หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1479

กระนั้น พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำตามคำสั่งแม้ว่ามันจะเป็นภารกิจเสี่ยงตายแค่ไหนก็ตาม เพราะถึงอย่างไรพวกเขาก็เป็นเพียงหุ่นเชิดของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้อยู่ดี

หุ่นเชิดตัวอื่นๆ มากมายพร้อมจะมาแทนที่หากพวกเขาเสียชีวิต เพราะพวกเขาเป็นเพียงเบี้ยที่สามารถถูกทิ้งได้ตลอดเวลา

เรือเร็วมาลอยลำอยู่ในทะเลที่บ้าคลั่ง ในเรือมีผู้โดยสารอยู่สี่คน ประกอบด้วยสวี่ซงกับคนอื่นอีกสามคน

ทั้งสี่คนจ้องมองไปที่ทะเลที่ดูเหมือนจะลึกจนไม่มีที่สิ้นสุดด้วยความรู้สึกเศร้าหมอง มันชัดเจนในสายตาพวกเขาว่ามันต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อให้ภารกิจสำเร็จ

ถ้าภารกิจนั้นง่ายมาก สำนักและตระกูลอื่นๆ ก็คงจะแอบส่งคนมาเอาแก่นอสูรไปแล้ว เพราะถึงอย่างไรแก่นอสูรนั้นก็มีค่าและล่อตาล่อใจมาก

แต่ทว่าไม่มีใครยินดีจะเสี่ยงชีวิตเพราะมันเป็นภารกิจที่ยากมาก

“เอาล่ะ พวกเราควรจะลงไปได้แล้ว ถ้าเรารอดตาย ฉันว่าประธานจู้ต้องตกรางวัลพวกเราอย่างงาม” สวี่ซงประกาศ

พอพูดอย่างนั้นแล้ว เขาก็กลืนลูกปัดเลี่ยงน้ำเข้าไป ทางเดียวที่จะทำให้พวกเขาอยู่ใต้น้ำได้นานคือต้องพึ่งพาลูกปัดเลี่ยงน้ำนี้เท่านั้น

โครม! โครม…

พวกเขาทั้งสี่คนกระโดดลงไปในทะเลและว่ายลงไปที่ก้นทะเลลึก

ในเมืองเทียน ลำแสงสีทองส่องประกายออกมาจากร่างของเฉินผิง ขณะที่รัศมีของเขาหมุนวนและทวีความเข้มข้น มันแผ่ไปทั่วเมืองนั้น

นับเป็นความก้าวหน้าอีกครั้งสำหรับเขาเมื่อเฉินผิงบรรลุขั้นที่สามของขั้นวิญญาณใหม่ ดังนั้นตอนนี้เขาจึงดูเหมือนเป็นอมตะมากยิ่งขึ้น

เขาพ่นลมหายใจออกมา “เอาล่ะ ในที่สุดฉันก็บรรลุสักที ฉันล่ะสงสัยจริงๆ ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว”

เพราะเขาติดอยู่ในนี้ จึงไม่รู้เลยว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว

เขาพึมพำออกมาว่า “ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะต้องกลับไป ว่าแต่ฉันจะทำยังไงดี?”

คิ้วของเฉินผิงขมวดแน่นเป็นปม

ตอนนี้เขาอยู่ใต้ทะเลลึก ถ้าไม่มีเรือ มันก็เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะกลับเข้าฝั่งได้

ทำไมถึงมีคนมาที่นี่ในตอนนี้กันนะ?