หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1362

ชายในชุดดำที่ปรากฏตัวอย่างกะทันหันดึงความสนใจของทุกคน

ในตอนนั้นเอง เขาก็โยนเครื่องรางสามชิ้นออกไปอย่างรวดเร็ว

เครื่องรางทั้งสามนั้นหล่นลงรอบขาของโจวเทียนหยินเป็นรูปทรงสามเหลี่ยม

“ผนึกไตรพิฆาต!” ชายในชุดดำตะโกน

ตูม!

เมื่อวงแหวนอาคมถูกเปิดใช้งาน ภาพที่น่าสะพรึงกลัวของเปลวไฟ พายุ และสายฟ้าก็ปรากฏขึ้นภายในวงแหวน มันฝังโจวเทียนหยินลงในทันที

เฉินผิงรู้สึกงุนงง เขาสับสนว่าเหตุใดจู่ๆ ชายในชุดดำจึงปรากฏตัวขึ้น และไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร

อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าผนึกไตรพิฆาตนั้นทรงพลังเพียงใด

มันเป็นอาคมที่แข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อ ซึ่งไม่มีนักเวทย์ธรรมดาคนใดสามารถร่ายได้ แม้แต่เขาก็ยังร่ายวงแหวนอาคมนี้ไม่ได้

เฉินผิงจ้องเขม็งไปที่ชายในชุดดำ เขาสงสัยว่าคนๆ นั้นเป็นใครและทำไมถึงได้ช่วยเขา

แต่ชายชุดดำก็ไม่แม้แต่จะเหลือบมองที่เฉินผิง และเพ่งสมาธิไปยังการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในอาคมเท่านั้น

เขารู้ว่าโจวเทียนหยินแข็งแกร่ง แข็งแกร่งมากเสียจนผนึกไตรพิฆาตอาจไม่เพียงพอที่จะจบชีวิตของโจวเทียนหยินลงได้

ตูม!

ทันใดนั้น พลังดาบอันเจิดจ้าก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ก่อนที่ผนึกไตรพิฆาตจะถูกทำลาย

เมื่อโจวเทียนหยินหลบหนีจากวงแหวนอาคมได้ ใบหน้าของเขาก็ซีดเผือด และมีเลือดเปรอะเล็กน้อยที่ริมฝีปาก แสงในดวงตาของเขาก็หรี่ลงเช่นกัน

เห็นได้ชัดว่าอาการบาดเจ็บที่เขาได้รับนั้นหนักหนา

“ฮึ่ม ไม่นึกเลยว่าจะมีคนมาช่วยแก” โจวเทียนหยินจ้องไปที่เฉินผิงและชายชุดดำด้วยสีหน้าบึ้งตึง “ฉันจะจำเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้เอาไว้ ไม่ช้าก็เร็ว ฉันจะกลับมาฆ่าแก”

จากนั้นเขาก็กระโดดลงจากภูเขา และกลับไปพร้อมกับคนของเขา

“ผมไม่ใช่คนเลว เพราะไม่อย่างนั้น ผมก็คงไม่ช่วยคุณ ผมก็แค่ผ่านมาทางนี้ แค่นั้นเอง” ชายในชุดดำอธิบาย

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่เชื่อเลยแม้แต่น้อย เพราะเรื่องมันบังเอิญมากเกินไป

"คุณคือใคร? ทำไมคุณถึงปกปิดตัวตนเอาไว้? มันเป็นไปได้ว่าคุณจะไม่ใช่คนดี...” เขาซัก

ชายแปลกหน้าหรี่ตามองเฉินผิง “บางเรื่องก็ไม่อาจพูดได้ในที่แจ้ง ผมเชื่อว่าคุณเข้าใจ ถ้าอยากรู้ว่าผมเป็นใคร ก็ต้องให้คนอื่นออกไปก่อน”

เฉินผิงยิ่งมั่นใจว่าชายชุดดำเป็นผู้บำเพ็ญเพียรวิญญาณ เขาจึงหันไปหาจี้หรูเสว่และพูดว่า “พาเสี่ยวหรูกลับตำหนักไปก่อน เดี๋ยวผมตามไป!"

หลังจากจ้องมาที่เขา เธอก็พยักหน้าและพาเสี่ยวหรูลงมาจากภูเขา

“ทีนี้บอกผมได้หรือยังคุณเป็นใคร? คุณเป็นผู้บำเพ็ญเพียรวิญญาณใช่ไหม?” เฉินผิงถาม

“ถูกแล้ว” ชายชุดดำพยักหน้าแล้วเลิกผ้าสีดำที่ปิดหน้าของเขาออก