หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1544

“อยากหนีงั้นหรือ?” คุณชี่ถามขึ้นราวกับรู้ความคิดของฟ่านเจียง

ผู้ถูกถามยังคงเงียบ ท่าทีของเขาในตอนนี้ทำให้นึกถึงท่าทีของเฉินผิงเมื่อชั่วครู่

คำถามนี้คือคำถามที่เขาเคยถามเฉินผิง และตอนนี้เขากลับตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับชายหนุ่ม

ฟ่านเจียงกัดฟันแน่นและหันหลังหนี พยายามรวบรวมพลังลมปราณทั้งหมดไว้ที่ฝีเท้าเพื่อเร่งความเร็ว

ผมจะหนีและไม่มีวันกลับไปที่จิงตูอีก ผมเคยโดนขังในคุกใต้ดินโดยไม่ได้สัมผัสแสงแดดมาตั้งยี่สิบปี แต่ตอนนี้ผมหลุดพ้นแล้ว เพราะฉะนั้นวันนี้จะไม่ใช่วันสุดท้ายของผมบนโลกอย่างแน่นอน เพราะผมยังไม่สนุกกับการใช้ชีวิตในโลกภายนอกเลย!

ในชั่วพริบตา ฟ่านเจียงได้หายไปอย่างรวดเร็ว กลับกันคุณชี่ดูไม่สะทกสะท้านใดๆ

“ไม่ตามเขาไปหรือครับ?” เฉินผิงถามอย่างเบาๆ

"เขาวิ่งหนีได้ แต่ซ่อนตัวไม่ได้หรอก" หลังจากพูดจบ เขาก็หายตัวไป

เฉินผิงอ้าปากจนกรามค้าง

เขาไม่เคยเห็นคุณชี่มาก่อน และตอนนี้เข้าใจแล้วว่าทำไมยุทธภพของจิงตูถึงต้องคอยระวังเขา

ทางด้านฟ่านเจียงเองก็สามารถหลบหนีมายังที่ปลอดภัยได้สำเร็จ เขาคอยเหลือบมองที่ไหล่ตัวเอง พลางถอนหายใจอย่างโล่งอกหลังจากสังเกตเห็นว่าคุณชี่ไม่ได้ตามมา

“แม่งเอ้ย บ้าไปแล้ว...” เขาตบหน้าอกตัวเอง

จู่ๆ ลมก็กระโชกอย่างรุนแรงจากทิศด้านหลัง

ฟ่านเจียงจึงหันหลังกลับไปมอง ทันใดนั้นจึงพบกับการปรากฎร่างคุณชี่จากทางข้างหลัง ด้วยความตกใจ เขาจึงเสียหลักและเกือบจะสะดุดล้ม

“คุณหนีไม่พ้นแล้วล่ะ” ผู้มาเยือนพูดขณะเอามือไพล่หลัง

ผู้ถูกกระทำไม่มีโอกาสที่จะสู้คู่ต่อสู้ได้เลย แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็พยายามเรียกพลังลมปราณเพื่อสู้กลับ จนกระทั่งถูกอีกฝ่ายคว้าคอเสื้อและเหวี่ยงเขาขึ้นไปกลางอากาศ

ในเสี้ยววินาทีนั้นเอง พลังลมปราณทั้งหมดของฟ่านเจียงก็กระจุยกระจายไปทั่วและไม่อาจรวบรวมได้อีก

เมื่อจับฟ่านเจียงได้แล้ว คุณชี่รีบกลับมาหาเฉินผิง

ในตอนนี้ ความคิดของเฉินผิงต่อคุณชี่ได้เปลี่ยนไป หลังจากที่เห็นว่าเขาจัดการผู้ฝึกวิชามารอย่างฟ่านเจียงได้อย่างไร

คุณชี่เหวี่ยงฟ่านเจียงลงตรงหน้าเฉินผิง ชายที่เคยเหยียบหัวของเขาตามอำเภอใจ ณ ตอนนั้น บัดนี้กลับนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นตรงหน้าเขา

“หลังจากดูดพลังจากเขา คุณก็จะได้พลังกลับคืนมา ถึงคุณจะมีสายเลือดที่ต่างจากคนอื่น แต่การใช้แก่นโลหิตของตัวเองจนหมดจะยังทำให้เกิดผลข้างเคียงที่เป็นอันตรายอยู่ดี ฉะนั้น เลิกทำแบบนั้นซะ” คุณชี่กล่าวตำหนิเฉินผิง

สายตาที่เฉินผิงมองเขาเต็มไปด้วยความสงสัย คุณชี่รู้ได้อย่างไรว่าสายเลือดของผมนั้นแตกต่างจากคนอื่น แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้เอ่ยถามออกไป