ผู้อาวุโสตกใจ เขาไม่คิดว่าเฉินผิงจะใช้น้ำเสียงแบบนั้นกับเขา
"ยังเด็กยังเล็กกล้าพูดจาอวดดีแบบนั้นเลยรึ! ดูเหมือนว่าฉันจะต้องสั่งสอนแกสักหน่อยแล้ว ... "
จากนั้นผู้อาวุโสก็ส่งสัญญาณไปที่ทหารพิทักษ์วังสองคนให้พุ่งตัวเข้าไป
ทหารเหล่านั้นตะโกนเสียงดังลั่นขณะฟาดดาบลงไปที่เฉินผิง
หึ!ต่อให้ฉันไม่ได้ใช้ร่างเกราะทองคำ พลังยุทธ์ที่ต่ำต้อยของสองคนนี้ก็ทำอะไรฉันไม่ได้เลย!
เฉินผิงมีความแข็งแกร่งทางร่างกายจนถึงจุดที่เขาสามารถต้านทานการโจมตีจากปรมาจารย์ยุทธ์ได้สบายๆ
เคล้ง! เคล้ง!
ดาบของพวกเขาขาดครึ่งทันทีที่สัมผัสกับร่างของเฉินผิง สร้างความประหลาดใจให้กับทหารพิทักษ์วังเป็นอย่างมาก
แม้แต่ผู้อาวุโสก็ขมวดคิ้วด้วยความตกใจและไม่เชื่อสายตา
“พวกคุณทำอะไรผมไม่ได้หรอก...”
ด้วยสีหน้าสงบนิ่ง เฉินผิงโบกมือไปทางพวกเขาอย่างนุ่มนวล และระเบิดพลังกระแทกคู่ต่อสู้จนลอยออกไป
นาทีนั้นเอง เฉินผิงเป็นเหมือนเซียนที่กำลังเผชิญหน้ากับมนุษย์กลุ่มหนึ่ง
"ฮึ่ม! ไม่เลวนี่! ดูเหมือนแกจะมีท่าไม้ตายอยู่บ้าง! ทุกคน โจมตีมันพร้อมกัน!" ผู้อาวุโสตะโกนอย่างโหดเหี้ยม
ในเวลาเพียงไม่กี่วินาที ทหารพิทักษ์วังหลายสิบนายก็ระดมอาวุธเข้าจู่โจมเฉินผิงอย่างรวดเร็ว
เฉินผิงตอบโต้ด้วยการปลดปล่อยพลังของเขา บังคับให้ทหารพิทักษ์วังคุกเข่าลงด้วยแรงกดมหาศาล
ผู้อาวุโสเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง
ขั้นวิณญาณใหม่เป็นระดับการบำเพ็ญที่ยังนับว่าต่ำอยู่มากทำไมผู้อาวุโสถึงประหลาดใจกับมัน? สิ่งที่หูหม่าซือพูดเกี่ยวกับการที่ราชาตู้ต๋าเป็นคนเดียวที่นี่ที่บรรลุขั้นวิญญาณใหม่นั้นจริงหรือเปล่า? คนเหล่านี้ไม่สามารถบรรลุได้ไม่ว่าจะพยายามมากแค่ไหนจริงเหรอ? บางทีเราควรจะถามผู้อาวุโสผู้นี้เกี่ยวกับเรื่องนั้นเขาอยู่ที่นี่มานานและทำงานในวัง ดังนั้นเขาจะต้องรู้ความลับของเกาะแห่งนี้แน่นอน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...