หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1519

เฉินผิงขมวดคิ้ว เขารู้ว่าประกายแสงจากกระบี่ของตนเองไม่ได้หายไป เพียงแต่ถูกเคลื่อนย้ายไปอีกมิติหนึ่ง

"หวนคืนห้วงมิติ!" นักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำคนหนึ่งร้องตะโกนขึ้นมา

จากนั้นพวกเขาสี่คนก็เอื้อมมือไปคว้าอุปกรณ์มิติเอาไว้

อุปกรณ์มิติเริ่มหมุนแล้วจู่ๆ ก็เปลี่ยนทิศทาง ราวกับมีแรงแม่เหล็กกำลังผลักดันอยู่

ห้วงมิติรอบตัวพวกเขาเริ่มเคลื่อนขยับ และผู้ชมก็ปรากฏตัวขึ้นหลังจากนั้น

แต่กลับไม่พบเฉินผิงกับนักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำสี่คนในสนามประลองยุทธ์

ราวกับว่าพวกเขาได้สลับห้วงมิติไปแล้ว

อุปกรณ์มิติเริ่มสั่นสะเทือนก่อนจะปลดปล่อยกลิ่นอายอันแกร่งกล้าระลอกแล้วระลอกเล่า

หวือ! หวือ!

ประกายคมกริบมุ่งเป้ามาที่เฉินผิง

"ให้ตายสิ!"

ทั้งๆ ที่สีหน้าซีดขาว แต่เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะสบถออกมาเมื่อรู้ว่าตนเองโดนจู่โจม เขารีบวาดแขนเพื่อสร้างโล่ขึ้นมาแล้วปลดปล่อยร่างเกราะทองคำอย่างสุดกำลัง

กลิ่นอายของประกายแสงอันแสนคุ้นเคยจวนจะมาถึงตัวเฉินผิงในอีกไม่ช้า

มันเป็นประกายแสงที่สาดส่องมาจากกระบี่พิฆาตมังกรเมื่อก่อนหน้านี้ของเขาเอง ใครจะคิดเล่าว่าพลังโจมตีของเขาจะย้อนกลับมาหลอกหลอนตัวเองกันล่ะ?

แกร๊ง! แกร๊ง! แกร๊ง!

เมื่อประกายแสงที่ราวกับคมกระบี่พุ่งลงมาก็ทำให้โล่ของเฉินผิงแตกเป็นเสี่ยงๆ ทันที เขาจึงต้องหาที่กำบังยามที่ประกายแสงจู่โจมใส่ตนเอง

เมื่อพลังอันน่าสะพรึงกลัวสร้างความเสียหายแก่ร่างเกราะทองคำของเฉินผิง เกล็ดบนร่างของเขาก็จะเริ่มร่วงหล่น

เฉินผิงกระเด็นออกไปเพราะแรงปะทะแล้วตกกระแทกพื้นอย่างแรง

ต่อให้เขาจะไม่บาดเจ็บ แต่ก็ต้องตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบเพราะร่างเกราะทองคำเกิดความเสียหาย

"อาวุธวิเศษชิ้นนั้นช่างน่าสะพรึงกลัวจริงๆ..."

ขณะที่เฉินผิงมองเห็นอาวุธวิเศษที่แขวนลอยอยู่กลางอากาศ เขาก็มีสีหน้าอึมครึม