ทางตะวันตกเฉียงเหนือของต้าซย่าเป็นทะเลทรายมรณะซึ่งอันตรายมาก จนแม้แต่เจ้ายุทธ์ก็ยังอยากจะใช้ทางอ้อมดีกว่าที่จะเดินทางผ่านทะเลทรายนี้
บริเวณนั้นเต็มไปด้วยกองกระดูก และขณะนั้นมีชายหนุ่มแขนเดียวในชุดคลุมสีดำนั่งอยู่ท่ามกลางกระดูกเหล่านั้น
คนๆ นั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลงเซียว ชายผู้ตามหาเฉินผิงเพื่อที่เขาจะได้เป็นขุนพลยุทธ์
น่าเสียดายที่เขาหาเฉินผิงไม่เจอ เพราะชายคนนั้นหายตัวไปราวกับผี
เป็นเหตุผลที่หลงเซียวต้องคอยออกล่าพลังของคนอื่นในที่แห่งนั้นเพื่อเป็นขุนพลยุทธ์
ครืน!
จู่ๆ ท้องฟ้าเหนือทะเลทรายที่มีแดดจ้าก็ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆดำและเสียงฟ้าร้อง
หลงเซียวเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ามืดมิด สิ่งเดียวที่รู้สึกได้คือความตื่นเต้น
แกอาจจะได้เป็นคนแรกในยุทธภพที่ถูกฟ้าผ่าทันทีหลังจากได้เป็นขุนพลยุทธ์
เสียงแหบพร่าดังก้องในจิตใจของหลงเซียว
“ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณคำชี้แนะของคุณ ผมจะทำให้ดีที่สุดเพื่อช่วยคุณคืนร่างที่แท้จริงและผมจะรับใช้เคียงข้างคุณ” หลงเซียวสัญญาอย่างหนักแน่น
การเพิ่มระดับพลังในยุทธภพมักจะไม่ก่อให้เกิดปรากฏการณ์ผิดธรรมชาติ แม้ว่าตามตำนานจะกล่าวไว้ว่าเหตุการณ์ประหลาดอย่างอสุนีบาตจะเกิดขึ้นหากใครก็ตามกลายเป็นปราชญ์ยุทธ์
อย่างไรก็ตาม หลงเซียวสามารถทำให้ปรากฏการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นได้เพียงแค่กลายเป็นเจ้ายุทธ์ และเขารู้ว่าเป็นเพราะวิญญาณที่อยู่ภายในตัวเขา
แกต้องรับมือกับอสุนีบาตด้วยตัวเอง เพราะฉันจะไม่ช่วยอะไรในเรื่องนี้ หลังจากที่แกทำสำเร็จ ฉันคิดว่าคงไม่มีเจ้ายุทธ์หน้าไหนสู้แกได้
เปรี้ยง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...