หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1386

“พลังด้านลบนี่ของดี จะปล่อยให้เสียเปล่าไม่ได้” เฉินผิงส่งยิ้มให้กับจ้าวอสูรเจ็ดดารา

ในขณะนั้น จ้าวอสูรเจ็ดดารารู้สึกมึนงงเป็นอย่างมาก

ในเมื่อพลังด้านลบนั้นเป็นพิษ และมันผสานเข้ากับการโจมตีด้วยพลังจิตอันน่าสะพรึงกลัว แต่เฉินผิงกลับดูดกลืนทั้งหมดเข้าสู่ร่างกายของเขาราวกับว่ามันไม่มีอันตรายใดๆ

“ปะ-เป็นไปได้ยังไง?”

จ้าวอสูรเจ็ดดารางงเป็นไก่ตาแตก เขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาได้เห็น

“ทำได้แค่นั้นหรือ จ้าวอสูรเจ็ดดารา?” จู้จื่อซานมองไปยังจ้าวอสูรเจ็ดดาราอย่างไม่พอใจ

ในขณะเดียวกัน จ้าวอสูรเจ็ดดาราคิดยังไงก็ไม่อาจเข้าใจได้ เขาบอกไม่ได้ว่าเฉินผิงฝึกวิชาแบบไหนที่ทำให้สามารถต้านการโจมตีด้วยพลังจิตอย่างสมบูรณ์!

“ฉันไม่เชื่อหรอก! ลองอีกที!"

จ้าวอสูรเจ็ดดาราควักขวดออกมาและกระดกของเหลวภายในเข้าไป

ทันใดนั้นกลิ่นเลือดก็โชยเข้าจมูกพวกเขา ปรากฏว่าของเหลวในขวดเป็นเลือดมนุษย์!

ขณะที่กำลังดื่มเลือด โลหิตก็ไหลออกจากปากของเขา ทำให้เขาดูราวกับปีศาจ

ทันทีที่เลือดถูกกลืนลงไป รูปลักษณ์ของจ้าวอสูรเจ็ดดาราก็กลายเป็นฝันร้ายอันน่าสะพรึงกลัว!

ราวกับว่าเขาได้เปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่ง แม้แต่รัศมีของเขาก็ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

เมื่อเห็นเช่นนี้ เฉินผิงก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ ในขณะเดียวกันเจตจำนงสังหารของเขาก็พุ่งสูงขึ้นทันที “แบบนี้คงต้องฆ่าให้ตายสถานเดียว ผู้ใช้วิชามาร!”

“แกนั่นแหละที่จะตาย!” จ้าวอสูรเจ็ดดาราตอกกลับ ด้วยหมอกสีดำที่หมุนวนรอบมือ เขากู่ร้องและพุ่งเข้าใส่เฉินผิง!

เกิดเสียงเสียดแทงในขณะที่เขาพุ่งผ่านอากาศ เสียงแหลมเหมือนนกหวีดดังออกมาจากปากของเขา

เสียงนั้นแหลมสูงจนอาจทำให้แก้วหูแตกได้

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงเพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้นและจ้องเขม็งไปที่จ้าวอสูรเจ็ดดารา

เขารอให้จ้าวอสูรเจ็ดดาราเข้ามาใกล้ ก่อนจะกระแทกฝ่ามือเข้าใส่อีกฝ่าย ในขณะที่ตัวเขาถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีขาวอันอบอุ่นและอ่อนโยน

ตูม!