หลังจากได้ยินที่ต่งเจียห่าวเล่ามา สิงจวินและจ้าวอู๋ฉีก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ พวกเขาไม่รู้เลยว่าโลกยุทธภพในจิงตูจะพุ่งเป้าไปที่เฉินผิงและต้องการให้เขาถูกสังหารเพื่อประโยชน์ของตนเองเช่นนี้ พวกเขาชั่วร้ายอะไรอย่างนี้! ไม่เหมาะเลยที่จะเป็นตระกูลซึ่งได้รับความเคารพ นี่เป็นสิ่งที่ตระกูลในวงการศิลปะการต่อสู้เขาทำกันงั้นเหรอ? มันไม่ได้ต่างอะไรกับพวกที่ฝึกวิชามารเลยสักนิด!
คุณชี่มีสีหน้าที่เย้ยหยันและดูถูก เขาไม่ได้คิดเลยว่าเรื่องจะกลับกลายมาเป็นเช่นนี้ ดูเหมือนฉันประเมินธรรมชาติของมนุษย์ต่ำเกินไป
“เป็นไปได้ไหมว่าเฉินผิงจะตายในทะเลไปแล้ว?” ความสำนึกผิดฉายชัดในแววตาของคุณชี่
“คุณชี่ครับ ผมได้ยินมาว่าคุณเฉินยังติดอยู่ในเมืองเทียน เขายังมีชีวิตอยู่ตอนที่คนพวกนั้นหนีไปครับ” จ้าวอู๋ฉีอธิบาย
“ถ้าเขายังติดอยู่ในเมืองเทียนจริง นั่นก็แปลว่าเขาตายไปแล้ว เมืองเทียนน่ะล่มสลายไปแล้วนะ ดังนั้นเกาะสะกดมังกรก็น่าจะไม่เหลืออยู่แล้วด้วยเช่นกัน เขาจะอยู่รอดในใต้ทะเลได้ยังไงหลังจากที่ติดอยู่ในกับดักเช่นนั้น?” คุณชี่ถามด้วยท่าทีเศร้าหมอง
“คุณชี่ครับ เมืองเทียนนี่มันเป็นยังไงเหรอครับ? คุณเคยไปที่นั่นหรือเปล่า?” สิงจวินถามด้วยความใคร่รู้
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินชื่อเมืองเทียน
คุณชี่ส่ายหน้า “ผมแค่เคยได้ยินมาเท่านั้นว่ามันมีอยู่จริง มันเป็นเมืองเก่าแก่โบราณที่อยู่มานานเป็นพันๆ ปีและจู่ๆ ก็หายไปในชั่วข้ามคืน ไม่มีใครรู้ว่ามันหายไปอยู่ที่ไหน หลายคนจึงคิดว่ามันจมลงไปในทะเลแล้ว”
“คุณชี่ เราควรจะส่งคนไปตามหาเฉินผิงไหมครับ? ถ้าเขายังติดอยู่ใต้ทะเล เราอาจจะมีความสามารถมากพอจะช่วยเขาได้ แต่หากเขาตายไปแล้ว เราก็ยังต้องหาศพเขาให้เจอ ไม่ใช่เหรอครับ?” สิงจวินถาม
แทนที่จะตอบคำถามนั้น คุณชี่กลับจุดบุหรี่ขึ้นมามวนหนึ่งก่อนจะสูบเข้าไปเต็มปอด
จู่ๆ เขาก็นึกอะไรบางอย่างออก จากนั้นใบหน้าของคุณชี่ก็คลี่ยิ้มออกมา
ทุกคนตื่นตระหนกเมื่อเห็นท่าทีของเขาเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
นี่คุณชี่เสียสติไปแล้วหรือไง? เขายิ้มทำไมกัน?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...