หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1438

พระราชวังในทะเลลึกเริ่มสั่นไหวภายใต้การต่อสู้ที่รุนแรง ที่ด้านใต้ที่มีสภาพที่สั่นเทานั้น เฉินผิงค่อยๆ ลืมตาขึ้น

หลังจากที่เขาลืมตา แสงที่สว่างเจิดจ้าก็ทำให้ตาของเขาพร่ามัว กระตุ้นให้เขายกแขนขึ้นมาเพื่อปิดตา

"ฉันอยู่ที่ไหน? ฉันอยู่บนสวรรค์แล้วงั้นเหรอ?”

เฉินผิงส่ายศีรษะอย่างแรงแล้วค่อยๆ ลุกขึ้นยืน

เขาตกตะลึงเมื่อเห็นตัวเองอยู่ในวังที่ใหญ่โตและงดงาม แต่เขาก็จำเรื่องราวก่อนหน้านี้ได้อย่างรวดเร็ว ที่นี่ไม่ใช่สวรรค์ ฉันยังไม่ตาย

เฉินผิงสำรวจพื้นที่ภายในของพระราชวังและสังเกตเห็นว่าสถานที่ทั้งหมดเปล่งประกายแวววาวราวกับทำจากทองคำ

ที่บัลลังก์นั้นน่าประทับใจเป็นพิเศษเพราะมันให้ความรู้สึกสง่าผ่าเผย ตรงกันข้ามรูปปั้นแกะสลักมนุษย์ปลาที่วางอยู่บนบัลลังก์นั้นดูแปลกประหลาดเป็นอย่างมากเมื่อเทียบกับบรรยากาศโดยรอบ

จากนั้น เขาก็กวาดสายตามองไปทั่วพื้นพระราชวัง เขาเห็นแก่นอสูรเกลื่อนกลาดปกคลุมไปทั่วพื้น เมื่อสัมผัสได้ถึงพลังงานทางจิตวิญญาณที่ปล่อยออกมาจากแก่นอสูรเหล่านี้ แววตาของเฉินผิงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขากำลังจะตรวจสอบแก่นอสูร เขาพบว่าพลังวิญญาณของแก่นอสูรนั้นล่องลอยอยู่ในอากาศและไหลไปยังรูปปั้นที่อยู่บนบัลลังก์

แม้แต่ขั้นวิญญาณใหม่ของเฉินผิง ก็ยังปลดปล่อยพลังวิญญาณในขณะที่พลังงานยังไม่ได้สะสมอยู่ในรูปปั้นแกะสลักนั้น

เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ความรู้สึกไม่เชื่อปรากฏขึ้นไปทั่วใบหน้าของเขา รูปปั้นแกะสลักประติมากรรมนี้สามารถดูดซับพลังวิญญาณไว้ได้อย่างไรกัน? หรือว่าจะมีคนซ่อนตัวอยู่ในนั้น? ของสิ่งนี่อาจจะไม่ใช่ประติมากรรมตั้งแต่แรกก็เป็นได้?

เฉินผิงก้าวไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง เขาต้องการที่จะตรวจสอบรูปปั้นแกะสลักนั้น แต่ขณะที่เขาเข้าใกล้บัลลังก์ เขาก็ถูกพลังอันรุนแรงผลักกระเด็นออกไปด้านหลังทันที

พื้นที่โดยรอบของบัลลังก์ได้รับการปกป้องโดยวงแหวนอาคม ดังนั้นจึงไม่มีทางที่เขาจะเข้าไปใกล้ได้เลย

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเมื่อเฉินผิงอยู่ในสภาพอ่อนแอเช่นนี้ ตอนนี้พลังวิญญาณของเขาเหลือน้อยเต็มที ดังนั้นเขาจึงไม่มีพลังมากพอที่จะทำลายวงแหวนอาคมนั้นได้เช่นกัน

มีแก่นอสูรจำนวนมากอยู่บนพื้น นอกจากขั้นวิญญาณใหม่ของฉันแล้ว สิ่งเหล่านี้น่าจะเพียงพอสำหรับฉันในการพักฟื้นให้อยู่ในสภาพแข็งแกร่งที่สุด บางทีอาจเพียงพอที่จะให้ข้าบรรลุไปสู่ระดับการบำเพ็ญฌานขั้นถัดไปก็เป็นได้!