เมื่อหนิงจื้อได้ยินที่จู้จื่อซานพูด ท่าทีของเขาก็เปลี่ยนไปเป็นเคร่งเครียดกว่าเดิม
“แม่งเอ๊ย! นี่มันแย่มาก!” เขาสบถด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม
“เป็นอะไรไป? หนิงจื้อ” จู้จื่อซานถามด้วยความงุนงง
“ผมคิดว่าไอ้เฉินผิงมันยังไม่ตาย และการสังหารหมู่เมื่อคืนนี้ มันนั่นแหละที่เป็นคนทำ” หนิงจื้อกล่าวออกมาด้วยความรู้สึกเคร่งเครียด
ทันทีที่จู้จื่อซานได้ยินอย่างนั้น ท่าทีของเขาก็เปลี่ยนไป วินาทีต่อมาเขาก็ส่ายหน้าและอุทานออกมาว่า “เป็นไปไม่ได้! มันจะเป็นไปได้ยังไงที่เขายังไม่ตาย? ถึงจะยังไม่ตาย ก็ไม่มีทางที่เขาจะมีความสามารถพอจะล้างบางทั้งสิบสามสำนักในคืนเดียว อย่าเป็นกระต่ายตื่นตูมอย่างนี้เลยน่า”
เขาไม่เชื่อว่าเฉินผิงจะยังมีชีวิตอยู่ และไม่ยอมรับว่าจะเป็นไปได้ สำหรับเขา เฉินผิงตายไปนานแล้วและไม่อาจจะอยู่ในโลกของคนเป็นได้
ในขณะนั้นเอง หลงจิ้งกั๋วกับหลงเซียวที่เพิ่งได้รับข่าวการนองเลือดก็มาถึง
พวกเขาทั้งคู่ไม่เชื่อเมื่อเขาได้ยินที่หนิงจื้อสงสัยว่าเฉินผิงยังไม่ตาย และเป็นคนที่ทำลายล้างสำนักต่างๆ ไปจนสิ้น
“ถ้าการคาดเดาของคุณออกจะหลุดโลกไปนะ คุณหนิง คุณต้องกลายเป็นตัวตลกแน่ แต่ถึงเฉินผิงจะยังไม่ตาย เขาก็ไม่ได้มีพลังอำนาจมหาศาลแบบนั้นแน่” หลงจิ้งกั๋วเยาะเย้ย
“จริงด้วย! ผมเองยังมีความสามารถไม่พอจะทำแบบนั้นเลยนะ ถึงแม้ว่าเขาจะยังมีชีวิตอยู่ เขาก็ไม่สามารถทำแบบนี้ได้หรอก” หลงเซียวเสริม
“คุณอาจจะทำไม่ได้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะทำไม่ได้เหมือนกันนี่ ก็เหมือนกับที่ความสามารถของคุณเพิ่มขึ้นมามากในทุกวันนี้ แต่ไม่ได้แปลว่าความสามารถของเขาจะชะงักงันไป บางทีความสามารถของเขาอาจจะเพิ่มสูงขึ้นเร็วกว่าคุณเสียอีกนะ” หนิงจื้อมองชายคนนั้นอย่างเหยียดหยาม
ฉันไม่ได้สงสัยเฉินผิงโดยไม่มีเหตุผลนะ สัญญาณต่างๆ บ่งชี้ว่าเขาน่าจะยังมีชีวิตอยู่ ในเมื่อเขายังไม่ตาย มันก็เป็นไปได้อย่างแน่นอนว่าเขาเป็นคนสังหารหมู่ทั้งสิบสามสำนัก เขาโหดเหี้ยมกับศัตรูเขาเสมอ ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เขาก็เกลียดสมาพันธ์เข้ากระดูกดำ สำนักทั้งหมดก็ร่วมมือกับสมาพันธ์แล้ว ดังนั้นสำนักทุกสำนักจึงถือเป็นศัตรูเขา
ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาให้ฉันลงมือ ยังไม่ถึงเวลาดี
เขาหันหลังกลับออกไป เพราะต้องการจะใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการฝึกฝน โชคดีที่สมาพันธ์มีเลือดของซูอวี่ฉี มันเลยช่วยฉันให้ฝึกฝนได้เร็วมากยิ่งขึ้น!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...