หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1545

เฉินผิงเดินไปยังฟ่านเจียง เห็นท่าทีดังนั้น ฟ่านเจียงจึงถอยหลัง นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความขุ่นมัวและความกลัว

มันไม่ง่ายเลยที่จะฝึกพลังขึ้นมาจนถึงระดับนี้แล้วคนอื่นมาขโมยความพยายามทั้งหมดของเขาไป เพราะชีวิตของเขาอาจจบสิ้นได้

“มะ-ไม่... ผมมีลูกน้องที่เป็นผู้ฝึกวิชามารอยู่สองสามคน และผมรู้จักโบราณสถานอยู่สองสามแห่ง หากคุณไม่ฆ่าผม ผมจะบอกคุณทุกอย่างเลย” เขาวิงวอนชายหนุ่ม

คนที่มีพลังอำนาจมากที่สุดกลับกลัวตายมากที่สุด

แน่นอนว่าเฉินผิงไม่มีทางปล่อยเขาไป แต่ความคิดของชายหนุ่มเริ่มโอนเอียงเมื่อฟ่านเจียงพูดถึงโบราณสถาน

ความลังเลได้ปรากฎในแววตาของเฉินผิง ฟ่านเจียงจึงรู้ว่าคำพูดของเขาเริ่มโน้มน้าวชายหนุ่มได้ “โบราณสถานเหล่านั้นมีอายุนับพันปี นอกจากผมแล้วก็ไม่มีใครรู้ตำแหน่งของมัน ถ้าไว้ชีวิตผมล่ะก็ผมจะยอมทำทุกอย่างและช่วยคุณหาโบราณสถานด้วย”

ผู้ถูกวิงวอนจึงหยุดชะงัก เมื่อพูดถึงโบราณสถาน ความสนใจของเขาพลุ่งพล่านขึ้นมาทันที

เพราะแค่เมืองเทียนเพียงเมืองเดียวก็จะเพิ่มระดับการฝึกของเฉินผิงเป็นสองเท่าได้แล้ว

หากเขาสามารถค้นหาโบราณสถานอื่นๆ ได้อีก พลังของเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณเป็นแน่

“คุณจะไม่มีพลังนะหากไม่ดูดมันจากเขาในตอนนี้ แล้วโบราณสถานเหล่านั้นจะมีความหมายอันใด หากคุณไม่อาจฝึกฝนได้อีกต่อไป” คุณชี่เตือน

ความจริงได้ตอกหน้าเฉินผิงอีกครั้ง เมื่อตระหนักได้ว่าการค้นหาโบราณสถานจะมีค่าอะไร หากความสามารถของเขาไม่อาจฟื้นคืนมาได้ จนกว่าเขาจะได้รับพลังจากฟ่านเจียง

คิดได้เช่นนั้น เขาจึงจับหัวฟ่านเจียงให้มั่นและเริ่มใช้จิตตวิสุทธิของตนเพื่อรับพลัง

“หากดูดพลังเสร็จแล้ว คุณจะยอมปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่ต่อได้ไหม? เพราะถ้าปล่อยไป เขาจะช่วยหาที่ตั้งของโบราณสถานได้” คุณชี่อยากให้เฉินผิงแค่ดูดพลังมากกว่าไปพรากชีวิตของฟ่านเจียง

“ทันทีที่ผมสูบพลังเสร็จ เขาจะกลายเป็นแค่ซากศพแห้งๆ” เฉินผิงพูดต่อ

เขายังไม่อาจควบคุมพลังทั้งหมดของจิตตวิสุทธิได้ ซึ่งทางฝั่งฟ่านเจียงเองก็มิอาจต้านทานได้เช่นกัน ท้ายที่สุดเขาก็ต้องตายเมื่อพลังของเขาหมดไป