“ยังมีสถานที่ซึ่งมีซากโบราณสถานบนเกาะสะกดมังกร นับว่าตระกูลหลงใจกว้างมากที่เลือกจัดการประลองตรงจุดนั้น นี่เป็นโอกาสที่จะเจอได้หนเดียวในชีวิต! คุณไม่อยากไปดูที่นั่นเหรอ? ผมจำได้ว่าบนเกาะนั้นมีบางอย่างที่คุณพลาดไป” คุณชี่พูดด้วยรอยยิ้มน้อยๆ
เฉินผิงเงียบ เพราะเกาะแห่งนี้มีความทรงจำมากมายสำหรับเขา
ยิ่งไปกว่านั้น เสี่ยวหรูยังคงถูกแช่แข็งอยู่บนเกาะสะกดมังกร เมื่อเฉินผิงไปที่เกาะกับหนิงจื้อ เขาพยายามตามหาเธอหลังจากที่พวกเขาเอามังกรไฟและแก่นมังกรมาได้ อย่างไรก็ตาม เขาหาเธอไม่พบ
สภาพแวดล้อมบนเกาะเปลี่ยนไป เขาจึงไม่อาจระบุตำแหน่งที่เธออยู่ได้ อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยลืมเธอและคิดอยู่ตลอดว่าจะหาโอกาสช่วยเหลือเธอให้ได้
หลังจากเงียบไปอยู่หลายนาที เฉินผิงก็ตอบพลางกัดฟันว่า “ตกลง ผมยอมเข้าร่วมการประลอง”
ฉันสามารถใช้โอกาสนี้ไปที่เกาะเพื่อดูว่าฉันจะหาเสี่ยวหรูเจอหรือเปล่า
“ถ้าคุณตกลงก็ตามผมมา”
พูดจบคุณคุณชี่ก็ยื่นมือไปหาเฉินผิง “มอบวิญญาณใหม่มาให้ผม ผมจะเก็บมันไว้ให้คุณ”
เฉินผิงกำมือแน่นเหนือหน้าอกของเขาก่อนจะส่ายหัว วิญญาณใหม่เป็นเหมือนสมบัติล้ำค่าสำหรับเฉินผิง จึงไม่มีทางที่เขาจะมอบให้กับคนอื่นแบบนั้น
เมื่อเห็นอย่างนั้น คุณชี่ก็หัวเราะเบาๆ “ถ้าคุณไม่อยากเอาให้ผมก็ไม่เป็นไร แค่อย่าเสียใจก็แล้วกัน ถ้ามีคนขโมยมันไป”
“ผมจะไม่เสียใจแน่” เฉินผิงตอบอย่างหนักแน่น
คุณชี่ไม่ได้พูดอะไรอีก และพวกเขาก็กลับไปที่จิงตู
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียวสองวันก็ผ่านพ้นไป
ผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกันที่จัตุรัสในจิงตูในวันนั้น มีคนมาเข้าร่วมการฝึกซ้อมของตระกูลหลงมากกว่าที่จัดขึ้นโดยสมาคมศิลปะการต่อสู้
เหตุผลก็คือการฝึกอื่นๆ นั้นเปิดให้เฉพาะผู้ที่ถูกเลือกโดยตระกูลผู้ฝึกยุทธ์ ซึ่งต้องเป็นสมาชิกของสมาคมศิลปะการต่อสู้ด้วย ย้อนกลับไปในตอนนั้น หนิงจื้อกับต่งเจียห่าวเคยได้รับประสบการณ์ในการประลองนั้น ต้องขอบคุณเส้นสายที่พวกเขามีกับจู้จื่อซาน อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่สามารถนำสมบัติของการประลองออกมาได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...