หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1575

เฉินผิงดิ้นรนอย่างดุเดือด แต่ถึงกระนั้น เขาก็ไม่สามารถหลุดพ้นได้ เขารู้สึกได้ว่าการรัดตรึงของห่วงโซ่แห่งแสงแน่นขึ้นทุกครั้งที่เขาพยายามดิ้นรนสู้

"ฮ่าฮ่า! เจ้าไม่สามารถหลบหนีพันธนาการของมังกรได้หรอก แม้ว่าเจ้าจะเป็นมังกรตัวจริงก็เถอะ!"

เทพพยัคฆาหัวเราะเบาๆ ขณะที่เขาค่อยๆ ร่อนลงมาจากอากาศและมองเฉินผิงอย่างไม่พอใจ

สายตาของเฉินผิงจดจ่ออยู่กับคทาที่เทพพยัคฆาถืออยู่

เขาสังเกตเห็นว่าความสามารถของเทพพยัคฆาเองไม่ได้ทรงพลังขนาดนั้น และมันจะใช้คทาทุกครั้งที่ทำการโจมตี เฉินผิงแน่ใจว่าแหล่งที่มาของพลังคทามาจากอัญมณีที่ฝังอยู่

คทาจะหมดพลังถ้าฉันทำลายอัญมณีนั่น เจ้าเสืออสูรตัวนี้แทบไม่มีอะไรน่ากลัวหากไม่มีคทาแล้ว!

เทพพยัคฆาไม่รู้ว่าเฉินผิงคิดอะไรอยู่ในใจ ขณะที่เขาเดินไปหาเฉินผิงด้วยรอยยิ้มที่มุ่งร้าย

“เวลาผ่านไปหลายพันปี ฉันไม่เคยคิดว่าจะมีโอกาสได้เห็นร่างแท้จริงของมังกรทอง มันสมบูรณ์แบบมาก!”

ดวงตาของเทพพยัคฆาเต็มไปด้วยความโลภขณะที่จ้องมองเฉินผิงราวกับชายโสดที่มองหญิงหม้าย

เฉินผิงเคลื่อนไหวเมื่อเทพพยัคฆาลดการป้องกันลง แสงสีทองส่องประกายทันที

ทันใดนั้น ก็เกิดแผลยาวกระจายไปทั่วหน้าอกของเทพพยัคฆา

เลือดสีแดงร้อนไหลออกมาจากบาดแผล พลังมหาศาลที่อยู่เบื้องหลังการโจมตีของเฉินผิงทำให้เทพพยัคฆาลอยถอยหลัง

เทพพยัคฆารู้สึกประหลาดใจตอนที่ได้เห็นดาบวิเศษที่ลอยอยู่ตรงหน้า

กระบี่พิฆาตมังกรเปล่งแสงสลัวๆ ด้วยรัศมีที่เข้มข้น

เฉินผิงควบคุมดาบด้วยจิตใจของเขาและส่งมันตัดผ่านโซ่แห่งแสงที่รั้งเขาไว้

เพียงแค่ยื่นมือออกไป กระบี่พิฆาตมังกรก็กลับมาอยู่ในมือของเฉินผิง

“เจ้ามีดาบวิญญาณด้วยเหรอ?” ดวงตาของเทพพยัคฆาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ “โชคร้ายหน่อยนะ ที่วิญญาณดาบยังไม่พัฒนาไปจนมีความรู้สึกเองได้ ดังนั้นมันจึงเป็นเพียงแค่เศษเหล็ก! ข้าจะฆ่าเจ้าที่บังอาจทำร้ายข้า!”

เขาโบกคทาส่งพลังระเบิดไปทางเฉินผิง

เฉินผิงยกกระบี่ของเขาขึ้นทันทีเพื่อปัดป้อง แต่พลังระเบิดทำให้เขากระเด็นถอยหลังจนล้มลงกับพื้นอย่างแรง

จากนั้นเขาก็ค่อยๆ ลุกขึ้นและเช็ดคราบเลือดจากมุมปาก “ตามที่คาดไว้ พลังของคทาอยู่ใน—”

ระลอกแล้วระลอกเล่าที่รัศมีอันน่าสะพรึงกลัวได้พัดผ่านเฉินผิงก่อนที่จิตใจของเขาจะประมวลผลการโจมตีที่กำลังจะมาถึงตัวได้ คลื่นแต่ละลูกนั้นเร็วปานสายฟ้าแลบ