ใบหน้าของซินเผิงเฟยกลายเป็นสีแดง “ก็แค่การจัดอันดับที่ไม่มีมูลความจริงจากชาวเน็ตครับ ความสามารถอันน้อยนิดของผมเทียบไม่ได้เลยกับของคุณ คุณหนูเก๋อ พรสวรรค์ของคุณช่างน่าชื่นชม”
เก๋อเจียอี๋ยิ้มจางๆ “คุณชมฉันมากไปแล้ว ความสำเร็จของฉันเป็นเพียงผลลัพธ์จากการฝึกฝนอย่างหนัก ไม่ใช่จากพรสวรรค์ กระนั้นก็ยังมีคนเก่งผู้มากพรสวรรค์อยู่ในหมู่พวกเรา”
น่าแปลกที่เธอมองไปยังเฉินผิงหลังจากพูดอย่างนั้น
เฉินผิงรู้สึกฉงนเมื่อเขาสัมผัสได้ว่าเธอจ้องมองเขา เธอเพิ่งจะออกมาจากการเก็บตัวฝึกวิชา แล้วเธอรู้เรื่องของฉันได้ยังไง?
ในขณะเดียวกัน ต่งเจียห่าวซึ่งยืนอยู่ข้างๆ เฉินผิงรู้สึกอยู่ไม่เป็นสุขและเริ่มหายใจไม่ทั่วท้องเพราะเก๋อเจียอี๋มองมาทางพวกเขา
เมื่อต่งเจียห่าวเห็นเธอเข้ามาใกล้ เขาก็ตัวสั่นและใช้มือปัดผมอย่างเร่งรีบ
เฉินผิงรู้สึกอยากจะหัวเราะให้กับท่าทางของต่งเจียห่าว ประสบการณ์ของต่งเจียห่าวในการรับมือกับผู้หญิงดูท่าจะน้อยพอๆ กับของฉัน
เก๋อเจียอี๋เดินมาหยุดตรงหน้าเฉินผิง และยื่นมือที่นุ่มนวลและอ่อนโยนของเธอให้ จากนั้นก็เอ่ยว่า “สวัสดีค่ะเฉินผิง ฉันคือเก๋อเจียอี๋”
พอเห็นแบบนั้น เฉินผิงจึงรีบจับมือกับเธอ มือของเธอช่างอ่อนนุ่ม และกลิ่นหอมจางๆ จากตัวเธอสามารถดึงดูดผู้ชายที่อยู่รอบตัวเธอได้อย่างไม่ยากเย็น
ขณะที่เขากำลังจะดึงมือออก จู่ๆ เฉินผิงก็สังเกตเห็นพลังจำนวนมหาศาลแล่นมาจากแขนของเก๋อเจียอี๋ ทำให้เขารู้สึกราวกับว่ามีคีมปากแหลมคู่หนึ่งกำลังบีบมือของเขาอยู่
พลังนั้นไหลเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่อง ทำให้แขนของเขาปวดหนึบ
เก๋อเจียอี๋เม้มริมฝีปากเป็นรอยยิ้มยั่วยวน
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ เฉินผิงซึ่งกำลังตีหน้านิ่งก็ส่งยิ้มให้เธอ วินาทีถัดมา เขารวบรวมพลังมังกรในตัวเขาและสะท้อนพลังของเธอกลับไป
รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอหายไปอย่างรวดเร็ว และถูกแทนที่ด้วยสีหน้าประหลาดใจ
“สวัสดี คุณหนูเก๋อ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...