หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1496

“ใช่ลูกหรือเปล่า? นั่นลูกใช่ไหม?” หลงต้าเฉียวร้องออกมาเบาๆ

แม้ว่าวงแหวนอาคมจะผนึกคุกใต้ดินนี้เอาไว้จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีเสียงลอดออกมาจากภายในนั้น แต่เฉินผิงก็นิ่งอึ้งไปเมื่อสัมผัสได้ถึงบางอย่าง

ดูเหมือนเขาจะได้ยินแม่ของเขาเรียกเขาจากข้างใน

“แม่เหรอ? แม่ครับ!” เฉินผิงตะโกน และลำแสงสีทองก็แผ่ออกมาจากหน้าผากเขา เฉินผิงปล่อยปราณสัมผัสออกมาเพื่อหวังว่าจะได้เห็นแม่เพราะทำลายประตูหินนี้ไม่ได้เลย

น่าเสียดายที่ปราณสัมผัสของเขาไม่สามารถทะลุผ่านประตูหินนี้ไปได้ นอกจากรัศมีบางอย่างที่อ่อนกำลังแล้ว เฉินผิงก็ไม่อาจสัมผัสหรือเห็นอะไรได้อีก

แต่ทว่า เขาก็มั่นใจว่ารัศมีที่อ่อนแรงนั้นเป็นของแม่เขาเอง

“อ้าก!”

หลังจากที่เขาคำรามออกมาอย่างบ้าคลั่ง พลังวิญญาณของเขาก็ยิ่งทวีความเข้มข้นมากขึ้น และกระบี่พิฆาตมังกรในมือเขาก็สั่นมากกว่าเดิมด้วย

“แม่! แม่…”

เฉินผิงหวดกระบี่พิฆาตมังกรใส่ประตูหินด้วยพละกำลังทั้งหมดที่เขามี

ลำแสงส่องวาบอย่างรวดเร็วจากกระบี่พิฆาตมังกร รัศมีที่น่าเกรงขามทำให้หลงซิงซูรีบหนีไป ถ้าเขาอยู่ต่อ ร่างกายของเขาจะถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน

เฉินผิงยังคงฟันกระบี่ไปที่ประตูจนเหงื่อโชก เขาหยุดและทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความพ่ายแพ้เมื่อเขาใช้พลังวิญญาณจนหมด

ในเวลานั้นอาคารโดยรอบก็พังทลายลงแล้ว เฉินผิงนั่งบนพื้นและจ้องมองที่ประตูหิน เขาร้องโหยหวนอย่างสิ้นหวัง

“แม่ แม่…”

เฉินผิงตะโกนด้วยความขมขื่น

ตอนนี้เขาอยู่ใกล้แม่ของเขามากที่สุด แม่ของเขาอยู่ตรงหน้าแต่เขากลับทำอะไรไม่ได้เลย

เฉินผิงรู้สึกเหมือนถูกบดขยี้ด้วยความพ่ายแพ้

นี่เป็นอีกเหตุผลที่เขาพาเฉินผิงมาหาหลงต้าเฉียว แทนที่จะไปหาเสี่ยวหรูตั้งแต่ทีแรก เพราะเขาคิดว่าเฉินผิงบุกเข้ามาในบ้านตระกูลหลงเพื่อมาช่วยแม่ของเขา

เมื่อเห็นใบหน้าที่ไม่เข้าใจของหลงซิงซู เฉินผิงก็ปล่อยปราณสัมผัสออกไปอีกครั้งเพื่อค้นหารัศมีของเสี่ยวหรู

น่าเสียดายที่เฉินผิงไม่พบร่องรอยของเสี่ยวหรูเลยหลังจากที่แผ่ปราณสัมผัสออกไปจนทั่วบ้านตระกูลหลงแล้ว

“หรือว่าหลงเซียวไม่ได้ขังเสี่ยวหรูเอาไว้ในบ้านตระกูลหลงกันนะ?”

เฉินผิงอดขมวดคิ้วไม่ได้

รัศมีของเสี่ยวหรูไม่ได้อยู่ในบ้านตระกูลหลง มันเป็นไปได้สูงที่หลงเซียวจะซ่อนเธอเอาไว้ที่อื่น

ตอนนี้ สิ่งที่เฉินผิงทำได้มีเพียงแค่เร่งรุดไปที่หุบเขายาเพื่อห้ามหลงอู่ไว้ก่อน

เขารู้สึกสลดใจที่ไม่สามารถช่วยเหลือเสี่ยวหรูและแม่ของเขาที่บ้านตระกูลหลงได้ แต่เขายังคงรีบไปที่หุบเขายาด้วยความเร็วสูงโดยหวังว่าจะหยุดหลงอู่ไว้ได้ทันเวลา