หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1550

แม้ว่าจะต้องใช้พลังวิญญาณและเวลาเพิ่มเพื่อเลื่อนระดับการฝึกฝน แต่ความสามารถของเฉินผิงในระหว่างการฝึกก็พัฒนาอย่างน่าอัศจรรย์

บัดนี้ ผู้คนต่างให้ความสนใจและจับจ้องไปยังลานที่เฉินผิงและจ้าวฉวางกำลังฝึกฝนอยู่

พลังวิญญาณจำนวนมหาศาลที่ล้อมรอบลานฝึกราวกับหมอกควันหนาครึ้ม ทำให้การปิดบังเรื่องการฝึกฝนของพวกเขาจากผู้คนช่างเป็นเรื่องยาก

ระหว่างการฝึกชายหนุ่มทั้งสองไม่รู้เลยว่ามีชายอีกสองคนในเครื่องแบบกำลังเฝ้าดูพวกเขาอย่างใกล้ชิด

"นี่ก็ผ่านมาตั้งสิบวันแล้ว หมอกแห่งพลังวิญญาณยังไม่หายไปเลย คงเป็นเพราะวงแหวนรวมพลังวิญญาณเป็นแน่ รีบไปรายงานเรื่องนี้กับตู้จือเถิงเร็วเข้า!" ชายหนึ่งคนพูดขึ้น

แล้วพวกเขาก็เตรียมเดินออกไป

ขณะที่ทั้งสองหันหลังกลับ ก็เห็นชายสวมหน้ากากปรากฎตัวอยู่ด้านหลัง

ชายสวมหน้ากากเริ่มโจมตีพวกเขาโดยทันที โดยใช้กรงเล็บจิกลงไปที่คอและหลอดลมของพวกเขาโดยไม่ให้โอกาสชายทั้งสองโต้ตอบใดๆ

สายตาของชายสวมหน้ากากมองไปทางลานฝึกซึ่งยังคงปกคลุมไปด้วยหมอกแห่งพลังวิญญาณ เขาเอ่ยขึ้นว่า “ชายหนุ่มผู้นี้เห็นเกาะแห่งนี้เป็นดินแดนแห่งสันติหรือกระไร? เขาช่างประมาทเสียจริง...”

ไม่นานชายผู้นั้นก็หายตัวไปและปรากฏตัวอีกครั้งที่ลานฝึกในวินาทีต่อมา

ทางฝั่งเฉินผิงที่กำลังจดจ่อกับการฝึกฝนในขั้นสุดท้ายอย่างเต็มที่ จนลืมสังเกตสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงไป

ชายสวมหน้ากากเอ่ยขึ้นอย่างเย้ยหยันเมื่อเห็นเฉินผิง

“ไม่สวมแม้แต่ชุดป้องกันอาถรรพ์เลยหรือ? ประมาทเสียจริง...” ชายสวมหน้ากากเอ่ยขณะดึงหน้ากากสีดำออกจากหัว เผยให้เห็นใบหน้าของเขา

ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นหูหม่าซือนั่นเอง

จอมเวทย์หน้าด่างยิ้มกว้างเมื่อเห็นแสงสีทองปรากฎบนร่างกายเฉินผิง

สีหน้าของเฉินผิงสลดไปเมื่อเห็นจอมเวทย์หน้าด่าง

“หูหม่าซือ คุณมาทำอะไรที่นี่?” เขาถามด้วยความประหลาดใจ

“ผมอยู่ที่นี่มาได้สองสามเดือนแล้วล่ะ คุณอาจจะถูกฆ่าไปแล้วหากผมไม่คอยช่วยคุ้มกันให้! ไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณฝึกฝนโดยไม่ได้สร้างวงแหวนอาคมอะไรมาป้องกันเลย! ทำแบบนี้ก็เหมือนการเชิญให้ศัตรูมารุมกระทืบนะ!” จอมเวทย์หน้าด่างพูดขึ้น

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินพิงรู้สึกเริ่มไม่สบายใจเล็กน้อย เขาประมาทอย่างที่จอมเวทย์พูดจริง เพราะชายหนุ่มชะล่าใจว่าผู้ฝึกฝนพลังวิญญาณที่นี่ไม่มีพิษภัยอันใด

อีกทั้งเชื่อว่าเขาจะไม่ตกอยู่ในอันตรายเพราะผู้คนบนเกาะนี้ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร

“ใครบังอาจมาไล่ตามผมงั้นหรือ ผมนึกว่าไม่มีใครที่นี่รู้จักผมเสียอีก!” เฉินพิงถามด้วยความสงสัย

ฉันไม่เข้าใจ ทำไมทุกคนที่นี่อยากฆ่าผม?เพียงเพราะว่าลานแห่งนี้มีพลังวิญญาณอันแรงกล้าหรือเปล่า?