หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1564

จากนั้นหูหม่าซือก็เดินเข้ามาหาและพูดกับเฉินผิงว่า “ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้จริงๆ...”

เฉินผิงเองก็ดูออกเช่นกันว่าองค์ชายรัชทายาทที่ว่านี้ไม่รู้เรื่องอะไรเลย

“ช่างเป็นองค์ชายรัชทายาทยอดแย่ที่ไม่รู้อะไรเลย!” เฉินผิงก่นด่า แต่ทว่าชายหนุ่มกลับไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมาเพื่อโต้แย้งคำดูถูกที่เขาได้ยิน

หูหม่าซือถามชายหนุ่ม “ผมขอถามคุณหน่อย ใครเป็นผู้ที่สอนการร่ายคาถาโบราณให้คุณ?”

“ขะ-เขาคือ...”

ชายหนุ่มพูดตะกุกตะกักซึ่งเห็นได้ชัดว่าเขาไม่เต็มใจที่จะบอก

หูหม่าซือตบหน้าชายหนุ่มอย่างแรงและทำให้ใบหน้าของชายหนุ่มบวมเป่งในทันที

เฉินผิงตกใจกับการกระทำของหูหม่าซือ

ก่อนหน้านี้หูหม่าซือพยายามทำให้สถานการณ์ตึงเครียดน้อยลงด้วยการวางตัวอย่างเป็นกันเองกับชายหนุ่ม แต่ทว่าเขากลับเปลี่ยนใจอย่างกะทันหันและทำร้ายชายหนุ่ม

“หูหม่าซือ คุณกำลังทำอะไรน่ะ?” เฉินผิงถามด้วยความฉงน

หูหม่าซือจึงอธิบายว่า “ไหนๆ เรื่องก็มาถึงขนาดนี้แล้ว ก็ไม่จำเป็นที่ต้องซ่อนเร้นอำพลางตัวอีกต่อไป แล้วเราจะเมตตาเขาไปทำไมล่ะ?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงจึงหมดคำพูด

“ใช่แล้ว เราจะให้อภัยคนที่ทำตัวแบบนี้ไม่ได้อีกต่อไป” จ้าวฉวางเอ่ยในขณะที่เขารุกเข้าไปและเตะชายหนุ่ม

ก่อนที่จ้าวฉวางจะเตะโดนตัวเขา ชายหนุ่มผู้นี้ก็ตะโกนออกมาว่า “ก็ได้ ก็ได้ ฉันจะบอก! ฉันจะบอกทุกอย่างกับพวกแก! พ่อของฉันคือผู้ที่สอนการร่ายคาถาโบราณแบบนี้ให้ฉัน และมีแค่ไม่กี่คนบนเกาะเผิงไหลที่รู้จักการร่ายคาถาแบบนี้!”

“งั้นไปกันเถอะ พาผมไปพบพ่อของคุณ”

หูหม่าซือคว้าตัวชายหนุ่มและกระชากเขาขึ้นมาจากพื้น

“หูหม่าซือ คุณวางแผนที่จะบุกเข้าไปในวังเหรอ?” เฉินผิงถาม

“ในเมื่อเราสืบแบบลับๆ ไม่ได้อีกต่อไป งั้นก็ไปถามตู้จือเถิงกันเถอะ ใช่ว่าเขาจะเอาชนะคุณได้ซะหน่อย”

หูหม่าซือส่งยิ้มให้เฉินผิง

เมื่อเห็นเช่นนี้ เฉินผิงจึงยิ้มตอบและตามพวกเขาไป