หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1599

เมื่อเห็นว่าตระกูลหลงชักจะทำเกินเหตุ เก๋อเจียอี๋ซึ่งในตอนนี้อยู่ที่บ้านตระกูลเก๋อในจิงตู จึงถามด้วยความหงุดหงิดว่า “พ่อคะ ทำไมทางการถึงไม่ออกมาจัดการสักที ในเมื่อตระกูลหลงกดขี่สำนักและตระกูลทรงอิทธิพลจำนวนมากให้ยอมจำนนอย่างเปิดเผย”

“ไม่มีใครรู้ว่าคุณชี่คิดอะไรอยู่ แต่ไม่ว่าทางการจะทำอะไรกับเรื่องนี้หรือไม่ เราก็ต้องช่วยตัวเองให้รอดไปก่อน”

“หลงเซียวโหดเหี้ยมยิ่งกว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ในอดีต เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะละเว้นเรา เขาจะพุ่งเป้ามาที่พวกเราแน่นอน ในช่วงที่พ่อไม่อยู่ ลูกต้องจำไว้ว่าอย่าได้บาดหมางกับตระกูลหลงไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ทุกคนที่อยู่ในคฤหาสน์ตระกูลเก๋อจะไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปไหน เว้นแต่จะมีเหตุฉุกเฉิน”

ใบหน้าของเก๋อฝูไห่มีแต่ความกังวล

“พ่อคะ ทำไมพ่อถึงต้องกลัวตระกูลหลง? พลังของเราไม่ได้ด้อยไปกว่าพวกเขาเลยไม่ใช่เหรอ? ดูจากฝีมือต่อสู้ของพ่อ พ่อยังมีโอกาสเอาชนะหลงเซียวได้ ทำไมพ่อถึงกลัวเขา?”

เก๋อเจียอี๋ไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อของเธอถึงได้กังวลนัก

“ตระกูลเก๋อไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับยุทธภพ หากเราต่อสู้กับตระกูลหลง ความลับของตระกูลเราจะไม่ลับอีกต่อไป และความสงบสุขในตระกูลเราตลอดเวลาหลายพันปีจะถูกทำลาย”

เก๋อฝูไห่กังวลใจมากขึ้นไปอีก ในขณะที่เขาหยุดก่อนจะพูดต่อ “หยุดถามได้แล้ว ทำตามที่พ่อบอก ยุทธภพแห่งจิงตูตอนนี้กำลังโกลาหล พ่อต้องรายงานเรื่องนี้ต่อเบื้องบน พ่อกลัวว่าถ้าเรามัวแต่เก็บเรื่องนี้เอาไว้เราจะเดือดร้อนในภายหลัง”

หลังจากนั้น เก๋อฝูไห่ก็ประสานมือเข้าด้วยกัน และเกิดลำแสงก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าในทันที วินาทีต่อมา ทั่วทั้งคฤหาสน์ตระกูลเก๋อก็ถูกปกคลุมด้วยม่านแสง

“พ่อกางวงแหวนอาคมไว้แล้ว ตราบใดที่ลูกไม่ออกไปข้างนอกก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับลูก จำไว้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น อย่าออกไป!”

ระหว่างที่เก๋อฝูไห่พูด ร่างกายของเขาก็เริ่มพร่ามัวทีละน้อย จนกระทั่งหายตัวไป

เขาใช้คาถาย้ายมิติเพื่อออกไปจากจิงตูในทันที

...

เฉินผิงอยู่ที่หุบเขายา และยังไม่ได้กลับไปที่จิงตู

อย่างไรก็ตาม เขาก็รับรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในจิงตู

ฉันกลัวว่าการกำราบตระกูลหลงอาจจะยากขึ้นหลังจากที่หลงเซียวขึ้นสู่ขั้นขุนพลยุทธ์ได้แล้ว

อีกอย่างเฉินผิงยังรู้ว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แข็งแกร่งแค่ไหน เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะเอาแต่นั่งมองหลงเซียวเข้ายึดครองสมาพันธ์

เขาเชื่อว่าในอีกไม่ช้า ความขัดแย้งจะปะทุขึ้นระหว่างสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้และตระกูลหลง

ในขณะเดียวกัน คนของตระกูลหลงล้วนเปี่ยมสุขกันถ้วนหน้า

สถานะปัจจุบันของตระกูลหลงถือได้ว่าเป็นเกียรติยิ่งและช่างโดดเด่น

ทุกคนต่างหลีกทางให้ตระกูลหลงเมื่อพวกเขาออกไปเดินบนถนน

หลงเซียวกับหลงจิ้งกั๋วจึงกลายเป็นคนโอหังอย่างถึงที่สุด

สำนักอื่น ๆ และพวกตระกูลทรงอิทธิพลต่างไม่กล้าเผยโทสะออกมาให้เห็น เนื่องจากหลงเซียวนั้นอำมหิตยิ่งกว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้