หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1493

เมื่อมองไปทางที่เฉินผิงหายตัวไป สี่คนโฉดก็มองหน้ากันเพราะไม่รู้ว่าควรจะตามเฉินผิงไปหรือควรจะไปห้ามหลงอู่ตามคำสั่งดี

“ปู้ต้า เราจะทำไงกันต่อดี?” ติงปู้เอ้อร์ถาม

พวกเขากลัวว่าเฉินผิงจะตกอยู่ในอันตรายหากเขาไปที่บ้านตระกูลหลงตามลำพัง

แต่กระนั้น หากว่าพวกเขาตามเฉินผิงไป เฉินผิงก็คงไม่อภัยให้พวกเขาแน่ถ้ามีเรื่องร้ายเกิดขึ้นกับหลงอู่

“กลับไปห้ามคุณหลงอู่กันก่อนดีกว่า…”

ติงปู้ต้าหันหลังกลับและหายตัวไปในความมืดภายในชั่วพริบตาเดียว

ระหว่างนั้น เหลือสมาชิกในตระกูลหลงระดับสูงเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ดูแลบ้านตระกูลหลงอยู่ เนื่องจากหลงจิ้งกั๋วนั้นพาหลงเซียวไปพบกับหลงอู่

พวกตระกูลหลงได้เพิ่มระบบรักษาความปลอดภัยมากขึ้นตั้งแต่เกิกเหตุที่ชายชุดดำไล่สังหารคนไปทั่ว

ไม่เพียงแค่ยามสองคนที่หน้าประตูทางเข้านั้นจะเป็นถึงปรมาจารย์ แต่ยังมีเจ้ายุทธ์อีกมากกว่าสิบคนคอยดูแลเวรยามกันอยู่ที่สนามหน้าบ้านด้วย

นอกเหนือจากคนที่ฝึกมาโดยตระกูลหลงเองแล้ว เจ้ายุทธ์ที่เหลือนั้นหลงจิ้งกั๋วเป็นผู้ว่าจ้างมาด้วยราคาสูงลิ่ว

“ชายชุดดำที่ไวเหมือนปรอทคนนั้นจะไม่ปรากฏตัวใช่ไหม?” ยามคนหนึ่งที่อยู่หน้าบ้านตระกูลหลงถามคู่หูของเขาอย่างหวาดกลัว

“ไม่หรอกน่า ไม่ต้องห่วงหรอก ไม่รู้หรือไงว่าสำนักต่างๆ และตระกูลทั้งหลายที่ถูกล้างบางไปนั้นไม่มีความสามารถพอมาตั้งแต่แรกแล้ว? ตระกูลหลงน่ะเป็นพวกที่เก่งที่สุดในจิงตู เขาคงไม่กล้า…” ยามอีกคนให้ความมั่นใจต่อเขา

“ได้ยินแบบนี้ค่อยใจชื้นหน่อย ช่วงสองสามวันมานี่ตาฉันกระตุกตลอดเลย ตอนนี้คุณหลงจิ้งกั๋วกับคุณหลงเซียวก็ไม่อยู่ ฉันเลยกังวลไปหน่อย…” ยามที่หวาดกลัวคนนั้นกระซิบ

“มีอะไรที่ต้องกลัวด้วยล่ะ? มีเจ้ายุทธ์เข้าเวรยามอยู่ที่สนามหน้าบ้านในตอนนี้มากกว่าสิบคนนะ ถึงชายชุดดำคนนั้นจะมาก็เหอะ เขาคงจะรอดออกไปไม่ได้แน่ๆ ฉันน่ะอยู่กับตระกูลหลงมาเกินสองทศวรรษแล้ว ฉันไม่เคยเห็นกองกำลังเจ้ายุทธ์มากขนาดนี้มาก่อนเลย สบายใจได้…”

ยามตบไหล่คู่หูของเขาที่กำลังหวาดกลัว

แต่กระนั้น ทันทีที่เขาปลอบโยนคู่หูเสร็จ ก็พลันเหลือบไปเห็นเงาทอดยาวอยู่ภายใต้แสงไฟถนน

รัศมีที่รวมตัวกันของเจ้ายุทธ์หลายคนทวีความเข้มข้นสูงขึ้น

แม้ว่าจะมีมากกว่าสิบคน แต่ก็สามารถได้ยินเสียงหายใจที่ประหม่าและระแวดระวังของพวกเขาได้อย่างชัดเจน เพราะพวกเขารู้ดีถึงชื่อเสียงของเฉินผิงที่ขึ้นชื่อมากในเรื่องความโหดเหี้ยม

ในเวลานั้น หลงซิงซูแอบสังเกตการณ์เฉินผิงอยู่ในมุมหนึ่ง แม้ว่าเขาจะไม่เห็นหน้าเฉินผิงอย่างชัดเจน แต่เขาก็คิดว่าชายที่อยู่ตรงหน้านั้นคุ้นเคยมาก

“ไอ้สารเลว! แกกล้าดียังไงที่บุกเข้ามาในบ้านตระกูลหลงกลางดึกอย่างนี้? แกอยากตายหรือไง?”

เฉินผิงมองสมาชิกระดับสูงของตระกูลหลงคนหนึ่งที่ก้าวเข้ามาและตะคอกใส่เขา เฉินผิงรู้สึกได้ว่าชายคนนี้โกรธจนถึงขีดสุด

เขารู้ว่าตอนนี้แม่ของเขาอยู่ที่ไหนสักแห่งในบ้านตระกูลหลง!

วื้ด!

เฉินผิงเงื้อกระบี่พิฆาตมังกรขึ้นมาโดยไม่ได้พูดอะไรเลยสักคำ มันส่องแสงประกายเจิดจ้าเหมือนดาวตกที่ตัดผ่านท้องฟ้ายามค่ำคืน