หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1544

“อยากหนีงั้นหรือ?” คุณชี่ถามขึ้นราวกับรู้ความคิดของฟ่านเจียง

ผู้ถูกถามยังคงเงียบ ท่าทีของเขาในตอนนี้ทำให้นึกถึงท่าทีของเฉินผิงเมื่อชั่วครู่

คำถามนี้คือคำถามที่เขาเคยถามเฉินผิง และตอนนี้เขากลับตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับชายหนุ่ม

ฟ่านเจียงกัดฟันแน่นและหันหลังหนี พยายามรวบรวมพลังลมปราณทั้งหมดไว้ที่ฝีเท้าเพื่อเร่งความเร็ว

ผมจะหนีและไม่มีวันกลับไปที่จิงตูอีก ผมเคยโดนขังในคุกใต้ดินโดยไม่ได้สัมผัสแสงแดดมาตั้งยี่สิบปี แต่ตอนนี้ผมหลุดพ้นแล้ว เพราะฉะนั้นวันนี้จะไม่ใช่วันสุดท้ายของผมบนโลกอย่างแน่นอน เพราะผมยังไม่สนุกกับการใช้ชีวิตในโลกภายนอกเลย!

ในชั่วพริบตา ฟ่านเจียงได้หายไปอย่างรวดเร็ว กลับกันคุณชี่ดูไม่สะทกสะท้านใดๆ

“ไม่ตามเขาไปหรือครับ?” เฉินผิงถามอย่างเบาๆ

"เขาวิ่งหนีได้ แต่ซ่อนตัวไม่ได้หรอก" หลังจากพูดจบ เขาก็หายตัวไป

เฉินผิงอ้าปากจนกรามค้าง

เขาไม่เคยเห็นคุณชี่มาก่อน และตอนนี้เข้าใจแล้วว่าทำไมยุทธภพของจิงตูถึงต้องคอยระวังเขา

ทางด้านฟ่านเจียงเองก็สามารถหลบหนีมายังที่ปลอดภัยได้สำเร็จ เขาคอยเหลือบมองที่ไหล่ตัวเอง พลางถอนหายใจอย่างโล่งอกหลังจากสังเกตเห็นว่าคุณชี่ไม่ได้ตามมา

“แม่งเอ้ย บ้าไปแล้ว...” เขาตบหน้าอกตัวเอง

จู่ๆ ลมก็กระโชกอย่างรุนแรงจากทิศด้านหลัง

ฟ่านเจียงจึงหันหลังกลับไปมอง ทันใดนั้นจึงพบกับการปรากฎร่างคุณชี่จากทางข้างหลัง ด้วยความตกใจ เขาจึงเสียหลักและเกือบจะสะดุดล้ม

“คุณหนีไม่พ้นแล้วล่ะ” ผู้มาเยือนพูดขณะเอามือไพล่หลัง