หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1467

เมื่อได้ยินคำพูดของหนิงจื้อแล้ว จู้จื่อซานก็พยักหน้าอย่างพอใจ เพราะท้ายที่สุดแล้วสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ก็จะแข็งแกร่งขึ้นหากว่ามีตระกูลศิลปะการต่อสู้มาเข้าร่วมมากขึ้นอีก

ถึงกระนั้น หลงจิ้งกั๋วก็ยังคงลังเล แก่นอสูรเป็นทรัพยากรส่วนหนึ่งของตระกูลหลง จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้เขารู้สึกลังเลที่จะมอบพวกมันให้กับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เพื่อใช้ล่อใจผู้คนให้มาสมัครสมาชิกใหม่

“คุณหนิงจื้อ มันจะเป็นอย่างไรถ้าหากสำนักและตระกูลต่างๆ ยังคงปฏิเสธที่จะเข้าร่วมกับเรา แม้ว่าจะมีผลประโยชน์ล่อใจก็ตาม?” หลงจิ้งกั๋วถาม

ริมฝีปากของหนิงจื้อโค้งเย้ยหยัน “ถ้าหากพวกเขาจะไม่ยอมทำตามด้วยไม้อ่อนเราก็จะต้องใช้ไม้แข็ง สำหรับผู้ที่ปฏิเสธจะเข้าร่วมกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ก็จะ…”

เขาทำท่าปาดคอของเขาเอง ซึ่งมันทำให้หลงจิ้งกั๋วและจู้จื่อซานตกใจมาก

เขาต้องการจะฆ่าผู้ที่ปฏิเสธเข้าร่วมกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้งั้นเหรอ? นั่นไม่เป็นการขู่บังคับพวกเขาให้ยอมทำตามโดยขัดกับความประสงค์ของตัวพวกเขาเองหรอกเหรอ?

“นั่นก็เป็นความคิดที่ดีนะหนิงจื้อ แต่ว่าคุณลืมคุณชี่ในจิงตูไปรึเปล่า?” จู้จื่อซานเตือนเขา

“ประธานจู้ ผมไม่เคยไม่คิดหรอกนะว่าคุณชี่จะสามารถหยุดเราไม่ให้รับสมัครรับสมัครสมาชิกใหม่ด้วยวิธีปกติทั่วไปได้ ใช่หรือไม่? ปล่อยสำนักและตระกูลที่ดื้อรั้นเหล่านั้นให้เป็นหน้าที่ของผมเถอะ ผมจะจัดการกับพวกเขาอย่างลับๆ เพื่อไม่ให้คุณชี่รู้ หากไม่มีหลักฐานอะไรเขาก็ไม่สามารถที่จะมาบังคับให้สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้สลายตัวไปได้ จริงมั้ย?” หนิงจื้อตอบด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

เมื่อได้ยินเช่นนั้น จู้จื่อซานก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพยักหน้าเห็นด้วย เขาลุกขึ้นยืนแล้วตบไหล่ของหนิงจืัอ “ผมขอฝากเรื่องนี้ไว้ในมือคุณแล้วกัน คุณจะได้รับเครดิตมากที่สุดหากว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เติบโตขึ้น”

หนิงจื้อผงกศีรษะ “คุณหลงครับ โปรดให้คนของคุณนำทรัพยากรมามอบให้กับเราด้วย”

หลงจิ้งกั๋วไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตอบตกลง “ตกลงครับ แล้วผมจะส่งมา”

หลังจากที่หลงจิ้งกั๋วลุกขึ้นแล้วจากไปจู้จื่อซานก็หันไปหาหนิงจื้อทันที “หนิงจื้อ คุณต้องระวังอย่าให้เกิดปัญหาขึ้นมาได้นะ”

จู้จื่อซานยังคงเป็นประธานและแทบจะไม่ได้ทำอะไรเพื่อรักษาตำแหน่งของเขาไว้เลย เขาจึงไม่ต้องการให้เกิดเรื่องอะไรผิดพลาดขึ้นและไม่ต้องการที่จะรับผิดชอบกับปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นด้วย

เมื่อได้ยินชื่อของเสี่ยวหรู คุณชี่ก็เร่งเร้า “รีบพาพวกเขาเข้ามาเดี๋ยวนี้!”

จ้าวอู่ฉีรีบออกไปหาทั้งต่งเจียห่าวและเสี่ยวหรูโดยไม่รอช้า

เมื่อเสี่ยวหรูเข้ามาถึง คุณชี่ก็มองดูเธออย่างระมัดระวัง จนเธอรู้สึกกลัวขึ้นมาในใจ

ต่งเจียห่าวค่อนข้างจะประหม่าเมื่อเห็นคุณชี่ เขารีบทักทายอย่างรวดเร็ว “สวัสดีครับคุณชี่ ผมชื่อต่งเจียห่าวครับ”

“ต่งเจียห่าว คุณช่วยบอกผมทุกเรื่องที่คุณเห็นและรู้! อย่าได้พลาดรายละเอียดใดๆ แม้แต่น้อย” คุณชี่สั่ง

ต่งเจียห่าวเปิดเผยทุกสิ่งโดยไม่ลังเลว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างหลังจากที่เขาได้เจอกับเฉินผิงอย่างไม่ขาดตกบกพร่องไปแม้แต่คำเดียว