หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1478

“หลงเซียว พ่อคิดว่าจู้จื่อซานต้องการจะพบพ่อก็เพราะอยากจะคุยเรื่องขุมพลังในการฝึกฝน พ่อจะไปหาทางเอามันมาให้แก ส่วนแกควรจะกลับบ้านไปพักผ่อนก่อน”

หลงจิ้งกั๋วรู้ว่าสำนักและตระกูลต่างๆ นั้นต่างก็ใช้ขุมพลังของตนเองจนหมดไปอย่างรวดเร็ว และพวกเขาส่วนใหญ่ก็เข้าร่วมกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ดังนั้นพวกเขาจะต้องไปขอขุมพลังจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้อย่างแน่นอน

ดังนั้นสมาพันธ์จะต้องรักษาสัญญา ไม่อย่างนั้นก็จะเสี่ยงที่หลายสำนักและหลายตระกูลจะไม่พอใจ

หลังจากหลงจิ้งกั๋วออกไปแล้ว วิญญาณในร่างของหลงเซียวก็พูดขึ้นมาว่า “ไปหาผู้หญิงที่ชื่อว่าเสี่ยวหรูแล้วพามาหาฉัน ชุดเกราะที่เธอมีนั้นเป็นของศักดิ์สิทธิ์ อีกอย่าง ร่างกายของเธอก็แตกต่างจากคนอื่น ฉันเชื่อว่าความแข็งแกร่งของแกจะเพิ่มขึ้นได้หากได้ดูดซับพลังมาจากเธอ”

“ก็ได้ ผมจะส่งคนไปหาว่าเธออยู่ที่ไหน” หลงเซียวตอบอย่างกระตือรือร้นขณะที่เลียริมฝืปาก แววแห่งความชั่วร้ายฉายวาบผ่านแววตาเขา

ระหว่างนั้น หลงจิ้งกั๋วก็มาถึงที่สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ขณะที่จู้จื่อซานก็รอเขาอยู่ด้วยความกระวนกระวายใจ

เขาทักทายจู้จื่อซาน “ประธานจู้ ผมได้ยินมาว่าคุณอยากจะคุยกับผมใช่ไหมครับ?”

“คุณหลง ช่วงนี้หลายสำนักและหลายตระกูลต่างก็มาร้องขอขุมพลังจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ และเรื่องนั้น…” จู้จื่อซานหยุดพูดไปขณะที่เขาจ้องมองหลงจิ้งกั๋ว เขากำลังพยายามกะเกณฑ์ปฏิกิริยาของหลงจิ้งกั๋วอยู่

“ประธานจู้ ตระกูลหลงเองก็มีขุมพลังจำนวนจำกัดเช่นกัน แม้แต่น้ำพุมังกรเองก็เริ่มจะเหือดแห้งไปแล้ว เราไม่มีขุมพลังเหลือพอจะเสนอให้ใครอีกแล้วล่ะ” หลงจิ้งกั๋วรีบอธิบายเพราะเขาคิดว่าจู้จื่อซานต้องการขุมพลังเพิ่มขึ้นจากตระกูลหลง

“คุณเข้าใจผมผิดแล้ว คุณหลง ผมไม่ต้องจะเรียกร้องเอาขุมพลังมาจากตระกูลคุณเลย” จู้จื่อซานรีบโบกมือและเผยความจริงออกมา “ผมกำลังคิดว่าในเมืองเทียนมีแก่นอสูรเป็นพันๆ ชิ้น เราจะเดินทางไปที่นั่นอีกครั้งเพื่อเอาแก่นอสูรเหล่านั้นกลับมาได้ไหม? วิธีนั้นจะทำให้เราแก้ปัญหาเรื่องที่ขาดแคลนขุมพลังไปได้นะ”

หลงจิ้งกั๋วเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ เขาถามว่า “ประธานจู้ เกาะสะกดมังกรจมลงไปแล้ว และเมืองเทียนก็ล่มสลายไปแล้วด้วย เราจะไปเอาแก่นอสูรมาได้ยังไง?”

หลงจิ้งกั๋วนิ่งอึ้งไป ดูเหมือนจู้จื่อซานจะคิดแผนนี้และตัดสินใจไปแล้ว เขาแค่เรียกฉันมาแจ้งก็เท่านั้นเอง เมืองเทียนอาจจะล่มสลายไปแล้ว แต่มันก็ยังเป็นของตระกูลหลงอยู่ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาต้องแจ้งฉัน

“ดี ผมจะรอข่าวดีจากคุณครับ”

จากนั้นหลงจิ้งกั๋วก็ออกไปจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้

หลังจากเขาออกไปแล้ว จู้จื่อซานก็เรียกสวี่ซงกับคนอื่นอีกสามคนเข้ามา จากนั้นเขาก็ส่งลูกปัดเลี่ยงน้ำให้พวกเขาไปก่อนจะบอกให้ไปเอาแก่นอสูรมา

ทั้งสี่รู้ว่ามันเป็นภารกิจเสี่ยงตาย มันยากมากที่จะไปเอาแก่นอสูรมาจากเมืองที่ล่มสลายและจมลงไปใต้ทะเลเช่นนั้น นอกจากนั้น พวกเขายังไม่คู่ควรจะต่อสู้กับสัตว์ร้ายใต้ทะเลและคงไม่สามารถหนีได้หากไปเจอกับพวกมันเข้า

สัตว์อสูรพวกนั้นเก่งกาจมากเมื่ออยู่ใต้ทะเลลึก ทั้งสี่คนนั้นอาจจะเป็นเจ้ายุทธ์ แต่พวกเขาก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสัตว์อสูรที่เป็นปรมาจารย์ในสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อพวกมันเช่นนั้น