หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1386

“พลังด้านลบนี่ของดี จะปล่อยให้เสียเปล่าไม่ได้” เฉินผิงส่งยิ้มให้กับจ้าวอสูรเจ็ดดารา

ในขณะนั้น จ้าวอสูรเจ็ดดารารู้สึกมึนงงเป็นอย่างมาก

ในเมื่อพลังด้านลบนั้นเป็นพิษ และมันผสานเข้ากับการโจมตีด้วยพลังจิตอันน่าสะพรึงกลัว แต่เฉินผิงกลับดูดกลืนทั้งหมดเข้าสู่ร่างกายของเขาราวกับว่ามันไม่มีอันตรายใดๆ

“ปะ-เป็นไปได้ยังไง?”

จ้าวอสูรเจ็ดดารางงเป็นไก่ตาแตก เขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาได้เห็น

“ทำได้แค่นั้นหรือ จ้าวอสูรเจ็ดดารา?” จู้จื่อซานมองไปยังจ้าวอสูรเจ็ดดาราอย่างไม่พอใจ

ในขณะเดียวกัน จ้าวอสูรเจ็ดดาราคิดยังไงก็ไม่อาจเข้าใจได้ เขาบอกไม่ได้ว่าเฉินผิงฝึกวิชาแบบไหนที่ทำให้สามารถต้านการโจมตีด้วยพลังจิตอย่างสมบูรณ์!

“ฉันไม่เชื่อหรอก! ลองอีกที!"

จ้าวอสูรเจ็ดดาราควักขวดออกมาและกระดกของเหลวภายในเข้าไป

ทันใดนั้นกลิ่นเลือดก็โชยเข้าจมูกพวกเขา ปรากฏว่าของเหลวในขวดเป็นเลือดมนุษย์!

ขณะที่กำลังดื่มเลือด โลหิตก็ไหลออกจากปากของเขา ทำให้เขาดูราวกับปีศาจ

ทันทีที่เลือดถูกกลืนลงไป รูปลักษณ์ของจ้าวอสูรเจ็ดดาราก็กลายเป็นฝันร้ายอันน่าสะพรึงกลัว!

ราวกับว่าเขาได้เปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่ง แม้แต่รัศมีของเขาก็ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

เมื่อเห็นเช่นนี้ เฉินผิงก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ ในขณะเดียวกันเจตจำนงสังหารของเขาก็พุ่งสูงขึ้นทันที “แบบนี้คงต้องฆ่าให้ตายสถานเดียว ผู้ใช้วิชามาร!”

“แกนั่นแหละที่จะตาย!” จ้าวอสูรเจ็ดดาราตอกกลับ ด้วยหมอกสีดำที่หมุนวนรอบมือ เขากู่ร้องและพุ่งเข้าใส่เฉินผิง!

เกิดเสียงเสียดแทงในขณะที่เขาพุ่งผ่านอากาศ เสียงแหลมเหมือนนกหวีดดังออกมาจากปากของเขา

เสียงนั้นแหลมสูงจนอาจทำให้แก้วหูแตกได้

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงเพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้นและจ้องเขม็งไปที่จ้าวอสูรเจ็ดดารา

เขารอให้จ้าวอสูรเจ็ดดาราเข้ามาใกล้ ก่อนจะกระแทกฝ่ามือเข้าใส่อีกฝ่าย ในขณะที่ตัวเขาถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีขาวอันอบอุ่นและอ่อนโยน

ตูม!

หลังจากโค่นจ้าวอสูรเจ็ดดารา เฉินผิงก็มองจู้จื่อซานอย่างเยือกเย็น “ผมกะว่าจะกลับไปหาคุณที่จิงตู แต่คุณก็อยู่ที่นี่แล้ว มาเจอกับผมซะดีๆ!”

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินผิง จู้จื่อซานก็ละสายตาจากจ้าวอสูรเจ็ดดารา ก่อนจะหันไปจ้องเฉินผิง อย่างเย็นชา "โอ้? มั่นใจนักเหรอว่าผลจะออกมาเป็นยังไง? อย่าลำพองไปหน่อยเลย!”

พอพูดดังนั้น ร่างกายของจู้จื่อซานก็เริ่มเรืองแสงสว่างจ้า และเขาก็เริ่มลอยขึ้นไปในอากาศ

เขารู้ดีว่าต้องใช้พลังทั้งหมดที่มีเพื่อต่อสู้ในวันนี้ จู้จื่อซานจึงรวบรวมรัศมีทั้งหมดของเขาตั้งแต่เนิ่นๆ

เฉินผิงตอบสนองต่อสถานการณ์นั้นด้วยการตั้งท่าป้องกัน แสงสีทองเริ่มส่องแสงระยิบระยับ ในขณะที่เกล็ดสีเหลืองเข้าปกคลุมร่างของเฉินผิงเมื่อร่างเกราะทองคำของเขาถูกเปิดใช้งาน

เฉินผิงปลดปล่อยพลังแห่งมังกรออกมา

ในตอนนั้น ดวงตาของเฉินผิงกลายเป็นสีแดงก่ำ และเกิดแววอาฆาตขึ้นในดวงตาของเขาขณะที่เขาจับจ้องไปยังจู้จื่อซาน

ตราบใดที่ฆ่าจู้จื่อซานได้ ฉันก็จะสามารถช่วยซูอวี่ฉี! ไม่ว่าจะยังไงก็ตามวันนี้เขาต้องตายที่นี่!

ครั้งนี้เฉินผิงพร้อมทุ่มเททุกอย่างที่มีให้กับการต่อสู้ ศึกคราวนี้เป็นการเดิมพันแห่งชีวิตและความตาย!