หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1562

เมื่อเทวรูปพังทลายลงมา วงแหวนอาคมที่ถาโถมเข้ามาก็สลายไปในทันที

“มีวงแหวนอาคมอยู่ภายในเทวรูปนี้จริงๆ ด้วย ดูเหมือนว่าผมจะคิดถูก...” เฉินผิงพึมพำ

เมื่อชายหนุ่มได้เห็นเฉินผิงทำลายเทวรูป เขาก็เดือดดาล

“รนหาที่ตายซะแล้ว!” เขาแผดเสียงในยามที่ยกฝ่ามือขึ้นมาและเล็งฝ่ามือเพื่อโจมตีเฉินผิง

ในขณะเดียวกันนั้น บรรดาองครักษ์ของเขาต่างก็ชักดาบออกมาและจู่โจมเฉินผิง

เมื่อเห็นเช่นนั้น จ้าวฉวางจึงก้าวออกมาและขวางพวกองครักษ์ไม่ให้รุกเข้ามาใกล้ ระหว่างนั้นหูหม่าซือก็ขมวดคิ้วและสะบัดมืออย่างไม่ใส่ใจจนทำให้พวกองครักษ์ลอยถอยหลังไป

ในตอนนั้นชายหนุ่มก็อยู่ห่างจากเฉินผิงไม่กี่นิ้วแล้ว

ปัง!

เขาเหวี่ยงฝ่ามือไปที่หน้าอกของเฉินผิง แต่ทว่าเฉินผิงยังคงยืนอย่างมั่นคงราวกับจมอยู่ในความคิด ในทางกลับกันชายหนุ่มกลับถูกส่งให้กระเด็นถอยหลังไปจากพลังการโจมตีของเขาเองที่สะท้อนกลับ

หลังจากประคองตัวเองให้มั่นคงแล้ว เขาก็ถึงกับมองเฉินผิงด้วยความตกใจ

“เฉินผิง คุณกำลังคิดอะไรอยู่? คุณทำลายเทวรูปได้ยังไง? แล้วเราจะทำการสืบสวนต่อไปได้ยังไงล่ะ?

หูหม่าซือถามเฉินผิงด้วยสีหน้าที่สับสน

“ที่นี่มีวิหารที่เหมือนกันอยู่กี่แห่ง?”

แทนที่จะตอบคำถามของหูหม่าซือ เฉินผิงกลับถามคำถามที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกันเลยสักนิด

หูหม่าซืออึ้งไปสักพักก่อนจะตอบว่า “ผมไม่แน่ใจนักหรอก แต่ที่แน่ๆ ที่นี่มีวิหารมากกว่าร้อยแห่ง”

“ผมคิดว่าผมรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น” เฉินผิงหรี่ตา

หลังจากที่พูดเช่นนั้นแล้ว เขาก็เดินออกไปจากวิหาร แม้ว่าหูหม่าซือจะไม่รู้ว่าชายผู้นี้คิดที่จะทำอะไร แต่เขาก็เดินตามหลังไป

ระหว่างนั้น จ้าวฉวางกำลังเผชิญหน้ากับชายหนุ่มอยู่ที่นอกวิหาร องครักษ์สิบคนได้มาถึงแล้วและปิดล้อมบริเวณนี้ไว้

เฉินผิงเพียงแค่ชำเลืองมองคนเหล่านั้นและยังคงเดินจากไปโดยไม่สนใจพวกเขา

“หึ! แกคิดจริงๆ เหรอว่าแกจะเดินจากไปได้หลังจากทำลายเทวรูปแล้ว? ไม่มีทางหรอก ฉันจะแสดงให้แกเห็นถึงผลที่ตามมาจากการลบหลู่เทพเจ้า!”

ชายหนุ่มเริ่มร่ายมนต์บางอย่างออกมาเบาๆ

“เทวทัณฑ์...องค์ชายรัชทายาทกำลังใช้เทวทัณฑ์!”

แต่ทว่าทันใดนั้นโซ่ตรวนสีดำก็ปรากฏขึ้นมาที่ใต้เท้าของเฉินผิงโดยตรึงเขาไว้กับพื้นในทันที

หลังจากนั้นลำแสงที่อยู่เหนือหัวก็โจมตีเฉินผิง

ตู้ม!

เกิดเสียงกัมปนาทในขณะที่ฝุ่นละอองและเศษดินอบอวลไปทั่วบรรยากาศ ผืนดินทั้งหมดกำลังสั่นไหว

หูหม่าซือและจ้าวฉวางถูกพลังที่ทรงอานุภาพปะทะจนทรงตัวไม่อยู่

เมื่อชายหนุ่มเห็นเช่นนั้น มุมปากของเขาก็แสยะยิ้ม

ระหว่างนั้น ในเขตหวงห้ามของวัง เทพพยัคฆากำลังจ้องมองไปยังเทวรูปที่สูงตระหง่านจากระยะไกล ความโกรธพลุ่งพล่านอยู่ในตัวเขาเมื่อเขามองเห็นความเสียหายที่เกิดกับเทวรูป

“กล้าดียังไงถึงได้ทำลายเทวรูป! สารเลว!”

หลังจากพึมพำกับตัวเอง เทพพยัคฆาก็ยกคทาขึ้นมา ทันใดนั้นแสงอันเจิดจ้าที่เปล่งออกมาจากหินรัตนชาติสีขาวที่อยูบนคทาก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าจนทำให้บริเวณที่อยู่รอบๆ ส่องสว่าง

กลายเป็นว่าคาถาของชายหนุ่มผู้นั้นไม่ได้ปลดปล่อยเทวทัณฑ์ออกมา

สิ่งที่ชายหนุ่มร่ายออกมาเป็นเพียงคาถาทั่วไป ถึงกระนั้นในช่วงเวลาที่เขาเริ่มร่ายคาถา เทพพยัคฆาก็สัมผัสถึงมันได้และเสกคาถาเทวทัณฑ์จากจุดที่เขาอยู่