“ต่งเจียห่าว”
ในขณะนั้น คนทั้งสามที่คุยกับเฉินผิงก็เดินเข้ามาหา
ต่งเจียห่าวมองหัวหน้าของกลุ่มสามคนหัวจรดเท้าและพูดอย่างเหยียดๆ “ซินเผิงเฟย ผมไม่นึกว่าคุณจะมาที่นี่”
เมื่อเห็นสีหน้าของต่งเจียห่าว ซินเผิงเฟยเพียงแค่ยิ้มจางๆ แล้วตอบกลับ “แน่นอนว่าผมจะปล่อยโอกาสอันยอดเยี่ยมให้หลุดลอยไปไม่ได้ ผมคิดว่าตัวเองโชคดีมากที่ได้เข้าร่วมกับเฉินผิง และได้เห็นความสามารถของเขาในครั้งนี้ เฉินผิงเป็นที่หนึ่งของอันดับเสรีในตอนนี้ และเป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่เฉิดฉายที่สุดในบรรดาคนรุ่นใหม่ เขาโดดเด่นยิ่งกว่าอัจฉริยะรุ่นใหม่เกือบทุกคนในยุทธภพ”
แม้ซินเผิงเฟยจะพูดประจบ แต่เฉินผิงก็ยังนิ่งเฉย
อย่างไรก็ตาม เฉินผิงรู้สึกว่าชื่อของซินเผิงเฟยฟังดูคุ้นๆ แต่เขาจำไม่ได้ว่าเคยได้ยินมาจากไหน
ต่งเจียห่าวหัวเราะเยาะขณะฟังคำเยินยอของซินเผิงเฟย “ทำไมคุณถึงไม่ยกย่องเฉินผิงว่าเป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่โดดเด่นที่สุดในบรรดาคนรุ่นใหม่และเป็นที่หนึ่งของอันดับเสรี ในตอนที่คุณประกาศคำเชิญท้าประลองในสภาผู้ฝึกยุทธ์เมื่อครั้งก่อน?”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ต่งเจียห่าวก็จำได้ทันทีว่าคนที่ท้าสู้กับเฉินผิงในสภาผู้ฝึกยุทธ์คือชายผู้ยืนอยู่ตรงหน้าเขาในขณะนี้
ซินเผิงเฟยรู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อยเมื่อต่งเจียห่าวถามเขา “ตอนนั้นผมแค่ล้อเล่น ผมไม่คู่ควรที่จะสู้กับเฉินผิงด้วยฝีมือเท่านี้หรอก”
ต่งเจียห่าวแค่นหัวเราะก่อนจะลากเฉินผิงไปอีกด้านหนึ่ง ดูท่าเขาไม่อยากจะเสวนากับซินเผิงเฟยและคนอื่นๆ
“เฉินผิง นับแต่นี้คุณจะควรหลีกเลี่ยงซินเผิงเฟย เขามักจะชักจูงผู้มีอำนาจและมักจะวางแผนบางอย่างไว้เสมอ” ต่งเจียห่าวเตือน
เฉินผิงเพียงแค่ยิ้มเล็กน้อย “ผมไม่รู้จักเขา และผมก็ไม่สนใจที่จะยุ่งเกี่ยวกับเขาด้วย”
ขณะที่เฉินผิงพูดกับต่งเจียห่าว จู่ๆ ความโกลาหลก็ปะทุขึ้นท่ามกลางฝูงชน ไม่นานหลังจากนั้น ผู้คนจำนวนมากก็หลีกทางโดยอัตโนมัติเพื่อเปิดเส้นทาง
เรื่องนั้นทำให้เฉินผิงตกใจ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหญิงสาวอายุน้อยอย่างเธอก็เป็นเจ้ายุทธ์ได้แล้ว น่าเหลือเชื่อมาก!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...