจากแรงปะทะ
เสี่ยวหรูจ้องไปยังภาพอันน่าสะพรึงกลัวที่อยู่ข้างหน้าอย่างกังวล “พี่คิดว่าเฉินผิงจะปลอดภัยไหม จี้หรูเสว่?”
จี้หรูเสว่กัดฟันแน่น เธอกำหมัดจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ
เธอไม่รู้ว่าเฉินผิงจะชนะหรือรอดชีวิตกลับมาได้หรือไม่
ถ้าเขาตาย เธอก็คงไม่ต้องการมีชีวิตอยู่ต่อเช่นกัน เพราะเฉินผิงยั่วโมโหตระกูลโจวก็เพื่อช่วยเธอ
ชายในชุดดำที่ซ่อนตัวอยู่หลังก้อนหินยักษ์ขมวดคิ้ว ขณะที่เขากำเครื่องรางในมือแน่น
ดูเหมือนเขาจะกังวลเรื่องเฉินผิง
หากเขาเป็นคนที่ต่อสู้กับโจวเทียนหยินในตอนนี้ ไม่มีทางที่เขาจะป้องกันตัวเองได้และคงตายไปแล้ว
อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้นเอง โจวเทียนหยินขมวดคิ้วแน่นสายตาก็จ้องมองเขม็งไปยังจุดที่เฉินผิงยืนในตอนแรก
นั่นเป็นเพราะในทันทีที่พลังดาบระเบิดออก เขาสัมผัสได้ถึงรัศมีที่ไม่อาจถูกทำลายได้
"อะไรกัน? ไอ้เด็กนั่นยังไม่ตายอีกเหรอ?” โจวเทียนหยินโบกมือด้วยสีหน้าไม่พอใจ
ทันใดนั้นลมกระโชกแรงก็พัดพาฝุ่นควันออกไป ลานต่อสู้เผยออกมาให้ทุกคนได้เห็น
จากนั้นทุกคนก็เห็นหลุมกว้างขนาดประมาณสามเมตร
ที่หลุมนี้ดูแปลกก็คือ รูปร่างของมันคล้ายกับชามเรียบๆ ราวกับว่าลูกบอลโลหะถูกทุบลงบนพื้นอย่างแรงจนเกิดเป็นหลุม
ที่ก้นหลุมคือเฉินผิงซึ่งยืนอยู่ตรงกลาง ร่างของเขาเต็มไปด้วยเลือด
“มันยังไม่ตาย?” โจวเทียนหยินรู้สึกงุนงง การโจมตีนั้นฆ่ามันไม่ได้งั้นเหรอ?
ตูม!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...