ถ้าไม่ใช่เพราะสวี่ซงกับพรรคพวก ฉันก็คงไม่สามารถกลับมาที่นี่ได้ ถ้าไม่มีเรือ ก็คงจะขึ้นฝั่งมาไม่ได้เลย
“อ้อ ดูเหมือนว่าผมจะไม่ต้องฆ่าคนบริสุทธิ์สักคนเลยสินะถึงแม้ว่าจะสังหารคนในยุทธภพของจิงตูไปเสียทั้งหมดก็ตาม”
ดวงตาของเฉินผิงฉายแววเย็นชา คืนนี้จะเป็นคืนที่ทั้งโลกยุทธภพในจิงตูจะต้องกลับตาลปัตร!
“ผมบอกคุณทุกอย่างที่ผมรู้ไปแล้ว ไว้ชีวิตผมเถอะ ผมจะไม่บอกใครเรื่องนี้ ผมจะไปจากจิงตู ไปอยู่ให้ห่างจากที่นี่…” ซินเผิงเฟยอ้อนวอน
น้ำตาของเขารินไหลอาบแก้ม ทำให้ดูน่าสมเพชเป็นอย่างมาก
“ผมเชื่อแค่ในคำสัญญาของคนตายเท่านั้นแหละ”
พอพูดเช่นนั้น เฉินผิงก็เล็งมือออกไปและจับหัวชายคนนั้น
ในเวลาไม่นาน ซินเผิงเฟยก็กลายเป็นมัมมี่ ตระกูลซินทั้งหมดถูกกำจัดไป ไม่มีใครเหลือรอดแม้แต่คนเดียว
เฉินผิงสวมหน้ากากกลับไป เขาเดินเนือยๆ ออกไปจากบ้านตระกูลซิน
“ไปเยือนตระกูลต่อไปดีกว่า”
ร่างของเขาลับหายไปในความมืดมิด
เช้าวันต่อมา โลกยุทธภพในจิงตูก็ตกอยู่ในความโกลาหล
ภายในคืนเดียวนั้น สำนักสิบสามสำนักถูกล้างบางจนเหี้ยน
เหล่าเจ้ายุทธ์ซึ่งเป็นคนชั้นสูงและนักสู้ที่มีขั้นเหนือกว่านั้นต่างก็กลายเป็นมัมมี่ไปหมด ทำให้เห็นได้ชัดเลยว่าพลังของพวกเขาถูกคนอื่นดูดซับจนหมดสิ้น
“โลกยุทธภพในจิงตูตกอยู่ในความวุ่นวายครั้งใหญ่ ใครกันที่กล้าสังหารหมู่สิบสามสำนักไปในคราวเดียว?”
“สำนักเหล่านั้นเข้าร่วมกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ในจิงตู นี่มันไม่เป็นการตบหน้าสมาพันธ์เลยหรอกเหรอ?”
“นี่มันเป็นการกระทำโดยวิชามาร! ไม่งั้นคนตายจะมีสภาพเป็นมัมมี่อย่างนั้นได้ยังไง?”
“ตายแล้ว เราจบเห่กันหมดแน่! เรื่องมันกลับตาลปัตรกันไปหมด การฝึกวิชามารเริ่มจะมาปรากฏตัวอย่างเปิดเผยอีกครั้งแล้วสินะ!”
การคาดเดานับครั้งไม่ถ้วนทำให้สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ในจิงตูต้องตกตะลึง
ที่สมาพันธ์ในเวลานั้น ศพที่มีสภาพเป็นมัมมี่มากมายวางอยู่ต่อหน้าจู้จื่อซาน
เมื่อเอามารวมกัน มันอ่านได้ว่า ความตายจะมาเยือนทุกคนที่เข้าร่วมกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...