หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1614

ถึงกระนั้นเฉินผิงก็ไม่ขยับเขยื้อน พลังของเสี่ยวหรูดูเหมือนจะไม่มีผลกับเขา

“ฮ่าๆ! แกช่วยเขาไม่ได้หรอก...” หลงเซียวตะคอกอย่างได้ใจ

จ้าวฉวางและคนอื่นๆ จ้องมองหลงเซียวด้วยสายตาขุ่นเคือง รัศมีของพวกเขาพุ่งขึ้นอย่างทวีคูณ

ต่อให้ต้องตาย พวกเขาก็จะไม่ยอมให้หลงเซียวฆ่าเฉินผิง

“พวกแกทุกคนไม่ต่างกับมดตัวจ้อย เชื่อจริงๆ หรือว่าจะหยุดฉันได้?”

หลงเซียวสัมผัสได้ถึงเจตจำนงสังหารของพวกเขาและเริ่มหัวเราะด้วยความพึงพอใจยิ่งกว่าเดิม

จ้าวฉวางและคนอื่นๆ ยังคงเงียบกริบ แต่มีโทสะอันเยือกเย็นฉายในดวงตาของพวกเขา เห็นได้ชัดว่าพวกเขาตั้งใจที่จะออกไปต่อสู้อย่างเต็มที่

“คุณชี่ เราควรทำยังไงดี?” สิงจวินกระซิบกับคุณชี่ในตอนนั้น

เฉินผิงใกล้ตายอยู่รอมร่อ และสิงจวินเห็นว่าคุณชี่ไม่มีวี่แววว่าจะยื่นมือเข้าช่วย

“รอดูกันต่อไป เฉินผิงไม่ตายง่ายๆ แบบนั้นหรอก”

คุณชี่พูดอย่างสงบ ขณะที่ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย

ทันใดนั้นเองก็มีแสงส่องออกมาจากร่างของเฉินผิง

ดูราวกับว่าตัวเขาจะกลายเป็นลำแสง

หลังจากนั้น เมฆก็มารวมตัวกันบนท้องฟ้าและเกิดฟ้าแลบแปลบปลาบปนกับเสียงฟ้าร้องดังกึกก้อง

ร่างของเฉินผิงลอยขึ้นไปบนฟ้าท่ามกลางแสงสว่าง

“นี่มัน... เกิดอะไรขึ้น?”

“หรือนี่จะเป็นอสุนีบาต? เฉินผิงกำลังจะเพิ่มระดับพลังในตอนนี้งั้นหรือ?”

“เป็นไปได้ยังไง? ใครมันจะผ่านอสุนีบาตได้ในสภาพหมดสติ?”

“ช่างเป็นภาพที่น่ากลัวมาก อสุนีบาตจะน่าพรั่นพรึงสักแค่ไหนกัน?”

ทุกคนจ้องมองที่ความผิดปกติในอากาศและเริ่มพูดคุยกันด้วยความตกใจ

ตูม!

ทันใดนั้นก็เกิดเสียงดังกัมปนาทเมื่อสายฟ้าฟาดใส่ร่างของเฉินผิง

ตูม!

ตูม!