มังกรทองค่อยๆ ปรากฏขึ้นด้านหลังเฉินผิงขณะที่แสงโอบล้อมเขา มังกรทองที่น่าเกรงขามและทรงพลังผงาดขึ้นเหนือศีรษะของเฉินผิง ขณะที่แสงที่เปล่งออกมาจากร่างกายของเขาทวีความรุนแรงขึ้น
แสงสีทองที่ช่วงโชติขึ้นมาทำให้ทุกคนต้องหลับตาลง แม้แต่เทพพยัคฆาก็เซถอยหลังไปสองสามก้าว หวาดกลัวด้วยพลังอันมหาศาล
"นั่นคือร่างที่แท้จริงของมังกรทอง! ช่างเป็นชิ้นตัวอย่างที่ยอดเยี่ยมจริงๆ! ยอดเยี่ยมมาก! ฮ่าฮ่าฮ่า..." เทพพยัคฆาหัวเราะอย่างบ้าคลั่งและไม่ได้สนใจที่จะซ่อนความโลภในดวงตาของเขา
เฉินผิง เปิดร่างเกราะทองคำ พลันเกล็ดสีทองเริ่มปรากฏขึ้นทั่วร่างกายของเขาในทันที สายตาจับจ้องเทพพยัคฆาอย่างเชือดเฉือน
เขาก้าวไปข้างหน้าก่อนจะถามเทพพยัคฆา “ใครคือเจ้านายของแก? ไม่มีทางที่แกจะมีความสามารถที่แข็งแกร่งเช่นนี้ เพราะแกมันก็แค่สัตว์อสูร”
“ถ้าอยากรู้ก็จัดการข้าซะ แล้วข้าจะบอกแกหลังจากที่เอาชนะข้าได้!” เทพพยัคฆาตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวขณะที่เขาเริ่มแสดงจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง ในชั่วพริบตา ร่างของเขาก็กลายเป็นเงาและหมุนตัวอย่างรวดเร็ว
เมื่อความเร็วของการหมุนเพิ่มขึ้น หลุมดำที่คล้ายกับอุโมงค์เวลาก็ปรากฏขึ้นในอากาศ
หลุมดำนำมาซึ่งพลังกลืนกินมหาศาล ราวกับว่าจะกลืนกินทุกสิ่งอย่างไร้ความปรานี
เกาะเผิงไหลทั้งหมดค่อยๆ ตกอยู่ในความมืด ทำให้ทุกคนตื่นตระหนก
“อย่างที่ข้าพูด ข้าคือราชาของที่นี่ และทุกคนบนเกาะก็เป็นคนของข้า” ขณะที่เทพพยัคฆาพูด เขายกคทาในมือขึ้นในอากาศ ทันใดนั้น คทาเรืองแสงก่อนจะหายเข้าไปในหลุมดำ
ลำแสงที่ออกมาจากคทาได้ระเบิดเข้าไปในหลุมดำและเปล่งแสงสีสดใสออกมา
ทุกคนมองไปยังปรากฏการณ์อัศจรรย์ในอากาศ
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครรู้ว่าร่างกายของพวกเขาเริ่มเปล่งแสงและถูกดูดเข้าไปในหลุมดำในที่สุด
สถานการณ์เดียวกันนี้เกิดขึ้นกับตู้จือเถิงและลูกชายของเขาด้วย
เมื่อเฉินผิงตระหนักเช่นนั้น เขาก็ขมวดคิ้ว มันดูดพลังวิญญาณของทุกคนใน เกาะเผิงไหล มันจะเป็นหายนะถ้ารวมพลังวิญญาณทั้งหมดเข้าด้วยกัน
เสียงดังก้องอย่างต่อเนื่องจากหลุมดำค่อยๆ เล็ดรอดออกมา มันฟังดูเหมือนเสียงฟ้าร้อง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...