หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1485

เมื่อเห็นว่าใบหน้าของจ้าวฉวางแดงก่ำและบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดจากการขาดอากาศหายใจ เสี่ยวหรูก็พยักหน้าและยอมอ่อนข้อ “ตกลง ฉันจะไปกับคุณ ปล่อยเขาได้แล้ว”

หลงเซียวยิ้มที่เธอยอมจำนน เขาโยนจ้าวฉวางทิ้งไปอย่างไม่ไยดีราวกับเขาเป็นเพียงแค่เศษขยะ

“ไม่นะ! ไอ้สารเลว หลงเซียว! แกฆ่าฉันเลย! แค่ฆ่าฉันไปซะ!” จ้าวฉวางคำรามโดยไม่สนใจว่าเลือดจะไหลออกจากปากของเขาไม่หยุดหย่อน

ด้วยความสัตย์จริง เขาปรารถนาความตาย ตราบใดที่ฉันตาย เขาก็จะไม่มีอะไรมาขู่เธอ!

อนิจจา หลงเซียวไม่ได้ชายตามองเขาเลยแม้แต่น้อย เขาบอกกับเสี่ยวหรูว่า “ไปกับฉัน แล้วอย่าคิดจะเล่นลูกไม้อะไรกับฉันนะ”

จากนั้นเขาก็เหลือบมองคนของเขา เหล่าสมุนที่มาจากตระกูลหลงก็ก้าวออกมาข้างหน้า ลำแสงปรากฏออกมาและแปรเปลี่ยนไปเป็นโซ่ตรวนเหล็กรั้งตัวเสี่ยวหรูไว้

เสี่ยวหรูหันไปมองจ้าวฉวางก่อนจะไปกับหลงเซียวโดยไม่พูดอะไรสักคำ

จ้าวฉวางตะโกนอย่างสิ้นหวัง เขาอยากจะลุกขึ้นยืนและไล่ตาม แต่เขาลุกไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

หลังจากเสี่ยวหรูถูกพาตัวไป กู่หลิงเอ๋อร์ก็ได้ยินความวุ่นวายที่เกิดขึ้นและรีบเข้ามาหา

ความตกใจเข้าสาดซัดใส่เธอขณะที่เห็นจ้าวฉวางบาดเจ็บสาหัสอยู่เช่นนั้น

“นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย? จ้าวฉวาง แล้วเสี่ยวหรูอยู่ที่ไหน?”

“หลงเซียวมาจับตัวเสี่ยวหรูไป เธอโดนจับตัวไป” จ้าวฉวางตอบด้วยความขมขื่นที่แผ่ไปทั่วใบหน้าเขา

เขาขมวดคิ้วแน่น กู่หลิงเอ๋อร์เข้าไปช่วยพยุงเขาขึ้นมาอย่างรวดเร็วและรีบรุดกลับไปที่หุบเขายา ด้วยคิดว่าจะบอกหลงอู่ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นและคิดหาทางช่วยเหลือเสี่ยวหรูให้ได้

ซินเผิงเฟยอยู่ในบ้านตระกูลซินที่จิงตู

ตั้งแต่เขากลับมาจากงานประลอง เขาก็ได้รับแก่นอสูรมาเป็นจำนวนมากหลังจากเข้าร่วมกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้และตระกูลหลง

ในเวลาเดียวกันนั้น ความสามารถของเขาก็พัฒนาไปแบบก้าวกระโดด เพราะถึงอย่างไร เขาก็เป็นลำดับหนึ่งในอันดับเสรีอยู่แล้ว แม้ว่าอันดับเสรีจะไม่ได้เป็นที่รู้จักอย่างเป็นทางการจากเจ้าหน้าที่รัฐ แต่เขาก็ยังภาคภูมิใจกับตำแหน่งนี้มากอยู่ดี