หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1439

เฉินผิงต้องการหยุดคนที่กำลังเดินผ่านไปมาเพื่อถามไถ่ว่าสถานที่แห่งนี้คือที่ไหน แต่พวกเขาทำเหมือนกับว่าเฉินผิงไม่มีตัวตน ราวกับว่าไม่มีใครมองเห็นเขา

เฉินผิงทำอะไรไม่ถูก จึงทำได้เพียงเดินไปที่พระราชวังและมองดูไปรอบๆ

ก่อนที่เขาจะไปถึงพระราชวัง เขาหยุดยืนอยู่หน้าประตูเมืองที่ด้านบนของประตูมีแผ่นป้ายกระดานที่มีคำว่า “เมืองเทียน” เขียนอยู่

มีทหารสองคนเฝ้าประตูเมือง พวกเขาแต่ละคนถืออาวุธถืออยู่ในมือ เฉินผิงมองปราดเดียวก็จำได้ทันทีว่ามันคืออาวุธวิญญาณ

เขาอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจอย่างมากเมื่อเห็นสิ่งนั้น ทหารสองคนที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูถืออาวุธวิญญาณ นี่เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อ!

ด้วยความตกตะลึงอย่างมาก เขาจ้องมองขึ้นไปที่คำว่า "เมืองเทียน" ผู้คนจำนวนมากที่เดินผ่านเขาไปมาอย่างไม่ขาดสาย ทุกคนต่างมีรอยยิ้มที่ร่าเริงและสดใส

เห็นได้ชัดว่าผู้คนที่นี่มีชีวิตที่มีความสุข

ฉากที่ประสานกันปรากฏขึ้นในสายตาของเฉินผิงเมื่อเขาก้าวผ่านประตูเมือง พ่อค้าแม่ขายมากมายดำเนินกิจการไปตามสองข้างของถนน และมีอาคารรูปทรงโบราณตั้งอยู่ทุกหนทุกแห่ง

สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าทำให้เขาสงสัยว่าเขาได้บังเอิญเข้าไปในสตูดิโอถ่ายทำภาพยนตร์หรือไม่

เขากลับต้องพบกับความประหลาดใจมากยิ่งขึ้น เมื่อเขาสัมผัสได้ว่าแม้แต่คนธรรมดาก็ยังเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญฌาน โดยพิจารณาจากรัศมีที่แผ่ออกมาจากพวกเขา พวกเขาทั้งหมดล้วนมีพลังวิญญาณกักเก็บไว้อยู่ในร่างกายของพวกเขา

“มีผู้บำเพ็ญเพียรอยู่ตั้งแต่สมัยเมื่อสองสามพันปีก่อนอย่างนั้นหรือ?” เฉินผิงรู้สึกงุนงง

เขาเดินมาตามถนนอย่างช้าๆ จนในที่สุดก็มาถึงหน้าประตูพระราชวัง ยามที่ยืนอยู่หน้าประตูสวมชุดเกราะสีทองและเปล่งรัศมีอันสง่างาม

รัศมีพลังของพวกเขาเทียบเท่าได้กับของพลังเฉินผิง นั่นหมายความว่าพวกเขาทั้งหมดเป็นผู้เชี่ยวชาญในระดับเจ้ายุทธ์ สำหรับอาวุธที่ผู้คุมถืออยู่ แม้แต่เฉินผิงก็ไม่เคยเห็นมันมาก่อน

บางทีวันนี้อาจเป็นโอกาสที่ดีสำหรับฉันที่จะค้นหาข้อมูลเพิ่มเติม ไม่ว่าเขาจะอยู่ในความฝันหรือไม่ก็ตาม เขาตัดสินใจที่จะเข้าไปในวังและตรวจหาเบาะแสเพิ่มเติม