หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1589

ไม่เหมือนกับหูหม่าซือ เฉินผิงไม่สนใจหนังและเส้นเอ็นของเทพพยัคฆา เพราะเทวรูปหินตรงหน้าเขามีค่ามากกว่านั้น

เทวรูปนี้คงอยู่มานานนับพันปี และคงได้ดูดกลืนพลังวิญญาณเอาไว้อย่างล้นเหลือ ถ้าฉันใช้มันเป็นแหล่งพลัง ฉันเชื่อว่าฝีมือของฉันจะรุดหน้ายิ่งขึ้นไปอีก อาจจะกลายเป็นผู้จำแลงก็ได้

ปราณสัมผัสของเฉินผิงค่อยๆ แผ่ออกมาจากร่างของเขาแล้วเข้าห่อหุ้มรูปปั้น

เขาหวังว่าจะเปิดเผยความลับทั้งหมดของเทวรูปหิน โดยที่ไม่มีเทพพยัคฆาคอยขัดขวางแล้ว

แต่แล้วในขณะที่ปราณสัมผัสของเฉินผิงกำลังจะห่อหุ้มเทวรูปหิน แสงสีทองสว่างก็เข้ามาขัดขวาง

หลังจากนั้นในทันใด ดวงตาของรูปปั้นก็ส่องแสงราวกับว่ามันมีชีวิต “เจ้ามนุษย์โง่เขลา เจ้าจะถูกลงโทษ...”

เกิดเสียงดังคล้ายระฆังจากภายในเทวรูป ก่อนที่เฉินผิงจะรู้สึกว่าเลือดเอ่อขึ้นมาที่คอและไหลออกจากปากของเขา

หูหม่าซือ จ้าวฉวาง และคนอื่นๆ เอามือปิดหูและกลิ้งไปมากับพื้นด้วยความเจ็บปวด

“ออกไปจากที่นี่!” เฉินผิงตะโกนก่อนจะหันไปอีกทางเพื่อเตรียมหนี

แม้ว่ารูปปั้นจะไม่มีชีวิตหรือไม่สามารถเคลื่อนไหว แต่มันก็ทำให้เฉินผิงและคนอื่นๆ เจ็บปวดได้โดยใช้เสียงเพียงอย่างเดียว เฉินผิงไม่อยากอยู่ต่อเพื่อดูว่ามันจะทำอะไรกับพวกเขาได้อีก

ณ จุดๆ นั้น เขาไม่สนพลังวิญญาณในรูปปั้นอีกแล้ว เพราะการรักษาชีวิตให้รอดสำคัญกว่า

ไม่นานหลังจากเฉินผิงและคนอื่นๆ หนีออกจากพื้นที่ต้องห้ามได้ สถานที่นั้นก็พังทลายลงกลายเป็นซากปรักหักพัง