วื้ด!
เฉินผิงเหวี่ยงกระบี่ที่ส่องแสงอยู่ ทันใดนั้น อาวุธที่อยู่ในมือสวี่ซงกับคนอื่นๆ ก็แยกออกมาเป็นสองส่วน
บาดแผลลึกราวสิบเซ็นติเมตรฝากร่องรอยเอาไว้บนร่างกายพวกเขาขณะที่เซถอยหลังไปอย่างควบคุมไม่ได้
ชายทั้งสี่คนจ้องอาวุธของตนเองด้วยอาการตกใจ สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ใช้เงินมากมายเพื่อสร้างอาวุธเหล่านั้นโดยใช้ซีเมนต์คาร์ไบด์ซึ่งถือว่าแข็งแกร่งมาก แต่แล้วเฉินผิงกลับทำลายอาวุธที่แข็งแกร่งเช่นนี้ไปได้โดยไม่ต้องลงแรงมากนัก
“ทุกคน เหมือนว่าพวกเราจะต้องใช้พลังทั้งหมดที่มีกันแล้ว”
หลังจากพูดเช่นนั้น รัศมีของสวี่ซงก็เข้มข้นมากยิ่งขึ้น
“ฮึ่ม! ไอ้สิ่งที่คุณทำอยู่ทั้งหมดน่ะมันเปล่าประโยชน์มาก ถึงแม้ว่าคุณทุกคนจะใช้พลังทั้งหมดที่มีมาทำร้ายผมก็เหอะ” เฉินผิงพูดอย่างเย็นชาขณะที่แกว่งกระบี่อย่างว่องไวอีกครั้ง
ตูม!
เมืองเทียนทั้งเมืองสั่นระรัวเนื่องจากแรงกระแทกมหาศาลของพลังงานในกระบี่ที่ปลดปล่อยออกมา
สวี่ซงคำราม จากนั้นก็เพ่งสมาธิไปที่ลำแสงที่เคลื่อนไหวอยู่ในฝ่ามือเขา
เมื่อเห็นอย่างนั้น คนอื่นที่เหลือก็รีบร่ายเวทย์มนต์เพื่อโจมตีเฉินผิง
แกร๊ก!
พลังงานของกระบี่พุ่งไปข้างหน้า มันทำลายลำแสงของสวี่ซงให้แตกเป็นเสี่ยงๆ และยังคงเคลื่อนไปข้างหน้าทั้งสี่ทิศโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
ใบหน้าของสวี่ซงถอดสีไปหมดสิ้น เขาถอยหลังไปโดยสัญชาตญาณขณะที่คนอื่นที่เหลืออีกสามคนก็ปล่อยลำแสงมากมายใส่เฉินผิง
เฉินผิงยังคงไม่สะทกสะท้านแม้ว่าลำแสงเหล่านั้นกระทบร่างเขาราวกับว่าการโจมตีเหล่านั้นไม่ได้ส่งผลอะไรกับเขาเลยแม้แต่น้อย
วื้ด!
วินาทีต่อมา พลังงานของกระบี่ก็พุ่งผ่านกลุ่มของสวี่ซง พวกเขาหยุดเคลื่อนไหวและจ้องมองเฉินผิงด้วยความประหลาดใจ
ตุบ!
ทันใดนั้น หนึ่งคนในนั้นก็ล้มลงไปกองกับพื้น เลือดทะลักออกมาตรงเหนือเอวเขาแทบจะในทันที และอวัยวะภายในก็ไหลออกมาจากร่างกายของเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...