“หลงเซียว พ่อคิดว่าจู้จื่อซานต้องการจะพบพ่อก็เพราะอยากจะคุยเรื่องขุมพลังในการฝึกฝน พ่อจะไปหาทางเอามันมาให้แก ส่วนแกควรจะกลับบ้านไปพักผ่อนก่อน”
หลงจิ้งกั๋วรู้ว่าสำนักและตระกูลต่างๆ นั้นต่างก็ใช้ขุมพลังของตนเองจนหมดไปอย่างรวดเร็ว และพวกเขาส่วนใหญ่ก็เข้าร่วมกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ดังนั้นพวกเขาจะต้องไปขอขุมพลังจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้อย่างแน่นอน
ดังนั้นสมาพันธ์จะต้องรักษาสัญญา ไม่อย่างนั้นก็จะเสี่ยงที่หลายสำนักและหลายตระกูลจะไม่พอใจ
หลังจากหลงจิ้งกั๋วออกไปแล้ว วิญญาณในร่างของหลงเซียวก็พูดขึ้นมาว่า “ไปหาผู้หญิงที่ชื่อว่าเสี่ยวหรูแล้วพามาหาฉัน ชุดเกราะที่เธอมีนั้นเป็นของศักดิ์สิทธิ์ อีกอย่าง ร่างกายของเธอก็แตกต่างจากคนอื่น ฉันเชื่อว่าความแข็งแกร่งของแกจะเพิ่มขึ้นได้หากได้ดูดซับพลังมาจากเธอ”
“ก็ได้ ผมจะส่งคนไปหาว่าเธออยู่ที่ไหน” หลงเซียวตอบอย่างกระตือรือร้นขณะที่เลียริมฝืปาก แววแห่งความชั่วร้ายฉายวาบผ่านแววตาเขา
ระหว่างนั้น หลงจิ้งกั๋วก็มาถึงที่สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ขณะที่จู้จื่อซานก็รอเขาอยู่ด้วยความกระวนกระวายใจ
เขาทักทายจู้จื่อซาน “ประธานจู้ ผมได้ยินมาว่าคุณอยากจะคุยกับผมใช่ไหมครับ?”
“คุณหลง ช่วงนี้หลายสำนักและหลายตระกูลต่างก็มาร้องขอขุมพลังจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ และเรื่องนั้น…” จู้จื่อซานหยุดพูดไปขณะที่เขาจ้องมองหลงจิ้งกั๋ว เขากำลังพยายามกะเกณฑ์ปฏิกิริยาของหลงจิ้งกั๋วอยู่
“ประธานจู้ ตระกูลหลงเองก็มีขุมพลังจำนวนจำกัดเช่นกัน แม้แต่น้ำพุมังกรเองก็เริ่มจะเหือดแห้งไปแล้ว เราไม่มีขุมพลังเหลือพอจะเสนอให้ใครอีกแล้วล่ะ” หลงจิ้งกั๋วรีบอธิบายเพราะเขาคิดว่าจู้จื่อซานต้องการขุมพลังเพิ่มขึ้นจากตระกูลหลง
“คุณเข้าใจผมผิดแล้ว คุณหลง ผมไม่ต้องจะเรียกร้องเอาขุมพลังมาจากตระกูลคุณเลย” จู้จื่อซานรีบโบกมือและเผยความจริงออกมา “ผมกำลังคิดว่าในเมืองเทียนมีแก่นอสูรเป็นพันๆ ชิ้น เราจะเดินทางไปที่นั่นอีกครั้งเพื่อเอาแก่นอสูรเหล่านั้นกลับมาได้ไหม? วิธีนั้นจะทำให้เราแก้ปัญหาเรื่องที่ขาดแคลนขุมพลังไปได้นะ”
หลงจิ้งกั๋วเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ เขาถามว่า “ประธานจู้ เกาะสะกดมังกรจมลงไปแล้ว และเมืองเทียนก็ล่มสลายไปแล้วด้วย เราจะไปเอาแก่นอสูรมาได้ยังไง?”
หลงจิ้งกั๋วนิ่งอึ้งไป ดูเหมือนจู้จื่อซานจะคิดแผนนี้และตัดสินใจไปแล้ว เขาแค่เรียกฉันมาแจ้งก็เท่านั้นเอง เมืองเทียนอาจจะล่มสลายไปแล้ว แต่มันก็ยังเป็นของตระกูลหลงอยู่ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาต้องแจ้งฉัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...