ณ แผนกจำหน่ายสินค้าของบริษัทซินอวี่รื่อฮว่า
ชุยจื้อหย่วนโทรหาทุกคนในฝ่ายขายเพื่อนัดประชุมตอนเช้า แต่จนถึงตอนนี้เฉินผิงก็ยังไม่ถึง!
“เกิดอะไรขึ้นกับเฉินผิง ทำไมถึงยังมาไม่ถึงอีก”
ชุยจื้อหย่วนถามหลังจากสังเกตมอง
ประโยคนี้ถูกเจาะจงถามหวังหันหัน เพราะอย่างไรก็มีเพียงหวังหันหันเท่านั้นที่รู้ว่าทำไมเฉินผิงยังมาไม่ถึง
แต่ในเวลานี้สีหน้าของหวังหันหันก็แสดงความกังวลเช่นกัน เธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินผิงยังมาไม่ถึง เธอกังวลว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเฉินผิงเมื่อคืนหรือเปล่า แล้วเขาไม่ได้บอกกับเธอเพราะกลัวว่าตัวเธอจะเป็นกังวล!
“พี่เฉินผิงน่าจะใกล้ถึงเร็วๆนี้แล้วค่ะ...”
หวังหันหันพูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วเตรียมโทรออกเพื่อถามเฉินผิง
“จดไว้นะ ว่าเฉินผิงมาทำงานสายเขาจะต้องถูกปรับห้าร้อยหยวน เพิ่งเข้ามาทำงานในบริษัทได้ไม่กี่วันก็มาเข้างานสายแล้ว!”
ชุยจื้อหย่วนกล่าวด้วยสีหน้าที่เย็นชา
ตอนนี้ในเมื่อเขาจับความผิดของเฉินผิงได้แล้ว แน่นอนว่าชุยจื้อหย่วนก็จะไม่ปล่อยมันไป
“ผู้จัดการชุยคะ ไม่ใช่ว่าที่เฉินผิงคุยโม้ไว้เมื่อวานนี้ ว่าเขาสามารถเอาสัญญาของบริษัทเทียนเหม่ยรื่อฮว่ากลับมาได้ วันนี้เขาเลยอายจนไม่กล้ามาหรือเปล่าคะ”
หวังหลานหลานหัวเราะลั่น หลังจากนั้นก็ตะโกนออกมาว่า
“ก็อาจเป็นไปได้!” ชุยจื้อหย่วนก็พยักหน้าเห็นด้วย
ทุกคนเหน็บแนมเฉินผิงอยู่ครู่หนึ่ง เพราะคิดว่าที่เขาไม่มาวันนี้เป็นเพราะคำโม้โอ้อวดในเมื่อวานทำให้เขากลัวจนไม่กล้ามา!
ท้ายที่สุดแล้ว การเซ็นสัญญากับบริษัทเทียนเหม่ยนั้นไม่ได้ง่ายๆเลย นับประสาอะไรกับพนักงานขายธรรมดาๆอย่างเฉินผิงกัน ถึงแม้ว่าชุนจื้อหย่วนจะไปพร้อมซุนเสี่ยวเหมิงหลายครั้งหลายครา แต่ก็ยังไม่ได้รับการเซ็นสัญญาเหมือนเดิม
“เป็นไปไม่ได้ พี่เฉินผิงจะต้องมาแน่นอน...”
หวังหันหันโต้กลับเสียงดัง เธอเชื่อว่าเฉินผิงจะต้องมาอย่างแน่นอน และไม่มีวันกลัวจนยอมถอยเพียงเพราะเรื่องของบริษัทเทียนเหม่ยแน่ๆ!
“แล้วตอนนี้มันกี่โมงแล้ว ฉันคิดว่าเขากลัวเกินกว่าจะมาที่นี่แน่นอน...”
หวังหลานหลานยิ้มอย่างเย็นชา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...