เฉินผิงไม่ได้คิดว่าจะปล่อยให้ใครในตระกูลซินหลุดรอดไปได้แม้แต่คนเดียว
วินาทีต่อมา ดวงตาของซินเผิงเฟยก็เบิกกว้าง “เฉิน… เฉินผิง… แกยังไม่ตายเหรอ?”
“แน่สิ ไม่ใช่แค่ผมยังไม่ตายนะ แต่ความสามารถผมยังพุ่งสูงขึ้นด้วย คุณไม่รู้สึกเลยเหรอ?”
การสั่นสะเทือนเป็นจังหวะจากร่างกายของเฉินผิง และแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวก็พัดพาลงมาจากท้องฟ้า
ซินเผิงเฟยรู้สึกเหมือนอวัยวะภายในของเขาถูกบิดทึ้งและเขาก็แทบจะกระอักเลือดออกมา
เขาฝืนทนแม้ว่าขาของเขาจะเริ่มสั่น
น่าเสียดายที่สมาชิกในตระกูลซินคนอื่นๆ ไม่ได้มีประสบการณ์เช่นเดียวกันกับเขา ภายใต้ความกดดันที่น่าสะพรึงกลัว ดวงตาของพวกเขาก็ถลนออกมานอกเบ้าขณะที่ทุกคนระเบิดเป็นจุณและตายจากไป
ในชั่วพริบตา กลิ่นคาวเลือดก็อบอวลไปทั่วบ้านตระกูลซิน ซินเผิงเฟยรู้สึกมึนงงไปทั้งตัวในขณะที่เขาอ้าปากค้างและมองไปที่สมาชิกในตระกูลซินที่ตายอย่างอนาถ
นี่มันก็ชัดเจนแล้วว่าความสามารถของเขาพุ่งสูงขึ้นมากจริงๆ เพราะเขาฆ่าทุกคนหมดโดยไม่ต้องพยายามอะไรมากเลย แค่ใช้พลังกดดันแค่อย่างเดียวเท่านั้นเอง!
“ในเมื่อแกยังไม่ตายนะเฉินผิง แกก็ควรจะไปหาที่ซ่อนสิ แต่นี่แกกลับมาที่บ้านฉันและฆ่าคนอย่างเปิดเผย นี่แกไม่กลัวเหรอว่าสมาพันธ์จะรู้เรื่องนี้?”
“ผมจะต้องกลัวอะไรล่ะ? คราวนี้ผมจะล้างบางทั้งสมาพันธ์ในจิงตูให้เหี้ยนไปเลย!” เฉินผิงประกาศกร้าวขณะที่หรี่ตาลงเล็กน้อย
ซินเผิงเฟยจ้องชายคนนั้นเขม็ง เขารู้ว่ามันแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่วันนี้จะจบลงไปอย่างเป็นมิตร เขากัดฟันแน่นและปลดปล่อยรัศมีออกมา ก่อนจะพุ่งตัวมาข้างหน้าและปล่อยหมัดโจมตีเฉินผิง
อันที่จริงเขาเป็นคนที่สามารถบรรลุเป็นเจ้ายุทธ์ได้ตั้งแต่อายุยังน้อย หมัดนั้นทรงพลังมาก โดยพลังการต่อสู้ทั้งหมดมุ่งไปที่กำปั้นของเขา
รอยยิ้มเหยียดหยามปรากฏขึ้นที่ริมฝีปากของเฉินผิง ขณะที่เขามองดูการโจมตีของชายคนนั้น
เขายกมือขึ้นจับกำปั้นของซินเผิงเฟยอย่างไม่ไยดี ซินเผิงเฟยตกใจและต้องการจะดึงมือออก เพียงเพื่อจะพบว่ามันไม่ขยับเขยื้อนจากการจับที่แน่นมากเช่นนั้น
กร็อบ! กร็อบ! กร็อบ!
เสียงกระดูกแตกดังลั่นออกมา ความปวดร้าวทำให้ใบหน้าของซินเผิงเฟยบิดเบี้ยวจนเหมือนกับสวมหน้ากากแห่งความเจ็บปวดอยู่
ในเวลานั้น เขาก็เข้าใจแล้วว่าเฉินผิงกับเขาแตกต่างกันมากแค่ไหน ฉันไม่มีความสามารถพอจะต่อสู้กับเขา!
ตุบ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...