หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1411

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงกำลังเดินทางไปยังหมู่บ้านคนโฉดอย่างเร่งรีบ

เขาต้องการหาสถานที่ปลอดภัยซึ่งเขาใช้สามารถสกัดวิญญาณใหม่ได้ ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจไปที่หมู่บ้านคนโฉด เพราะวิญญาณใหม่ไม่ใช่สิ่งที่สามารถสกัดให้เสร็จได้ในชั่วข้ามคืน ถ้าฉันไปที่หมู่บ้าน ฉันจะสามารถขอความคุ้มครองจากสี่คนโฉดได้

อย่างไรก็ตาม มีใครบางคนเข้ามาขวางทางเขาทันทีที่เขาออกจากเขตแดนของจิงตู

เฉินผิงจ้องมองคนตรงหน้าด้วยสีหน้าฉุนเฉียว

“หัวหน้าสิง บังเอิญจังที่เจอคุณที่นี่” เขาพูดขณะเดินไปหาสิงจวิน

“ไม่ได้บังเอิญหรอก เฉินผิง ผมกำลังรอคุณอยู่” สิงจวินตอบอย่างใจเย็น

เฉินผิงดูประหลาดใจ "รอผมงั้นเหรอ? รอเพื่ออะไร?”

"คุณชี่ต้องการพบคุณ” สิงจวินบอก

“ผมถามได้ไหมว่าทำไม?” เฉินผิงถามอย่างระมัดระวัง

สิงจวินผายมือออกโดยหงายฝ่ามือขึ้น "ผมไม่รู้ เขาแค่บอกให้ผมมารอคุณที่นี่และขอให้คุณกลับไปกับผมเมื่อเจอคุณ”

เฉินผิงลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนจะพูด “ผมมีเรื่องต้องทำ ผมไปพบคุณชี่ไม่ได้ กลับไปบอกเขาว่า ใครจะไปรู้ล่ะว่าผมจะถูกขังอีกหรือเปล่าถ้ากลับไป?”

จากนั้นเขาก็กระโดดไปข้างหน้าไกลเกินสิบเมตรในคราวเดียว แล้วก็วิ่งต่อไปอย่างรวดเร็ว

ไม่มีทางที่ฉันจะไปพบกับคุณชี่ในตอนนี้ เพราะฉันไม่มีเวลา! ฉันต้องสกัดวิญญาณใหม่ให้เร็วที่สุดและเพิ่มพลังให้ตัวฉัน

ใกล้จะถึงสิ้นปีแล้ว แต่เขายังไม่ได้ไปช่วยซูอวี่ฉีกับแม่ของเขาเลย ซึ่งทำให้เขากังวลมาก

"นี่!"

สิงจวินรีบไล่ตามทันทีที่เห็นเฉินผิงวิ่งหนีไป

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงวิ่งไปได้ระยะหนึ่งก่อนที่เขาจะรู้สึกได้ถึงคลื่นรัศมีที่พุ่งเข้าหาเขา ซึ่งทำให้เขาหยุดนิ่งในทันที

เขาตกตะลึงโดยไม่รู้ว่าเป็นรัศมีของใคร ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม คนๆ นั้นจะต้องมีพลังเหนือจินตนาการที่จะสามารถสะกดไม่ให้ฉันเคลื่อนไหวโดยใช้แค่รัศมีของเขาได้

หลังจากที่คุณชี่เผยขอบเขตความสามารถของเขา เฉินผิงรู้สึกหวั่นๆ อยู่ทุกครั้งที่เห็นอีกฝ่าย ท้ายที่สุดแล้ว ความแตกต่างระหว่างพลังของเรานั้นมากโข จนเขาแค่โบกมือก็ฆ่าฉันได้แล้ว