หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1561

"ขออภัย เราไม่ใช่คนท้องถิ่น ก็เลยไม่คุ้นเคยกับกฎของที่นี่..." หูหม่าซืออธิบายให้ชายหนุ่มฟังอย่างรวดเร็ว

“ไม่ใช่คนท้องถิ่น?”

ชายหนุ่มคนนั้นมองไปเฉินผิงและคนอื่นๆ อย่างครุ่นคิด ก่อนที่จะพูดต่ออย่างสงบ "ในเมื่อพวกคุณไม่คุ้นเคยกับกฎ ครั้งนี้ผมจะปล่อยพวกคุณไป จงเข้าไปแสดงความเคารพต่อเทวรูปซะ"

“ได้ครับ ได้ครับ” หูหม่าซือผงกศีรษะอย่างรวดเร็ว

ในขณะเดียวกัน จ้าวฉวางซึ่งกำลังเฝ้าดูการสนทนาระหว่างชายทั้งสองคน เขาค่อนข้างไม่พอใจกับความเย่อหยิ่งของชายหนุ่มคนนั้น นอกจากนี้ เขายังรู้สึกอับอายอย่างมากกับพฤติกรรมขี้ขลาดของหูหม่าซือ

เพราะเขาเองก็เคยเป็นทายาทของครอบครัวที่ร่ำรวย เขาจึงไม่ชอบการถูกใครมาปฏิบัติต่อเขาแบบนั้น

“คุณเป็นใครมาบอกให้เราแสดงความเคารพ มันไร้สาระที่จะมาบอกให้สักการะต่อเทวรูปอะไรก็ไม่รู้” จ้าวฉวางพูดกับชายหนุ่ม

คำพูดไม่สุภาพของเขาทำให้ชายหนุ่มโกรธเคืองขึ้นมาทันที ทหารชุดเกราะก็ล้อมจ้าวฉวางไว้

“บังอาจ! แกกล้าดีอย่างไรที่ดูหมิ่นองค์รัชทายาทของเรา? อยากตายนักใช่ไหม!”

หลังจากพูดอย่างนั้น ทหารคนหนึ่งก็ชักดาบออกมาและพุ่งเข้าใส่จ้าวฉวาง

ความดูถูกเหยียดหยามปรากฏขึ้นบนใบหน้าของจ้าวฉวาง เขาไม่ได้กลัวการโจมตีแม้แต่น้อย เพราะเขารู้ว่าทหารพวกนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

เขาคว้าดาบอย่างง่ายดายก่อนจะเตะใส่ทหารพิทักษ์วัง

หลังจากที่ทหารถลากระแทกลงบนพื้น ทหารที่เหลือก็พุ่งเข้าหาจ้าวฉวางทันที

"เอาล่ะ! พอๆ! หยุดทะเลาะกัน!" หูหม่าซืออุทานและก้าวไปข้างหน้า

ทันใดนั้นเอง พลังที่ระเบิดออกมาจากร่างของเขาสร้างแรงกดดันมหาศาลที่ทำให้ทหารไม่สามารถเดินหน้าต่อไปได้

เมื่อชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงพลังของหูหม่าซือ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป และรอยพับก็ปรากฏขึ้นระหว่างคิ้วของเขา

เขามองไปที่หูหม่าซืออย่างไม่เชื่อสายตา ชายหนุ่มคนนั้นจึงสั่ง "ทุกคน ถอยไป"

เมื่อทหารได้ยินคำสั่ง ทุกคนก็ถอยกลับไป

“เราจะสักการะทันที เราจะทำทันทีเลย”

หูหม่าซือผงกศีรษะอย่างสุภาพให้กับชายหนุ่มก่อนจะลากจ้าวฉวางและเฉินผิงเข้าด้านในเพื่อไปที่เทวรูปและแสดงความเคารพ

“อย่าสร้างปัญหาเลยน่า อย่าลืมว่าเรามาเพื่อค้นหาความลับของที่นี่” หูหม่าซือกระซิบกับเฉินผิง

“บังอาจ! แกกล้าดียังไงมาแตะต้องเทพด้วยมือสกปรกของแก?”

“แกวอนตายซะแล้ว!”

“ฆ่ามัน!”

ฝูงชนรอบข้างเดือดดาลเมื่อเห็นสิ่งที่เฉินผิงทำ

ชายหนุ่มหน้าหยกได้ยินเสียงเอะอะโวยวายจากข้างนอกจึงรีบเข้าไปในวิหารพร้อมกับคนของเขาทันที

เมื่อเขาเห็นมือของเฉินผิงสัมผัสเทวรูป เขาก็โกรธจัด

“เอามือออกเดี๋ยวนี้นะ! กล้าดียังไง!”

ชายหนุ่มคนนั้นเริ่มปล่อยรังสีอำมหิตออกมา

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้โจมตีเฉินผิง ณ จุดนั้น เพราะเขาไม่ต้องการเสี่ยงที่จะทำให้เทวรูปเสียหาย

เฉินผิงไม่สนใจชายคนนั้นและออกแรงบีบมือที่สัมผัสเทวรูปมากขึ้น ทันใดนั้น รอยแตกปรากฏขึ้นบนเทวรูป และวินาทีต่อมา เทวรูปทั้งหมดก็พังทลายลงมา