หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1494

ลำคอของสมาชิกตระกูลระดับสูงถูกกรีดทันทีด้วยลำแสงที่คล้ายกับฟ้าแลบ ในชั่วพริบตา หัวของเขาก็ถูกเหวี่ยงขึ้นไปในอากาศก่อนที่จะกลิ้งไปด้านข้าง

เลือดกระเซ็นไปทั่วทุกที่ในบริเวณนั้น ร่างของชายคนนั้นแข็งทื่อไปทันทีก่อนจะล้มหน้าคะมำลงมา

พวกตระกูลหลงที่เหลืออยู่ตกใจกับภาพที่ได้เห็นตรงหน้า กลิ่นเลือดอบอวลในอากาศ และบรรยากาศทำให้ขนของพวกเขาลุกชัน

แค่คิดว่าเจ้ายุทธ์ไม่มีแม้แต่โอกาสจะได้ต่อสู้กับชายชุดดำคนนี้ พวกเขาก็หวาดกลัวแล้ว!

ความสยดสยองปกคลุมไปทั่วทุกคนในตระกูลหลง เพราะตอนนี้พวกเขาเชื่อข่าวลือว่าชายชุดดำคือฟ่านเจียงที่หายสาบสูญไปมากกว่าสองทศวรรษแล้ว

เจ้ายุทธ์บางคนเริ่มตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวและถืออาวุธไว้แทบไม่ไหว แม้ว่าพวกเขาจะมีกันเป็นสิบคนซึ่งมากกว่าชายชุดดำที่มาแค่คนเดียว แต่พวกเขาก็ยังกลัวชื่อเสียงของฟ่านเจียงเป็นอย่างมาก

เฉินผิงเหลือบมองเจ้ายุทธ์ในบ้านตระกูลหลงอย่างเย็นชา เขาพูดว่า “ไปให้พ้นซะ ถ้าพวกคุณไม่อยากตาย…”

เจ้ายุทธ์ทั้งหลายมองหน้ากันด้วยความลำบากใจเพราะพวกเขาสับสนมาก เขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อล้างบางตระกูลหลงหรอกเหรอ? ทำไมเขาปล่อยให้พวกเราหนีล่ะ? สำนักและตระกูลอื่นโดนล้างบางไปจนเหี้ยนอย่างไร้ความปรานีนี่นา

เจ้ายุทธ์ทุกคนยังคงยืนนิ่ง เฉินผิงจึงพูดซ้ำอีกครั้ง “ไปซะก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจ…”

คำพูดของเฉินผิงฟังดูเหมือนเสียงฟ้าร้องก็มิปาน

เมื่อได้สติ เจ้ายุทธ์หนึ่งในนั้นก็กระโจนขึ้นไปในอากาศและออกไปจากบ้านตระกูลหลงทันที

เมื่อคนหนึ่งเริ่มเคลื่อนไหว คนอื่นก็ทำตาม เฉินผิงมองพวกเขาหนีไปเงียบๆ แทนที่จะเริ่มโจมตีพวกเขา

วินาทีต่อมา เจ้ายุทธ์ทุกคนก็หายไปกันหมด นอกเหนือจากศพไร้หัวที่นอนกองบนพื้นแล้ว ก็ไม่มีใครเหลือให้เห็นอีกเลยแม้แต่คนเดียว

คนรับใช้ในตระกูลหลงเองก็ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหนหมดเช่นกัน

เฉินผิงใช้ปราณสัมผัสของเขาค้นหาเสี่ยวหรูทันที ในเวลาเดียวกันเขาก็อยากจะหาแม่ของเขาให้เจอด้วย

หลงซิงซูส่ายหน้า “ผมรู้ว่าคุณมาหาใครคนหนึ่งที่นี่ และผมรู้ว่าคนคนนั้นอยู่ที่ไหน…”

เฉินผิงขมวดคิ้ว “คุณรู้ไหมว่าผมเป็นใคร?”

หลงซิงซูยิ้ม “ก่อนหน้านี้ไม่รู้ แต่ตอนนี้ผมรู้แล้ว…”

“ในเมื่อคุณรู้ว่าคนที่ผมตามหาอยู่ที่ไหน ก็พาผมไปหาเธอเดี๋ยวนี้ คุณไม่ควรจะเล่นลูกไม้อะไรกับผม ไม่งั้นคุณก็จะต้องเจอกับผลที่จะตามมา” เฉินผิงเตือนเขาอย่างเย็นชา

“ใจเย็นน่า ผมรู้ว่าคุณไม่ฆ่าผมหรอก เพราะถ้าคุณทำลงไป ก็ไม่เหลือใครในโลกนี้แล้วนอกเหนือจากหลงจิ้งกั๋วและหลงเซียวที่จะรู้ว่าคนที่คุณกำลังตามหานั้นอยู่ที่ไหน”

สิ้นคำนั้น หลงซิงซูก็เดินตรงไปที่สนามหลังบ้าน

เฉินผิงตามเขาไป เมื่อพวกเขามาถึงห้องที่ดูธรรมดาๆ หลงซิงซูก็กดปุ่มปุ่มหนึ่ง จากนั้นประตูหินก็มาปรากฏต่อหน้าพวกเขา