หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1409

ในขณะเดียวกัน หลงจิ้งกั๋วกลับมาที่บ้านด้วยสภาพของคนที่เคร่งเครียดและคิดหนัก ผลการต่อสู้ของเฉินผิงกับตู้ต๋าทำให้เขากังวล

หลงเซียวรับรู้ถึงอารมณ์ของผู้เป็นพ่อ เขาจึงถาม “มีอะไรเหรอครับพ่อ?”

หลงจิ้งกั๋วเงยหน้าขึ้นมองลูกชายของเขา ร่างกายส่วนใหญ่ของหลงเซียวหายดีแล้ว และกล้ามเนื้อของเขาก็เริ่มฟื้นฟู “หลงเซียว คุณชี่ออกปากขอให้เฉินผิงเข้าร่วมในการประลองครั้งนี้” เขาบอก

ข่าวนั้นทำเอาหลงเซียวตื่นเต้น “งั้นก็เยี่ยมไปเลย! ผมจะได้ใช้การประลองเป็นข้ออ้างเพื่อฆ่า เฉินผิงและดูดกลืนพลังของมัน”

“อย่าประเมินพลังของมันต่ำไป หลงเซียว ความแข็งแกร่งของมันพัฒนาขึ้นมากกว่าที่พ่อคิด แม้แต่จู้จื่อซานก็ยังเสียแขนให้เฉินผิง แกจำตู้ต๋าได้ไหม? คนที่หายตัวไปหลายสิบปีก่อน วันนี้เขาต่อสู้กับเฉินผิง และพ่อเห็นกับตาตัวเองว่าเฉินผิงฆ่าเขายังไง มันน่าสะพรึงมาก! ถ้ามันเข้าร่วมการประลอง พ่อว่าแกสู้มันไม่ได้หรอก” หลงจิ้งกั๋วกล่าวอย่างตรงไปตรงมา

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลงเซียวก็เริ่มเคร่งเครียดเช่นกัน เขาไม่คิดเลยว่าเฉินผิงจะแข็งแกร่งได้ถึงขนาดนี้ในเวลาอันสั้น อย่างไรก็ตาม ครู่ต่อมาเขาก็พูดขึ้น “พ่อครับ เราเป็นเจ้าภาพการประลองครั้งนี้ ดังนั้นเราสามารถควบคุมได้ว่าใครจะเข้าร่วมได้บ้าง ผมว่าเราทำแบบนี้...”

หลงเซียวกระเถิบเข้ามาใกล้และกระซิบแผนการของเขาที่หูของหลงจิ้งกั๋ว ชายสูงวัยแสดงสีหน้าเข้าใจและเขาก็พยักหน้า "ตกลง พ่อจะจัดการให้ เฉินผิงแข็งแกร่งก็จริง แต่ไม่มีทางที่มันจะสามารถต่อสู้กับทุกคนได้ด้วยตัวคนเดียว”

จากนั้นหลงจิ้งกั๋วก็ลุกขึ้นและเดินออกไป ขณะที่หลงเซียวตาเป็นประกายอย่างกระหายเลือด “คราวนี้ฉันจะทำให้ชีวิตของแกเหมือนตกนรกทั้งเป็น เฉินผิง”

ที่ฝั่งของจู้จื่อซาน เขาตะเกียกตะกายกลับไปที่สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ในจิงตู เขาหอบหายใจจนตัวโยน กระนั้นหัวใจของเขาก็เปี่ยมด้วยความโกรธ

แม้แต่ตู้ต๋ายังพ่ายแพ้ให้กับเขา ใครล่ะจะฆ่าเฉินผิงได้อีก?

อ๋อใช่ เรายังมีสี่คนนั้น เมื่อคิดเช่นนั้น ดวงตาของจู้จื่อซานก็เป็นประกาย "ใช่แล้ว ฉันลืมพวกเขาไปได้ยังไง”