หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1606

เมื่อรู้ตัวว่าเธอสู้หลงเซียวไม่ได้ เก๋อเจียอี๋ก็หน้าซีด

ความต่างชั้นของพลังระหว่างเจ้ายุทธ์กับขุนพลยุทธ์นั้นมากเกินไป

ตอนที่หลงเซียวกำลังจะโจมตีเก๋อเจียอี๋นั้นเอง คลื่นพลังมหาศาลก็โถมเข้ามาหาเขาและห่อหุ้มร่างของเขาไว้

“ช่างไร้ยางอายเสียจริง! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้ชายอกสามศอกอย่างแกจะลงไม้ลงมือกับเด็กและผู้หญิง” พอพูดจบหนิงจื้อก็กระโดดขึ้นและร่อนลงข้างๆ เก๋อเจียอี๋อย่างมั่นคง

เขาหันไปหาเธอและพูดด้วยน้ำเสียงห้าวหาญ “อย่ากลัวไปเลยครับ คุณหนูเก๋อ ตราบใดที่ผมอยู่ที่นี่จะไม่มีใครทำร้ายคุณได้”

กระนั้นดวงตาของเก๋อเจียอี๋ก็มีแต่แววดูหมิ่นขณะที่เธอจ้องมาที่เขา เธอไม่พูดอะไร หันขวับและเดินเข้าไปในฝูงชน

“อย่ามาทำเป็นเสแสร้งพยายามช่วยสาวน้อยที่กำลังตกทุกข์ได้ยากหน่อยเลย หนิงจื้อ เธอไม่ได้สนใจแกด้วยซ้ำ!”

หนิงจื้อถ่มน้ำลาย “จริงอยู่ที่ฝีมือของแกกับฉันอยู่ในระดับเดียวกัน แต่ฉันฉลาดกว่าแกเยอะ มีแต่คนโง่อย่างแกที่คิดต่อต้านสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ และคิดว่าตัวเองไร้เทียมทานเพียงเพราะเป็นขุนพลยุทธ์ ช่างน่าขัน โลกนี้กว้างใหญ่นัก ขุนพลยุทธ์อย่างแกไม่ได้เก่งกาจอะไรเลย ฉันไม่นึกเลยว่าแกจะโง่เขลาขนาดนี้”

เขาเคยเห็นการประชุมระดับสูงของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้มาก่อน แม้ว่าต้าเหนิงจะมีพลังมหาศาล แต่เขาก็รู้ว่าความแข็งแกร่งของนักรบระดับเสื้อคลุมเงินรมดำและระดับเสื้อคลุมทองรมดำนั้นมีมากกว่าระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำ

ที่จริงแล้ว อาจมีขุนพลยุทธ์ปะปนอยู่ในหมู่นักรบระดับเสื้อคลุมทองแดงรมดำและระดับเสื้อคลุมเงินรมดำก็เป็นได้

“แกนั่นแหละที่โง่เขลา เพิ่งจะได้เป็นขุนพลยุทธ์แท้ๆ คิดเหรอว่าแกจะสู้กับฉันได้? ถึงแกกับฉันจะเป็นขุนพลยุทธ์ใหม่ถอดด้าม แต่ความแข็งแกร่งของแกยังตามหลังฉันอยู่มาก ใช้แค่มือข้างเดียวฉันก็โค่นแกได้” หลงเซียวแค่นหัวเราะอย่างเย็นชา ดวงตาของเต็มไปด้วยแววเหยียดหยาม

เขาคิดว่าตัวเองแตกต่างจากหนิงจื้อเพราะเขาผ่านอสุนีบาตมาได้ และไม่ต้องสงสัยเลยว่า หนิงจื้อเทียบกับเขาไม่ติด

“ฮ่าๆๆ! ฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าแกจะตอแหลเก่งขนาดนี้ ต่อให้ใช้สองมือแกก็ยังคิดว่าจะโค่นฉันได้งั้นเหรอ? เจียมตัวเสียบ้าง! เฉินผิงตัดแขนแกออกข้างหนึ่ง ฉันสงสัยว่าแกไปเอาความกล้ามาจากไหนถึงหยิ่งผยองได้ขนาดนี้”

เสียงหัวเราะของหนิงจื้อทำให้สีหน้าของหลงเซียวบูดเบี้ยวยิ่งขึ้นไปอีก

ขณะเดียวกัน เฉินผิงกำลังมองดูหนิงจื้อและหลงเซียวตรงมุมของอัฒจันทร์ จ้าวฉวาง เสี่ยวหรู และกู่หลิงเอ๋อร์นั่งข้างเขา

เขาปลอมตัวแบบเรียบๆ เพื่อไม่ให้ใครจำได้