หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1466

“ไม่เป็นไร ตราบใดที่เฉินผิงตายไปแล้ว เราควรจะให้ความสำคัญในการระงับความโกรธแค้นของเหล่าตระกูลศิลปะการต่อสู้อื่นๆ ในตอนนี้”

จากนั้นหลงจิ้งกั๋วก็เดินไปที่ทางออก แต่หลังจากก้าวไปข้างหน้าได้เพียงสองก้าว เขาก็หยุดแล้วหันกลับมาพูดว่า “หลงเชียว จะเป็นการดีที่สุดถ้าแกหลีกเลี่ยงการออกไปข้างนอกในช่วงนี้ แค่อยู่บ้านแล้วตั้งใจบำเพ็ญเพียรซะ เพราะมันคงจะลำบากหากว่าคนอื่นรู้เรื่องสภาพของแกตอนนี้”

หลงจิ้งกั๋วออกจากบ้านตระกูลหลง แล้วรีบตรงไปที่สำนักงานใหญ่ของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้โดยไม่ได้พูดอะไรอีก

ที่ห้องรับรองในสำนักงานใหญ่ของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ จู้จื่อซานกำลังอยู่ในอารมณ์บันเทิง ไม่เพียงแต่เราจะฆ่าเฉินผิงได้ในระหว่างการประลองเท่านั้น แต่ฉันยังนำเอาแก่นอสูรจำนวนมากกลับมาให้กับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้อีกด้วย ฉันเชื่อว่าพวกเจ้านายระดับสูงก็จะไม่ลงโทษฉันอีกต่อไป บางทีพวกเขาอาจจะให้รางวัลฉันด้วยของวิเศษก็ได้

ในขณะที่จู้จื่อซานกำลังอิ่มเอมใจยู่นั้น หลงจิ้งกั๋วก็เดินเข้ามา

“คุณหลง เชิญนั่งก่อนสิครับ” จู้จื่อซานแสดงมารยาทต่อหลงจิ้งกั๋ว

ตระกูลหลงเป็นเจ้าภาพในการจัดการประลองครั้งนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงสมควรจะได้รับเครดิตบางส่วนในการตายของเฉินผิงและการได้แก่นอสูรกลับคืนมาทั้งหมด ดังนั้นจู้จื่อซานจึงคิดว่าเขาควรจะปฏิบัติต่อหลงจิ้งกั๋วอย่างสุภาพมากที่สุด

“ประธานจู้ ในการประลองครั้งนี้หลงเซียวได้ทำตัวหัวร้อนด้วยการเปลี่ยนกฎเล็กน้อย ทำให้เกิดความไม่พอใจขึ้นในตระกูลศิลปะการต่อสู้หลายตระกูล และเกิดข่าวด้านลบเกี่ยวกับตระกูลของผมแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว ผมจึงอยากจะขอความช่วยเหลือจากคุณเพื่อหาทางยุติการแพร่กระจายของเรื่องนี้เสีย” หลงจิ้งกั๋วพูดตัดบท

จู้จื่อซานขมวดคิ้วเล็กน้อยหลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น “คุณหลงครับ ในเมื่อตระกูลหลงเป็นสมาชิกของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ เราก็จะช่วยคุณแก้ปัญหานี้อย่างแน่นอน แต่คุณควรจะทราบด้วยว่ากลุ่มคนเหล่านี้จำนวนมากไม่ได้เป็นสมาชิกของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้อยู่ภายใต้อำนาจของเรา แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ผมขอให้สัญญากับคุณว่าผมจะลงโทษพวกสำนักและตระกูลที่อยู่ภายใต้กลุ่มสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ที่กล้ามาวิจารณ์พวกตระกูลหลงอย่างแน่นอน”

จู้จื่อซานพูดถูก มีสำนักและกลุ่มตระกูลจำนวนมากที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ดังนั้นแม้ว่าเขาจะพูดอะไรออกไปก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเชื่อฟังถึงกระนั้นชื่อเสียงของตระกูลหลงก็อาจจะถูกทำลายได้หากคนเหล่านั้นยังคงกระทำสิ่งนี้ต่อไปตามอำเภอใจท้ายที่สุดแล้วตระกูลหลงซึ่งถือเป็นตระกูลศิลปะการต่อสู้ที่มีชื่อเสียงในจิงตูดังนั้นคงจะเป็นการดีกว่าหากเราจะหาวิธีระงับข่าวหลังจากเหตุการณ์นี้ผ่านไปถ้าโลกของศิลปะการต่อสู้ทั้งประเทศรู้เรื่องนี้ตระกูลหลงก็จะต้องอับอายขายหน้าอย่างที่สุด

“คุณหลงครับ พวกสำนักและตระกูลเหล่านี้ไม่ได้เป็นสมาชิกของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ดังนั้นเราจึงไม่สามารถจะควบคุมพวกเขาได้ แต่เราก็สามารถให้พวกเขาเข้าร่วมกับเราได้ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ตราบเท่าที่พวกเขาได้กลายเป็นส่วนหนึ่งในของพวกเรานั้น พวกเขาก็จะต้องเชื่อฟังคำพูดของประธานจู้ จริงไหมครับ?” หนิงจื้อแนะนำในขณะที่ยังคงยิ้มบางๆ

หลงจิ้งกั๋วฉายรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นหลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น “คุณหนิงจื้อ ถ้าหากสำนักและตระกูลเหล่านี้อยากจะร่วมกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ พวกเขาก็คงจะทำไปนานแล้ว ทำไมพวกเขาจะต้องรอจนมาถึงตอนนี้เพื่อตัดสินใจล่ะ? มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับการที่เราจะตัดสินใจให้พวกเขาเข้าร่วมหรอกนะครับ”

“คุณหลงพูดถูก สำนักและตระกูลส่วนใหญ่ไม่เต็มใจที่จะเป็นส่วนหนึ่งของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เพราะพวกเขารู้สึกว่าถูกจำกัดควบคุม จึงไม่มีทางที่เราจะบังคับให้พวกเขาเข้ามาร่วมกับเราได้” จู้จื่อซานตั้งข้อสังเกต

“เรื่องนี้แก้ไขได้ง่ายมากครับ คุณหลงเซียวได้รับแก่นอสูรจำนวนมากมาจากการประลองครั้งนี้ เราสามารถจัดสรรส่วนหนึ่งเป็นทรัพยากรเพื่อแจกจ่ายให้กับผู้ที่เต็มใจเข้าร่วมสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ นี่ยังไม่ต้องพูดถึงว่าผู้เข้าร่วมใหม่เหล่านี้ยังสามารถเพลิดเพลินกับทรัพยากรอื่นๆ ของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ได้ด้วย นอกเหนือจากการทดลองใช้งานเป็นรายปีแล้ว เรายังสามารถเพิ่มสิทธิพิเศษให้กับพวกเขาได้อีก ผมคิดว่าไม่มีใครจะสามารถปฏิเสธผลประโยชน์เหล่านี้ได้หรอกจริงไหม?” หนิงจื้อพูดกับทั้งสองคน