วิธีนี้ไม่ใช่แค่โน้มน้าวทุกคนบนเกาะเผิงไหล แต่ยังโน้มน้าวขุนนางระดับสูงในวังให้เชื่อว่าเทพเจ้ามีอยู่จริง
เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มไม่รู้ว่าเขาไม่ใช่ผู้ที่เสกวงแหวนอาคมขึ้นมา
“เทวทัณฑ์อยู่เบื้องบนเรา ทุกคนจะต้องตาย นี่คือผลของการลบหลู่ดูหมิ่น!” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างจองหองกับทุกคนที่อยู่รอบตัวเขา
คำพูดของเขาทำให้ทุกคนหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัดเพราะพวกเขาพยักหน้าอย่างร้อนรนขณะที่กล่าวว่าพวกเขาคงไม่มีวันกล้าลบหลู่ดูหมิ่นเทพเจ้า
หูหม่าซือและจ้าวฉวางที่ซวนเซจากแรงปะทะค่อยๆ ยืนทรงตัว
พวกเขาไม่รู้ว่าเฉินผิงทำได้ยังไงในขณะที่พวกเขาจ้องมองดูฝุ่นละอองที่คลุ้งตลบอยู่เบื้องหน้า
“ใครบอกล่ะว่าทุกคนจะต้องตายด้วยเทวทัณฑ์?”
ในเวลานี้ เฉินผิงเดินออกมาจากม่านหมอกของฝุ่นละอองอย่างช้าๆ
ทุกคนรวมทั้งชายหนุ่มผู้นั้นต่างตกตะลึงพรึงเพริด ดวงตาพวเขาเบิกตาอย่างไม่อยากจะเชื่อกับภาพที่เห็น
ในช่วงเวลานี้เองที่เฉินผิงได้ทำลายความเลื่อมใสที่พวกเขามีต่อเทพเจ้าจนป่นปี้
เพราะเฉินผิงได้เรียกร่างเกราะทองงคำขึ้นมาแล้วในยามที่ถูกคาถาเทวทัณฑ์เล่นงาน เขาจึงไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน แม้แต่เสื้อผ้าของเขาก็ไม่ขาดวิ่นเลยสักนิด
“อะไรกันเนี่ย? ปะ-เป็นไปได้ยังไง?”
ชายหนุ่มรู้สึกสับสนในขณะที่เขามองไปยังเฉินผิง “แกเป็นใคร?”
เฉินผิงค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้กับชายหนุ่มด้วยสายตาที่เย็นยะเยือกและถามว่า “ไม่สำคัญหรอกว่าผมเป็นใคร จะให้ถูกต้องถามว่าคุณนั่นแหละเป็นใคร ทำไมคุณถึงกลืนกินพลังวิญญาณของผู้อื่น? ถึงว่าสิผู้คนที่อยู่ที่นี่ไม่สามารถพัฒนาพลังได้ ทั้งๆ ที่เกาะแห่งนี้ยังมีพลังวิญญาณเหลือคณานับขนาดนี้ มันไม่ผิดธรรมชาติไปหน่อยเหรอ? คุณจะต้องเข้าไปแทรกแซงพลังวิญญาณพวกนี้แน่ๆ”
ชายหนุ่มถอยหลังไปสองสามก้าว เขาตกตะลึงกับคำถามทั้งหมดที่เฉินผิงกำลังซักถามอยู่เพราะเขาไม่รู้คำตอบของคำถามเหล่านี้ด้วยซ้ำ
“แกพูดเพ้อเจ้ออะไรกัน? ฉันไม่เข้าใจ...”
เขายังคงถอยหลังก่อนจะแสดงสีหน้าที่มืดมนต่อไป “ทุกคน บุก! จับคนพวกนี้ให้หมด!”
องครักษ์หลายสิบคนพุ่งเข้าโจมตีเฉินผิง หูหม่าซือ และจ้างฉวางตามคำสั่งของเขา
ทันใดนั้น เฉินผิงก็ปล่อยพลังระเบิดอันมหาศาลออกมา ก่อนที่องครักษ์หลายสิบคนนั้นจะทันได้เข้ามาถึงตัวเขา พวกเขาก็ล้มลงบนพื้นจากผลของพลังที่รุนแรงและไม่สามารถขยับตัวได้เลย
ชายหนุ่มสร้างกริชสีดำขึ้นมาอย่างฉับพลันและพุ่งเข้าโจมตีเฉินผิงด้วยการพยายามใช้กริชแทงเขา
เคล้ง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...