หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1481

วื้ด!

เฉินผิงเหวี่ยงกระบี่ที่ส่องแสงอยู่ ทันใดนั้น อาวุธที่อยู่ในมือสวี่ซงกับคนอื่นๆ ก็แยกออกมาเป็นสองส่วน

บาดแผลลึกราวสิบเซ็นติเมตรฝากร่องรอยเอาไว้บนร่างกายพวกเขาขณะที่เซถอยหลังไปอย่างควบคุมไม่ได้

ชายทั้งสี่คนจ้องอาวุธของตนเองด้วยอาการตกใจ สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ใช้เงินมากมายเพื่อสร้างอาวุธเหล่านั้นโดยใช้ซีเมนต์คาร์ไบด์ซึ่งถือว่าแข็งแกร่งมาก แต่แล้วเฉินผิงกลับทำลายอาวุธที่แข็งแกร่งเช่นนี้ไปได้โดยไม่ต้องลงแรงมากนัก

“ทุกคน เหมือนว่าพวกเราจะต้องใช้พลังทั้งหมดที่มีกันแล้ว”

หลังจากพูดเช่นนั้น รัศมีของสวี่ซงก็เข้มข้นมากยิ่งขึ้น

“ฮึ่ม! ไอ้สิ่งที่คุณทำอยู่ทั้งหมดน่ะมันเปล่าประโยชน์มาก ถึงแม้ว่าคุณทุกคนจะใช้พลังทั้งหมดที่มีมาทำร้ายผมก็เหอะ” เฉินผิงพูดอย่างเย็นชาขณะที่แกว่งกระบี่อย่างว่องไวอีกครั้ง

ตูม!

เมืองเทียนทั้งเมืองสั่นระรัวเนื่องจากแรงกระแทกมหาศาลของพลังงานในกระบี่ที่ปลดปล่อยออกมา

สวี่ซงคำราม จากนั้นก็เพ่งสมาธิไปที่ลำแสงที่เคลื่อนไหวอยู่ในฝ่ามือเขา

เมื่อเห็นอย่างนั้น คนอื่นที่เหลือก็รีบร่ายเวทย์มนต์เพื่อโจมตีเฉินผิง

แกร๊ก!

พลังงานของกระบี่พุ่งไปข้างหน้า มันทำลายลำแสงของสวี่ซงให้แตกเป็นเสี่ยงๆ และยังคงเคลื่อนไปข้างหน้าทั้งสี่ทิศโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

ใบหน้าของสวี่ซงถอดสีไปหมดสิ้น เขาถอยหลังไปโดยสัญชาตญาณขณะที่คนอื่นที่เหลืออีกสามคนก็ปล่อยลำแสงมากมายใส่เฉินผิง

เฉินผิงยังคงไม่สะทกสะท้านแม้ว่าลำแสงเหล่านั้นกระทบร่างเขาราวกับว่าการโจมตีเหล่านั้นไม่ได้ส่งผลอะไรกับเขาเลยแม้แต่น้อย

วื้ด!

วินาทีต่อมา พลังงานของกระบี่ก็พุ่งผ่านกลุ่มของสวี่ซง พวกเขาหยุดเคลื่อนไหวและจ้องมองเฉินผิงด้วยความประหลาดใจ

ตุบ!

ทันใดนั้น หนึ่งคนในนั้นก็ล้มลงไปกองกับพื้น เลือดทะลักออกมาตรงเหนือเอวเขาแทบจะในทันที และอวัยวะภายในก็ไหลออกมาจากร่างกายของเขา

นาทีต่อมา ทั้งสามคนก็ยืนรวมตัวหันหลังชนกัน จากนั้นพวกเขาก็กรีดร้องและปล่อยลำแสงจำนวนนับไม่ถ้วนเพื่อสร้างเกราะป้องกันต่อหน้าพวกเขา

รัศมีที่เข้มข้นกระตุ้นความรู้สึกคุ้นเคยในตัวเฉินผิง ทำให้เขารู้สึกมึนงงไปชั่วขณะ

กระนั้น เขาก็ได้รับผลกระทบอยู่แค่เพียงเสี้ยววินาที ลำแสงที่ไม่อาจหยุดยั้งได้มาถึงเบื้องหน้าของสวี่ซงและคนอื่นๆ กรีดโล่ให้เปิดออกอย่างง่ายดายราวกับว่ามันเป็นเศษกระดาษ

แคร้ก!

ลำแสงส่องผ่านทั้งสามคน ทิ้งรอยแยกยาวและลึกไว้เบื้องหลังพวกเขา

การป้องกันทั้งหมดของพวกเขาพังทลายลงไปทันที เมื่อพลังที่ไม่อาจหยุดยั้งได้ของแสงได้ทิ้งบาดแผลไว้บนร่างกายของพวกเขา

สวี่ซงและคนอื่นๆ ตกใจกลัวขณะที่พวกเขาจ้องมองลงไปด้วยความสงสัยว่าการโจมตีนั้นจะทำให้ร่างของพวกเขาขาดเป็นสองท่อนหรือไม่

สวี่ซงสังเกตเห็นเลือดไหลซึมออกมาจากหน้าอกของเขา เมื่อเขารู้สึกถึงบาดแผล เขาก็รู้ทันทีว่าบาดแผลนั้นลึกถึงกระดูก แต่ร่างเขาไม่ได้แยกออกเป็นสองส่วน

เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดูเหมือนว่าการป้องกันของเราจะได้ผล