หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1587

เฉินผิงแทบจะปกป้องตัวเองไม่ได้อยู่แล้ว ถ้าต้องคุ้มครองสองคนนี้ยิ่งลำบากเข้าไปอีก เทพพยัคฆาอาจเจาะทะลุการป้องกันของเฉินผิงได้ถ้าเขาต้องพะวงกับหลายอย่างมากเกินไป

“เฉินผิง เราฟื้นพลังเรียบร้อยแล้ว เรามาช่วยคุณจัดการกับเสืออสูร”

ว่าแล้วหูหม่าซือก็หันไปที่เทพพยัคฆา

“แทนที่จะอยู่ในถ้ำต่อไป แกกลับสร้างปัญหา เจ้าสัตว์อสูร! ตอนนี้ฉันจะถลกหนังและดึงเส้นเอ็นของแกออกมาซะ” หูหม่าซือดูแคลนเทพพยัคฆา

“กล้าดียังไง...”

เทพพยัคฆาขบฟันอย่างแรงจนคนรอบข้างได้ยิน เขาไม่เคยคิดเลยว่าผู้บำเพ็ญเพียรที่มีเพียงจิตวิญญาณอมตะจะกล้าพูดกับเขาแบบนั้น

หลังจากก้าวไปข้างหน้า เทพพยัคฆาก็ซัดกำปั้นเข้าใส่หูหม่าซือ

“ระวัง!”

เฉินผิงรู้ว่าหูหม่าซือฝีมือด้อยกว่าเทพพยัคฆา เขาจึงกระโดดไปด้านหน้าและปัดป้องหมัดของสัตว์อสูรด้วยตัวเอง

ในตอนนั้นเอง หูหม่าซือก็รีบควักเครื่องรางออกมาและกัดนิ้วของเขาเพื่อใช้เลือดเขียนคาถาลงบนกระดาษแผ่นพิเศษของเขา

หูหม่าซือสะบัดข้อมือเพื่อติดเครื่องรางลงบนหลังของเฉินผิง

“จ้าวฉวาง!” จากนั้นเขาก็ตะโกนออกมา

“เข้าใจแล้ว หูหม่าซือ”

จ้าวฉวางรู้ได้ทันทีว่าหูหม่าซือคิดจะทำอะไร เขาจับมืออีกฝ่ายเพื่อถ่ายทอดพลังลมปราณให้

หูหม่าซือบริกรรมคาถา ทำให้เครื่องรางบนหลังของเฉินผิงเปล่งแสงสีแดง หลังจากนั้นไม่นาน คลื่นพลังวิญญาณก็เริ่มเข้าสู่ร่างกายของเฉินผิง

หูหม่าซือสามารถถ่ายโอนพลังวิญญาณไปยังเฉินผิงอีกครั้งโดยอาศัยเครื่องราง

แม้ว่าพลังของจ้าวฉวางจะไม่ได้มากมายอะไร แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรเลย เพราะเฉินผิงต้องการความช่วยเหลือทั้งหมดเท่าที่จะหาได้

“ข้าอยู่มาเป็นพันๆ ปี แต่พวกหน้าโง่อย่างพวกแกยังคิดว่าเอาชนะข้าได้? ข้าจะให้พวกแกได้ชดใช้ในสิ่งที่ทำกับข้าวันนี้” ร่างของเทพพยัคฆาเริ่มเรืองแสงในขณะที่เขาย่อตัวลงแล้วเดินสี่ขา

ในที่สุดสัตว์อสูรก็กลายร่างเป็นเสือ หวนคืนสู่ร่างเดิม

แม้ว่าเทพพยัคฆาจะรู้ว่าแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเปลี่ยนกลับเป็นร่างมนุษย์ได้หลังจากการแปลงร่าง แต่ตอนนั้นเขาไม่มีทางเลือกมากนัก

หลังจากเปล่งเสียงคำรามออกมาอย่างเกรี้ยวกราด เทพพยัคฆาก็พ่นพลังวิญญาณออกมาจากปากของมันและพุ่งตรงเข้าใส่เฉินผิง

ตูม!

พลังนั้นระเบิดทันทีที่สัมผัสกับตัวเฉินผิง ผู้ซึ่งใช้แสงสีทองโอบล้อมร่างกาย เขายืนอยู่นิ่งๆ แทนที่จะพยายามหลบการโจมตี

“เป็นไปได้ยังไง?” เทพพยัคฆาตกตะลึงอย่างมากกับสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าเขา

“คิดว่าแกจะต่อกรกับฉันได้เพียงเพราะเปลี่ยนร่างกลับไปเป็นสัตว์งั้นเหรอ?” เฉินผิงเย้ยหยันก่อนจะหายตัวไปในพริบตา